Η υπερκυβέρνηση των «ανθυπάτων» διαφεντεύει σήμερα τη χώρα…

Τρεις ιστορικές περιόδους -εποχές παρακμής- έχει να επιδείξει το νεοελληνικό κράτος, με ανάλογη με τη σημερινή πληθώρα «εισαγόμενων» ξένων… συμβούλων.
• Την περίοδο της Βαυαροκρατίας (1831-1843). Την πρώτη φάση της «Αμερικανοκρατίας» (1947- 1956) και τη σημερινή Νέα Ξενοκρατία της «τρόικας» (Διεθνές Νομισματικό Ταμείο – Ευρωπαϊκή Ένωση – Κεντρική Ευρωπαϊκή Τράπεζα).
Κοινό χαρακτηριστικό και των τριών αυτών περιόδων: Η ελληνική κυβέρνηση απλώς λειτουργούσε ως εντολοδόχος των ξένων «ανθυπάτων»!
Τα «σχέδια» οικονομικής ανάπτυξης της χώρας τις περιόδους αυτές, που εκπονήθηκαν από τους «εισαγόμενους»… συμβούλους, κατά ιστορική, πλέον, κρίση και επιστημονική επιβεβαίωση, υπήρξαν ανεδαφικά, δεν εξέφραζαν τις οικονομικές ανάγκες του λαού, ούτε ανταποκρίνοταν στις πλουτοπαραγωγικές δυνατότητες του τόπου. Απλώς υπήρξαν αποτέλεσμα ουτοπικών θεωριών των «εισαγόμενων» και στις περισσότερες των περιπτώσεων εξυπηρετούσαν τα οικονομικά και γεωπολιτικά συμφέροντα των χωρών καταγωγής τους.
Ειδικότερα:
• Αʼ Την περίοδο της Βαυαροκρατίας το σύνολο των οικονομικών πόρων μιας μικρής χώρας που εξερχόταν καθημαγμένη από τον ανηλεή εννεαετή Πόλεμο της Ανεξαρτησίας διετίθεντο για την πολυτελή διαβίωση της αυλικής καμαρίλας του Όθωνα, καθώς και για τη συντήρηση των 4.000 και πλέον ανδρών του βαυαρικού στρατού κατοχής.
• Βʼ Την πρώτη φάση της «Αμερικανοκρατίας» και συγκεκριμένα την περίοδο της Αμερικανικής Οικονομικής Αποστολής (Πολ Πόρτερ), όταν η τελευταία αποτελούσε τη δικτατορική υπερκυβέρνηση της Ελλάδος, τα οικονομικά σχέδια της Αποστολής Πόρτερ, πέραν των άλλων γεωπολιτικών βλέψεων της υπερατλαντικής υπερδύναμης, δεν αποσυνδέονταν και από τη διερεύνηση του κατά πόσον η ελληνική οικονομία προσφερόταν για εκμετάλλευση από τις αμερικανικές επιχειρήσεις, εκείνες κυρίως που ενείχαν μονοπωλιακό χαρακτήρα.
Ο ίδιος ο επικεφαλής της Αμερικανικής Οικονομικής Αποστολής, σε έκθεσή του (28 Μαρτίου 1947) στην Επιτροπή Εξωτερικών Υποθέσεων της Βουλής των Αντιπροσώπων, ομολογούσε ότι το μέγιστο μέρος της οικονομικής βοήθειας των ΗΠΑ («Σχέδιο Μάρσαλ») προς την Ελλάδα απομύζησαν περίπου 300 οικογένειες «και εσπαταλήθη εις εισαγωγάς ειδών πολυτελείας, εις πώλησιν χρυσών λιρών και εις πράξεις επί του νομίσματος εις την μαύρην αγοράν…».
Μάλιστα, ο έτερος «σύμβουλος» της Αμερικανικής Οικονομικής Αποστολής, Μάξγουελ Γκρίνσγουολντ, με δηλώσεις του (24 Οκτωβρίου 1947) δεν άφηνε κανένα περιθώριο αμφισβήτησης ότι η ξένη αποστολή και οι επικεφαλής της «σύμβουλοι» αποτελούσαν την υπερκυβέρνηση της Ελλάδος:
• «Η Αμερικανική Οικονομική Αποστολή έχει την εξουσιοδότηση από το Κογκρέσο να ασκήσει αυστηρό έλεγχο στη δαπάνη των αμερικανικών και ελληνικών χρημάτων. Αυτό σημαίνει ανάμειξη στις εσωτερικές υποθέσεις (της Ελλάδος) και δεν βλέπω σε τι ωφελεί να υποκρίνεται η Αμερικανική Οικονομική Αποστολή πως είναι κάτι άλλο…»!
