Διάλυση της δημόσιας διοίκησης…

Κύριε Διευθυντά,
Θα ήθελα να αναφερθώ σε ορισμένα θέματα που αντιμετώπισα στις συνεργασίες μου με το Ελληνικό Δημόσιο τον τελευταίο μήνα και να καταγγείλω την αδιαφορία και την κακομεταχείριση των συμπολιτών μας, που αναγκάζονται να φτάσουν μέχρι την πόρτα της εφορίας ή της ΔΕΗ για να αντιμετωπίσουν μια εξωφρενική κατάσταση διάλυσης και απραξίας.
Πιο συγκεκριμένα, πήγα στη ΔΟΥ Παλλήνης για μια απλή υπόθεση ηλεκτροδότησης ακινήτου, για την οποία απαιτείται υπογραφή πιστοποιητικού ηλεκτρολόγου. Είχα απόδειξη που εκδόθηκε το 1998 (τότε είχα πληρώσει τον ηλεκτρολόγο) και πιστοποιητικό ηλεκτρολόγου εκδοθέν το 2010, επειδή διαμένω στο εξωτερικό και τώρα αποφάσισα να συνδεθώ με τη ΔΕΗ.
Ο υπάλληλος, έπειτα από αναμονή δύο ωρών, με παρέπεμψε να πληρώσω ΦΠΑ για νέα απόδειξη, επειδή δεν συμφωνούσαν οι ημερομηνίες της απόδειξης πληρωμής ηλεκτρολογικών εργασιών με το πιστοποιητικό καλής εγκατάστασης του ηλεκτρολόγου. Ερωτώ τους γνώστες της ελληνικής γραφειοκρατίας, ποιος μπορεί να τελειώσει στο ίδιο έτος μια οικοδομή ώστε να έχει απόδειξη και πιστοποιητικό με την ίδια ημερομηνία; Αποτέλεσμα;
Εξέδωσα νέα απόδειξη αφού πλήρωσα τον αντίστοιχο ΦΠΑ, ώστε να δεχθεί ο υπάλληλος να υπογράψει το πιστοποιητικό, φυσικά την επόμενη μέρα. Θεωρώ απαράδεκτη και προσβλητική μια συμπεριφορά αυτού του είδους, για μια απλή υπογραφή που στην ουσία δεν έχει κανένα νόημα, εφόσον είχα όλες τις νόμιμες αποδείξεις και είχα πληρώσει ό,τι προέβλεπε ο νόμος είτε φέτος είτε πριν από 10 χρόνια.
Στη συνέχεια βρέθηκα στη ΔΕΗ Κορωπίου, ώρα οκτώμισι το πρωί. Τα γραφεία είχαν ανοίξει από τις επτάμισι, είχαν εξυπηρετηθεί 8 πελάτες και ο αριθμός που μου έδωσε το μηχάνημα ήταν 34. Περίμενα μέχρι τις έντεκα από απλή περιέργεια και μόνο, ώστε να διαπιστώσω με τι ρυθμό δούλευε η μοναδική υπάλληλος, η οποία μεταξύ καφέ, τηλεφώνου και με ύφος ΒΑΣΑΝΙΣΤΗ κοιτούσε προκλητικά τα 34 επόμενα θύματά της.
Αγανακτισμένος αποχώρησα στις έντεκα, αφού είχε φτάσει μόλις στο νούμερο 15. Σίγουρα δεν θα τελείωνα εκείνη τη μέρα. Όπως έμαθα, μπορούσα να κάνω την ίδια δουλειά σε οποιοδήποτε άλλο κατάστημα της ΔΕΗ. Έφτασα λοιπόν στο κατάστημα της Νέας Μάκρης, στη μία. Εκεί ευτυχώς ήμουν ο μόνος πελάτης και ήλπιζα ότι θα τελειώσω γρήγορα.
Σύμφωνα με την επιστολή που μου είχε στείλει η ΔΕΗ, μεταξύ των άλλων δικαιολογητικών για την εγκατάσταση νέας παροχής ηλεκτρικού απαιτείται και βεβαίωση από τον δήμο για την ακριβή διεύθυνση του ακινήτου. Στη συγκεκριμένη περίπτωση είχα προμηθευτεί την αντίστοιχη βεβαίωση από την Κοινότητα Πικερμίου. Η «κυρία» υπάλληλος όμως έκρινε ότι στη βεβαίωση θα έπρεπε να αναφέρεται και ο αριθμός αδείας, την οποία βέβαια είχα μαζί μου αλλά εκείνη δεν δεχόταν να γράψει ή ίδια τον αριθμό, γιατί «ο αρμόδιος υπάλληλος των εγκαταστάσεων κάνει γραφικό έλεγχο στις βεβαιώσεις, να δει για ταυτοπροσωπία». Έτσι, με παρέπεμψε πίσω στην Κοινότητα Πικερμίου για διόρθωση της βεβαίωσης, όπου άπαντες εξεπλάγησαν με την παράλογη απαίτηση της υπαλλήλου της ΔΕΗ, η οποία προφανώς επειδή η ώρα ήταν μία δεν ήθελε να εμπλακεί σε νέα υπόθεση, ώστε στη μιάμιση να αναχωρήσει για το μπάνιο της στη διπλανή παραλία.
Είναι αυτοί βέβαια οι υπάλληλοι που απειλούν ότι θα κατεβάσουν τους διακόπτες αν η κυβέρνηση τολμήσει να ανοίξει το επάγγελμά τους.
Και ερωτώ, αν υπήρχε ανταγωνισμός όπως έγινε με την ιδιωτικοποίηση του ΟΤΕ και είχα εναλλακτική λύση, θα είχα την ίδια αντιμετώπιση; Φυσικά όχι, ή θα είχα πάει σε άλλη εταιρεία ή από φόβο μήπως χάσουν τον πελάτη θα είχαν καλύτερη συμπεριφορά. Προς τι λοιπόν οι απειλές ότι θα χυθεί αίμα αν ανοίξει το επάγγελμα; Φοβούνται να μη χάσουν τις θέσεις τους; Δεν σκέφτονται όμως ότι ο πολίτης δεν είναι σκουπίδι που να τον πετούν στα άχρηστα όποτε δεν έχουν διάθεση να δουλέψουν.
Βίκτωρ Παπαδόπουλος,
Δημόσιος υπάλληλος,
κάτοικος εξωτερικού