Ο εκδότης δεν πληρώνει και το κράτος τον επιδοτεί!

Ή ακόμη μπορούσε κάποιος να έχει μια εφημερίδα με ανύπαρκτη κυκλοφορία, αλλά με παρουσία στα παράθυρα, και να κάνει πρωταθλητισμό στην κρατική διαφήμιση, λαμβάνοντας μυθικά ποσά. Ακόμη, εταιρείες ΜΜΕ λάμβαναν χρήματα από το Δημόσιο μέσω του αναπτυξιακού νόμου και ταυτόχρονα έκαναν απολύσεις.
Τώρα φαίνεται ότι δημιουργείται ένα νέο μοντέλο. Ο εκδότης δεν πληρώνει ούτε τους εργαζομένους ούτε τα ταμεία, ζητώντας ρυθμίσεις, ούτε καν τους προμηθευτές. Για καλό και για κακό, τα συγγενικά του πρόσωπα συστήνουν και μια εταιρεία με εκδοτικό σκοπό. Στη συνέχεια κάνει αίτηση και λαμβάνει τελικά γενναία επιδότηση από το κράτος για να συνεχίσει τη δραστηριότητά του, πληρώνοντας με χρήματα των πολιτών τις ασφαλιστικές εισφορές και τους μισθούς, ζητώντας από τα σωματεία τη σιωπή τους!
Σε τέτοιες εποχές η κυβέρνηση θα έπρεπε να ορίσει μια κάθετη απαγόρευση. Όποιος δεν καταβάλλει μισθούς ή εισφορές δεν δικαιούται καμία επιδότηση, ώστε να μην επιμερίζει τη ζημιά του ο εργοδότης στο κοινωνικό σύνολο. Από τη στιγμή που το κράτος κρίνει πως πρέπει ορισμένες επιχειρήσεις να επιδοτηθούν, να υπάρχει απαράβατος όρος για τη διατήρηση των θέσεων εργασίας.