Εξήντα τρία χρόνια μετά, οι δηλώσεις αυτές των ξένων «συμβούλων» μήπως έχουν ομοιότητα, είναι πιστό αντίγραφο, παραγράφων του Μνημονίου και της σημερινής υπερκυβέρνησης των «ανθυπάτων» που διαφεντεύει τη χώρα επί εποχής Γεωργίου Παπανδρέου του Νεώτερου;
• Γʼ Η σημερινή εποχή της «τρόικας» και της στρατιάς των «εισαγόμενων… συμβούλων».
Τα τελευταία 35 χρόνια η χώρα, και ειδικότερα μετά την αναθεώρηση του Συντάγματος το 1985, εισήλθε σε μια περίοδο «κοινοβουλευτικής μοναρχίας», όπου ο πρωθυπουργός ως primus solus αποφασίζει «τα πάντα και διά πάντα»… Κόμμα, Κοινοβουλευτική Ομάδα, πλειοψηφία Βουλής στοιχίζονται με τις θελήσεις του. Αποτελούν τη «Συμμαχία των Προθύμων»… Οι ανυπάκουοι γνωρίζουν τη διαγραφή, την απομόνωση, αν όχι την κατασυκοφάντηση από τα «εξαπτέρυγα» του primus solus στα ελεγχόμενα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης.
Η εξουσία και η νομή της δεν ασκούνται από το σύνολο του Υπουργικού Συμβουλίου, αλλά από μια στενή ομάδα «ανθρώπων» του πρωθυπουργού, οι οποίοι μάλιστα ουδεμία λαϊκή νομιμοποίηση διαθέτουν. Αλλά και οι τελευταίοι ουδεμία πρωτοβουλία αναλαμβάνουν πέραν των εντολών και των σχεδίων που εκπονεί το πολυπληθές σώμα των ξένων συμβούλων που επιλέγει να τον πλαισιώνουν ο πρωθυπουργός,
Μάλιστα το καινοφανές και διαστρεβλωτικό στη λειτουργία των δημοκρατικών θεσμών, την περίοδο της διακυβέρνησης του Νεο-ΠΑΣΟΚ, είναι ότι και οι υπουργοί της κυβέρνησης φοιτούν και δίνουν εξετάσεις στο «φροντιστήριο» στο οποίο διδάσκουν οι ξένοι… σύμβουλοι. Ήδη στο σμήνος αυτό των «εισαγόμενων» προστέθηκε τις τελευταίες ημέρες και ο πρώην υπουργός Οικονομίας της Ιταλίας, Τομάζο Πάντσα Σκιόπα, στον οποίο μάλιστα ανατίθενται από τον πρωθυπουργό και υπερεξουσίες στον οικονομικό τομέα…
Ο «βίος και η πολιτεία» του σμήνους των ξένων… συμβούλων:
• Ο Γιοζέπ Ασεμπίγιο, ήλθε στη «χώρα της φαιδράς πορτοκαλέας», εποιήθη τις πολυτελείς διακοπές του και απήλθε! Ο Τζόζεφ Στίγκλιτς μάς έριξε στο έρεβος του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου. Αυτός, σύμφωνα με πληροφορίες, συμβούλευσε τον πρωθυπουργό να τελεί η χώρα υπό την κηδεμονία (κατοχή) του ΔΝΤ. Ο Ρόναλντ Χάιφετζ, αποδείχθηκε αναποτελεσματικός «φροντιστής» για τους υπουργούς, ενώ ο Γιοακίμ Πάλμε εισηγήθηκε την κατάλυση του κράτους κοινωνικής πρόνοιας. Μάλιστα για τον τελευταίο, που είναι γόνος του αείμνηστου Όλαφ Πάλμε, θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί ο δηκτικός χαρακτηρισμός του άγγλου διπλωμάτη Ρέτζιναλντ Λίπερ, για τον Σοφοκλή Βενιζέλο: «Ένα μεγάλο όνομα το μόνο προσόν που διαθέτει αυτός ο μικρός άνδρας…».
Στο Γραφείο του Πρωθυπουργού ο υπουργός Επικρατείας κ. Χάρης Παμπούκης αντιμετωπίζει δυσκολίες συντονισμού και κατανόησης των αποχρώσεων της αγγλικής που ομιλούν οι ξένοι… σύμβουλοι του κ. Παπανδρέου, που ασχολούνται με την αναμόρφωση λειτουργίας του Πρωθυπουργικού Γραφείου.
Ας αποτυπωθούν τα ονόματά τους για τον ιστορικό του μέλλοντος: Κέβιν Φέδερστοουν, Ρίτσαρντ Πάρκερ, Ρότζερ Γουόλκινς, Λέιφ Πογκρότσκι και Τζεφ Μάλγκαν.