Ενίσχυση της ελληνικής γλώσσας στην εκπαίδευση ζητούν ακαδημαϊκοί!

Την αγωνία για την υποβάθμιση της ελληνικής γλώσσας εκφράζουν ακαδημαϊκοί, καθηγητές πανεπιστημίων, φιλόλογοι, γιατροί, δικηγόροι, σε ψήφισμα με το οποίο ζητούν από την υπουργό Παιδείας να πάρει μέτρα για την ενίσχυση της διδασκαλίας της γλώσσας μας.
Συγκεκριμένα, με αφορμή την εξαγγελθείσα από την υπουργό κυρία Διαμαντοπούλου αναμόρφωση των αναλυτικών προγραμμάτων στην Πρωτοβάθμια και Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση, οργανώθηκε από την Εταιρεία Ελλήνων Φιλολόγων και την Ελληνική Γλωσσική Κληρονομιά ημερίδα στην αίθουσα του «Παρνασσού». Σ’ αυτήν διατυπώθηκαν προτάσεις για την αναβάθμιση της ανθρωπιστικής παιδείας και την ενίσχυση στην εκπαίδευση της δεινά χειμαζόμενης ελληνικής γλώσσας. Οι προτάσεις αυτές, απόλυτα εφικτές και ρεαλιστικές, υπεγράφησαν από περίπου 500 συνέδρους, επώνυμους αλλά και απλούς έλληνες πολίτες, και εστιάζονται στη συστηματικότερη διδασκαλία της ελληνικής γλώσσας και των ανθρωπιστικών μαθημάτων με καταλληλότερα διδακτικά εγχειρίδια και ουσιαστική επιμόρφωση των εκπαιδευτικών, ώστε η διδασκαλία να γίνεται ελκυστική για τους μαθητές.
Και ενώ η συντριπτική πλειοψηφία της ελληνικής κοινωνίας διαπιστώνει καθημερινά τα δεινά από την κακή χρήση της ελληνικής γλώσσας, που κυρίως οφείλεται στην παράλογη κατάργηση της διδασκαλίας της αρχαίας ελληνικής στο Γυμνάσιο από το 1976 και μετά, υπάρχουν και σήμερα σοφοί (;) εγκέφαλοι, και μάλιστα φιλόλογοι, που υποστηρίζουν ατεκμηρίωτα την πλήρη κατάργηση ακόμα και των λίγων ωρών διδασκαλίας της αρχαίας ελληνικής γλώσσας στο Γυμνάσιο, που ορθά θεσπίσθηκε το 2005. Αξιοσημείωτο είναι ότι πρόκειται κυρίως για τα ίδια πρόσωπα που εισηγήθηκαν την πλήρη κατάργηση των αρχαίων ελληνικών και το 1976. Οι ίδιοι αυτοί υποστηρίζουν αμετανόητα, όπως και παλαιότερα, τις αθεμελίωτες απόψεις ότι η αρχαία δεν βοηθά στην καλύτερη χρήση της νέας ελληνικής, διότι τάχα δεν έχει καμία σχέση με αυτήν!
Να ελπίσουμε το υπουργείο Παιδείας να μην επηρεασθεί από τέτοιες θέσεις που έρχονται σε αντίθεση με το κοινό αίσθημα και την κοινή λογική, αν και δεν είμαστε καθόλου αισιόδοξοι, από τη στιγμή που σε καίριες θέσεις έχουν τοποθετηθεί άτομα γνωστά, που θέλουν ν’ αλλάξουν τα… φώτα στη γλώσσα μας, φθάνοντας μέχρι του σημείου να μεθοδεύουν η ελληνική να διδάσκεται σε ελληνικά σχολεία ως… δεύτερη, ξένη δηλαδή γλώσσα… Και ήδη, όπως αποκαλύψαμε σε προηγούμενο φύλλο, σε συνέδριο που έγινε στη Θεσσαλονίκη, επιχειρήθηκε το πρώτο βήμα… Η υπουργός Παιδείας, κυρία Διαμαντοπούλου, δεν μπορεί πάντως να μη λάβει υπ’ όψιν της τις σημαντικές νηφάλιες προτάσεις της ημερίδας, οι οποίες εκτίθενται στο ψήφισμα που παραθέτουμε και το οποίο υπογράφουν επιφανείς ακαδημαϊκοί, καθηγητές, συγγραφείς και πολίτες διαφόρων ειδικοτήτων.
