Στο τέλος ξυρίζουν τον γαμπρό…

Διαφωνείς όμως με τη λογική (;) μιας σοσιαλιστικής κυβέρνησης. Του αιφνιδιασμού και του εκβιασμού. Που βγάζει φιρμάνια που χωρίς άχνα θα πρέπει να τα αποδεχθείς… Αλλιώς σε περιμένει η επίταξη, η στράτευση, ακόμη και ο Κορυδαλλός…

Και οι θιγόμενοι με το δίκιο τους, βλέποντας από τη μια στιγμή στην άλλη να πέφτουν στα Τάρταρα, λένε με θυμό και πίκρα μαζί: «Ποια η διαφορά από το “αποφασίζομεν και διατάσσομεν”; Το ΠΑΣΟΚ είναι αυτό που κυβερνά ή κάτι άλλο;».

Μπουλντόζα έχει πάρει ο πρωθυπουργός. Με τους υπουργούς να αλληλοδιαδέχονται ο ένας τον άλλον στο τιμόνι. Και γκρεμίζουν… Χωρίς να έχουν έτοιμη τη διάδοχη κατάσταση. Διασφαλίζοντας τη λειτουργία της χώρας. Να αποφευχθεί η ζημιά. Οι παράπλευρες απώλειες. Που είδαμε όλες αυτές τις μέρες να είναι πολλαπλάσιες από τα υποτιθέμενα κέρδη, που ΘΑ προκύψουν στο… μέλλον. Με άγνωστο το πότε…

Και εντάξει να καταργηθεί το μονοπώλιο των φορτηγατζήδων. Αλλά ήταν ανάγκη να γίνει τώρα η σύγκρουση, μεσοκαλόκαιρο, που όλοι περιμένουν να δουλέψουν, να καλύψουν τρύπες, να βγάλουν κανένα φράγκο για να μπορέσουν νʼ αντέξουν στη μακριά μαύρη νύχτα, που δεν προβλέπεται ξημέρωμα πριν από το 2011 και βάλε; Αν η κυβέρνηση μετέθετε την «επίθεση», τι θα πάθαινε; Εκτός αν κι εδώ λειτούργησε ο επικοινωνιακός σχεδιασμός. Να εξοργίσουν τον κόσμο. Ότι χάνει τις διακοπές του εξαιτίας της απεργίας των φορτηγατζήδων, ότι έμεινε από βενζίνη και δεν μπορεί να πάει στη δουλειά του, ότι οι τουριστικές περιοχές έχασαν τους τουρίστες που περίμεναν, ότι τα μαγαζιά στην επαρχία ξέμειναν από τρόφιμα και άλλα προϊόντα. Και να στρέψει όλον αυτόν τον κόσμο κατά των απεργών. Και το πέτυχε. Με όπλο την κοινωνία! Σημαντική βέβαια και η συνεισφορά καναλιών. Μέχρι σημείου το Mega να αναπληρώνει επαξίως τους αρμόδιους υπουργούς που είχαν εξαφανιστεί. Σατανική η μεθόδευση… Ο σκοπός αγιάζει τα μέσα…

Ποιος είναι ο χαμένος; Τον κερδισμένο ψάχνουμε… Ίσως ο μόνος να είναι ο Γιώργος, του οποίου οι προσωπικές μετοχές κατέγραψαν κάποια ανατίμηση. Στο κομμάτι εκείνο της κοινωνίας που ωφελείται…. Που δεν είναι από την πλευρά των μη εχόντων. Αλλά και για τον τσαμπουκά του να προχωρήσει σε επιστράτευση. Στο τέλος βέβαια ξυρίζουν τον γαμπρό… Και τότε έρχεται και ο λογαριασμός…

Όπως και στην αρχή, θα επαναλάβουμε ξανά ότι κανείς δεν έχει αντίρρηση να μπει τέλος στα προνόμια. Αλλά όχι άγαρμπα. Και χωρίς ευαισθησία για περιουσίες που χάνονται και για τις οποίες πολλοί μάτωσαν όλη τους τη ζωή… Η αναλγησία και ο αυταρχισμός δεν ταιριάζουν στο ΠΑΣΟΚ…