Να αρχίσουν οι χοροί…

Μετά τα χαστούκια, το δάχτυλο που μας σήκωσαν, τον διεθνή διασυρμό, να οι έπαινοι, τα εύσημα, τα ωραία λόγια για τα δεσμά που αποδεχθήκαμε να μας βάλουν και κάτσαμε σαν τα καλά και φρόνιμα παιδιά… Και μάλιστα αρχίσαμε να χαμογελάμε, σαν να τους λέμε βάλτε κι άλλα… Τώρα δεν ξέρω αν είδε κανένας πουθενά έστω κι έναν να χαμογελάει, ο Ψυχάρης όμως ανακάλυψε τα πρώτα χαμόγελα, όπως έγραφε την περασμένη Κυριακή… Προφανώς θα εννοεί τους νέους δυνάστες, που χαμογελούν ότι τα κατάφεραν. Και είναι οι μόνοι κερδισμένοι… Όπως συμβαίνει πάντα…