Στο ψήφισμα, που εκ μέρους της οργανωτικής επιτροπής της ημερίδας υπογράφουν ο πρόεδρος της Ε.Γ.Κ. Πάνος Λιγομενίδης, καθηγητής – ακαδημαϊκός, και η πρόεδρος της Ε.Ε.Φ. Γεωργία Ξανθάκη – Καραμάνου, ομότιμος καθηγήτρια Πανεπιστημίου Πελοποννήσου, επισημαίνονται τα εξής:
«Όπως έχουν αποδείξει συγκεκριμένες έρευνες του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου και άλλων εγκύρων φορέων, ουσιαστική ανθρωπιστική παιδεία παρέχεται με τη διδασκαλία των αρχαίων ελληνικών από το πρωτότυπο και την παράλληλη προσέγγιση γλώσσας και περιεχομένου (ιδεών και αξιών) των κειμένων. Ο τρόπος αυτός βοηθά τους μαθητές να κατανοήσουν τη διαχρονική πορεία της γλώσσας μας, να χρησιμοποιήσουν ορθά την ελληνική στον γραπτό και τον προφορικό λόγο και να εκφρασθούν με σαφήνεια, πληρότητα και ευστοχία.
Αντιθέτως, η κατάργηση επί σειράν ετών της διδασκαλίας της αρχαίας ελληνικής γλώσσας στο Γυμνάσιο επέφερε τις οδυνηρές συνέπειες της γλωσσικής ένδειας, του εκφραστικού μαρασμού και των γλωσσικών σφαλμάτων τα οποία διαπιστώνονται από τους βαθμολογητές στα γραπτά των υποψηφίων κατά τις πανελλαδικές εξετάσεις για τα ΑΕΙ και τα ΤΕΙ. Η απουσία ορθοέπειας εντοπίζεται σχεδόν καθημερινά στον προφορικό και τον γραπτό λόγο, καθώς και στον έντυπο και τον ηλεκτρονικό Τύπο.
Η διδασκαλία ξένης γλώσσας από πολύ νωρίς στο δημοτικό δεν μπορεί να αποδώσει, αν δεν έχει προηγηθεί στοιχειώδης κατανόηση της μορφής και της δομής της μητρικής γλώσσας. Η πληροφορική είναι αναμφισβήτητα απαραίτητο εργαλείο για τη διευκόλυνση της εκπαιδευτικής διαδικασίας και την ευχερέστερη διάχυση της γνώσης. Δεν μπορεί όμως να αποτελέσει αυτοσκοπό και τη μόνη οδό για την καλλιέργεια του πνεύματος και την κριτική σκέψη.
Για όλους αυτούς τους λόγους, η «Ελληνική Γλωσσική Κληρονομιά», με 1.750 μέλη, και η «Εταιρεία Ελλήνων Φιλολόγων», με 4.240 μέλη, προτείνουν στην Πολιτεία:
1. Την αναβάθμιση της παρεχομένης ανθρωπιστικής παιδείας στην εκπαίδευση με την αύξηση των ωρών διδασκαλίας των ανθρωπιστικών μαθημάτων και της ελληνικής γλώσσας.
2. Τη συστηματικότερη και ουσιαστικότερη επιμόρφωση των εκπαιδευτικών στον επιστημονικό και τον διδακτικό τομέα. Για την επίτευξη αυτού του στόχου θεωρούμε απαραίτητη την επανίδρυση του Διδασκαλείου Μέσης Εκπαίδευσης, ενός θεσμού που απέδωσε τα μέγιστα στο παρελθόν.
3. Τη χορήγηση στους μαθητές καταλληλότερων διδακτικών εγχειριδίων από τα ήδη χρησιμοποιούμενα στην εκπαίδευση, ώστε αυτά να τους προσφέρουν τη δυνατότητα καλύτερης γλωσσικής κατάρτισης και ανθρωπιστικής μόρφωσης με προσφορότερο, λειτουργικότερο και ελκυστικότερο τρόπο.
4. Την επανίδρυση των άστοχα καταργηθέντων στο παρελθόν Κλασικών Λυκείων.
