Ο κ. Δρούτσας και το «αδιανόητο τίποτα»…

Το «φαινόμενο Δρούτσα» θα αποτελούσε ένα είδος παιδιάς, αν η παρουσία του ανδρός στο νευραλγικό για την πορεία της Ελλάδος στον διεθνοπολιτικό χώρο αξίωμα του επικεφαλής της διπλωματίας της χώρας, εν όψει και των κινήσεων της Άγκυρας με τα ερευνητικά σκάφη «Πίρι Ρέις» και «Τσεσμέ» στο Αιγαίο, δεν διασυνδεόταν με τη θέση του Ελληνισμού στο μέλλον…
Οι παίκτες, ενδεχομένως, στην αναζήτηση της «λύσης» του «φαινομένου» να διακινούνταν μεταξύ της φιλοσοφικής θεωρίας του «αδιανόητου τίποτα», του φιλοσόφου Στέλιου Ράμφου και εκείνης των αλληλοαναιρούμενων εννοιών του «κοσμοπολιτικού πατριωτισμού» του υπουργού Επικρατείας κ. Χάρη Παμπούκη!
Πάντως και στην περίπτωση αυτή δεν είναι βέβαιο ότι θα διασκέλιζαν τις «πύλες του ανεξήγητου» και θα οδηγούνταν στη διαλεύκανση του «φαινομένου»…
Ίσως αναζητούσαν έναν «τρίτο δρόμο», όχι βεβαίως του είδους του κ. Μπλερ για τον σοσιαλισμό, αλλά γραμματολογικού – συντακτικού περιεχομένου, που συναντάται στο τυπολογικό πεδίο της αρχαίας ελληνικής γλώσσας, αποκαλείται «αττική σύνταξη» και επιβεβαιώνεται με το πασίγνωστο παράδειγμα: «Τα παιδία παίζει»…
Το κύρος…
Το πρώτιστο στοιχείο για το άτομο στο οποίο ανατίθεται η διεύθυνση του υπουργείου Εξωτερικών μιας χώρας εστιάζεται στο κύρος (πολιτικό, επιστημονικό, διεθνών διασυνδέσεων κ.λπ.) το οποίο διαθέτει και καθιστά βαρύνουσα την παρουσία του στον διεθνή στίβο.
Ο κ. Δρούτσας, δυστυχώς, ιδίαις πράξεσι, με το vitae curriculum, το οποίο δημοσιοποίησε οικειοποιούμενος ανύπαρκτους επιστημονικούς τίτλους, υπέσκαψε τον παράγοντα «κύρος»… Στην περίπτωσή του δεν θα απείχε της πραγματικότητας ο χαρακτηρισμός του πάππου του σημερινού πρωθυπουργού, του Γεωργίου Παπανδρέου του Πρεσβυτέρου, ο οποίος τη δεκαετία του 1960 είχε χρησιμοποιήσει για τον Γεώργιο Γρίβα και τις πολιτικές φιλοδοξίες που εξεδήλωσε μετά τον τερματισμό του αγώνα της ΕΟΚΑ στην Κύπρο: «Εδοξάσθη κρυπτόμενος και εγελοιοποιήθη εμφανιζόμενος…»!
Ως «διπλωματικός σύμβουλος» του κ. Παπανδρέου, την περίοδο κυρίως που ο τελευταίος ηγείτο της αξιωματικής αντιπολίτευσης, καλλιέργησε αμυδρές εντυπώσεις κάποιου «κύρους» στον τομέα αρμοδιότητάς του… Αλλά μετά την 4η Οκτωβρίου 2009 και την παρουσία του στο περικαλλές νεοκλασικό της λεωφόρου Βασιλίσσης Σοφίας, και όσα εν τω μεταξύ διέτρεξαν, άρχισε να επιβεβαιώνει τη δηκτική ρήση του Γεωργίου Παπανδρέου του Πρεσβυτέρου…
Αν προστεθεί δε η προϋπουργική δράση του κ. Δρούτσα την περίοδο του «Σχεδίου Ανάν» για την Κύπρο, σε συνδυασμό με την αντίστοιχη, αλλά σε κοινή πορεία, του «ανεξήγητου» Άλεξ Ρόντου, τότε δίδονται οι πραγματικές διαστάσεις του «κύρους» του νυν αναπληρωτή υπουργού Εξωτερικών…
Τέλος, ο τομέας «κύρος» δεν είναι δυνατόν σε μια Κοινοβουλευτική Δημοκρατία να απεμπλακεί από τον παράγοντα «λαϊκή (πολιτική) νομιμοποίηση»…
Ο κ. Δρούτσας ανήκει στα εξωκοινοβουλευτικά στελέχη της κυβέρνησης και επ’ ουδενί έχει βαπτισθεί στην κολυμβήθρα της λαϊκής έγκρισης …
Η παρουσία του στον δημόσιο στίβο
απορρέει, και μόνο, από τον διορισμό του εκ μέρους του πρωθυπουργού…
Τα πεπραγμένα…
Διπλωμάτες εγνωσμένου κύρους, των οποίων η παρουσία στο περικαλλές νεοκλασικό της λεωφόρου Βασιλίσσης Σοφίας αντιμετωπίζεται υπεροπτικώς εκ μέρους του
κ. Δρούτσα και του περιβάλλοντός του, προσφεύγουν, προκειμένου να σκιτσάρουν τη δράση του αναπληρωτή υπουργού Εξωτερικών στη διπλωματική αντιμετώπιση της Τουρκίας στο Αιγαίο, στας Ιεράς Γραφάς: «των οικιών ημών εμπιμπραμένων υμείς άδετε…»!