Δεν περιποιεί τιμή στη χώρα μας το γεγονός ότι, ενώ παρατηρείται μια γενικότερη τάση στον κόσμο για ενίσχυση των ανθρωπιστικών σπουδών, όπως, για παράδειγμα, συμβαίνει στην Ιταλία και την Ισπανία, οι οποίες διαθέτουν 3.500 και 2.200 Κλασικά Λύκεια αντιστοίχως, η Ελλάδα, η γενέτειρα των ανθρωπιστικών επιστημών, δεν έχει ούτε ένα Κλασικό Λύκειο! Είναι βεβαίως αυτονόητο ότι η επανίδρυση των Κλασικών Λυκείων δεν συνεπάγεται τη μείωση της ανθρωπιστικής παιδείας από τα Γενικά Λύκεια, διότι μια τέτοια απόφαση θα οδηγούσε σε μείωση της καλλιέργειας των μαθητών και σε γενικότερη υποβάθμιση της παρεχομένης Παιδείας».
Μεταξύ των 414 που υπογράφουν το ψήφισμα είναι και οι Σκαρβέλης Δημήτριος – φυσικός, Κοντόπουλος Γεώργιος – ακαδημαϊκός, Κουνάδης Αντώνιος – ακαδημαϊκός, Κριμπάς Κώστας – ακαδημαϊκός, Χριστοφόρου Λουκάς – ακαδημαϊκός, Βαλσαμάκης Νίκος – ακαδημαϊκός, Αγγελόπουλος Άγγελος – πανεπιστημιακός, Αντωναράκης Στυλιανός – καθηγητής Πανεπιστημίου, Σπύρου Χρυσάνθη – αγιογράφος, Τσιτομενέας Στέφανος – καθηγητής ΤΕΙ, Τσαούσης Δημήτριος – σχολικός σύμβουλος, Παπακώστα Αντιγόνη – συμβολαιογράφος, Καβουκλής Εμμανουήλ – ιατρός, Καρκανιάς Κωνσταντίνος – μηχανικός, Καργάκος Σαράντος – ιστορικός, συγγραφέας, Γρίβας Ιωάννης – τ. πρωθυπουργός, Γκλαβάς Σωτήριος – π. πρόεδρος Παιδαγωγικού Ινστιτούτου, Βουδούρης Κων/νος – καθηγητής Πανεπιστημίου, Τόλια Σιδέρη Αριστέα – καθηγήτρια Πανεπιστημίου Πελοποννήσου, Μαρκαντωνάτος Γεώργιος – ταξίαρχος ΑΕΡ. ε.α., Φραδέλος Ξενοφών – πτ. ανθυποπλοίαρχος, Μουτσόπουλος Ευάγγελος – ακαδημαϊκός, Καραμάνος Ανδρέας – καθηγητής Γ.Π.Α., Φραγκούλης Αθανάσιος – φιλόλογος, Παπαθωμά Ελένη – τραπεζικός, Τσαουσάκης Νικόλαος – τεχνικός, Μακρογιάννης Αθανάσιος – στρατηγός ε.α., Βύρων Γ. Πολύδωρας – αντιπρόεδρος Βουλής, Μαντζαβίνος Ζαχαρίας – καθηγητής Πανεπιστημίου Αθηνών, Ζιώγας Ηλίας – ορκωτός εκτιμητής, Βαφειάδης Ιωάννης – πρεσβευτής, Κοσμά Μαρία – δικαστικός, Μούτος Γεώργιος – επιχειρηματίας, Αναγνωστοπούλου Αικατερίνη – συμβολαιογράφος, Παπαδάκης Γεώργιος – ηθοποιός, Τζουνάκας Σπυρίδων – επικ. καθηγητής Πανεπιστημίου Κύπρου, Ταρούση Μαργαρίτα – 1ο Λύκειο Σπάρτης, Χρήστου Δώρα – πολ. μηχανικός, Κετσέας Θρασύβουλος – ιατρός, Κυδωνιάτης Φοίβος – αρχιτέκτων, Παναγουλέας Γ. Κων/νος – φαρμακοποιός M.Sc, Αυγουλάς Χρήστος – γεωπόνος, καθηγητής Γ.Π.Α., Τσαπέπας Στυλιανός – εκδότης, Κουβέλης Γεώργιος – επιτ. Εισαγ. Εφετών, Μαραγκούλας Παντελής – τ. Πρόεδρος Εφετών Δ.Δ., Διώτη Όλγα – π. αντινομάρχης, Θεοδώρου Αντ. – λογιστής, Νικολακόπουλος Ι. – ζωγράφος, Αθανασάτος Κων/νος – Δρ Φ. Διδάσκων στο Πανεπιστήμιο Πατρών.