Σειρά διπλωματικών αναλύσεων (εκθέσεων) έχουν κατατεθεί στο γραφείο του κ. Δρούτσα με τις οποίες επισημαινόταν η
επείγουσα ανάγκη, προκειμένου να προληφθούν οι ζημιές από τις εξόδους στο Αιγαίο των ερευνητικών τουρκικών σκαφών «Πίρι Ρέις» και «Τσεσμέ», να δρομολογηθούν εκ μέρους του υπουργείου Εξωτερικών κινήσεις που διασυνδέονται με την ανακήρυξη της «Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης» στις περιοχές των νησιών του Ανατολικού Αιγαίου, και κυρίως του Καστελλόριζου, δικαίωμα της Ελλάδος που εδράζεται στο Δίκαιο της Θάλασσας.
Ήδη από το 2008 διπλωματικές εκθέσεις, αλλά και αναλύσεις ειδικών του υπουργείου Άμυνας, είχαν σταθμίσει τις πραγματικές διαστάσεις των δηλώσεων του τότε αρχηγού του τουρκικού ΓΕΝ Μετίν Ατάτς («Εκτιμώ ότι η Ανατολική Μεσόγειος θα καταστεί εστία προστριβών και συγκρούσεων,
επειδή προσεχώς θα αποκτήσει σπουδαιότητα. Λόγω των πετρελαίων που διαθέτει, θα μετατραπεί σ’ έναν δεύτερο Κόλπο. Η Τουρκία πρέπει να επαγρυπνεί και να αντιδράσει…») και είχαν εισηγηθεί «το δέον γενέσθαι»…
Ακόμη και φίλια προς την κυβέρνηση ΜΜΕ (π.χ. τηλεοπτικός σταθμός «Μέγκα») προειδοποιούσαν με τους ανταποκριτές τους στην Ουάσινγκτον (Μιχάλης Ιγνατίου κ.λπ.) για τους σχεδιασμούς της Άγκυρας…
Ο κ. Δρούτσας, κατά τους ίδιους κύκλους, επέμενε στη διακίνηση επί της ευθείας των «χλιαρών διαβημάτων» προς την Άγκυρα και την τακτική της «εξημέρωσης του θηρίου»!
Η απογύμνωση υπηρεσιών…
Οι διπλωματικές υπηρεσίες της χώρας και δη σε νευραλγικές πρεσβείες του εξωτερικού και υπό το πρόσχημα της οικονομικής συγκυρίας -τομέας στον οποίο ο κ. Δρούτσας εμφανίζεται «βασιλικότερος του βασιλέως»- έχουν απογυμνωθεί πόρων και στελεχικού δυναμικού. Ο διπλωματικός σάκος αφικνείται στην κεντρική υπηρεσία καθημερινώς και… ελαφρύτερος, η δε κρυπτογραφική υπηρεσία του υπουργείου Εξωτερικών «κινδυνεύει» να μείνει άνευ αντικειμένου…
Οι εκθέσεις και αναλύσεις από τις πρεσβείες μας στο εξωτερικό, σε λίγο, αν συνεχισθεί η σημερινή τακτική της ηγεσίας του ΥΠΕΞ, θα καταστούν «σπάνιον είδος»…
Τέλος, η κοινή γνώμη ενδιαφέρεται να πληροφορηθεί αν υφίσταται και σε ποίο βαθμό επί «εποχής Δρούτσα» η συνεργασία ηγεσίας υπουργείου Εξωτερικών με τη βασική στον τομέα της εξωτερικής πολιτικής και της Άμυνας, «Δεξαμενή Σκέψης», το
ΕΛΙΑΜΕΠ.
Θα αποτελούσε δυστύχημα για τη χώρα να οδηγηθούμε στο ψέλλισμα: «Ενός Δρούτσα δοθέντος μύρια έπονται…»