Ανοικτή επιστολή προς τον πρωθυπουργό

Είναι προφανές, κύριε πρωθυπουργέ, ότι η Άγκυρα δεν έχει αποστεί της βασικής επιδίωξης, που σύμφωνα με όλες τις ενδείξεις κατατείνει στη συνδιαχείριση του Αιγαίου.

Ορθώς βέβαια η ελληνική πλευρά δεν ακολουθεί την ολισθηρή τακτική της Τουρκίας. Παρακολουθεί τις τουρκικές προκλήσεις, χωρίς να προβαίνει σε πράξεις βίαιες ή ακόμη και σε ήπιες αντιδράσεις, ενεργεί μέσα σε αυστηρώς διπλωματικά πλαίσια, διενεργώντας διαβήματα, ανακοινώσεις και ενημερώσεις προς τρίτους.

Μέχρι πότε όμως μπορεί να συνεχιστεί η κατάσταση αυτή; Η Άγκυρα όχι μόνο δεν αποκλιμακώνει αλλά αντιθέτως κλιμακώνει τις ενέργειές της, με αθρόες αβλαβείς διελεύσεις, με έντονη παρουσία στο Αιγαίο, ακόμη πρόσφατα στο Ιόνιο, κατ’ επανάληψιν τις τελευταίες μέρες με την εμφάνιση του «Τσεσμέ» και του «Πίρι Ρέις», συνδυάζοντας τις ενέργειές της αυτές με τις γνωστές πλέον παραβάσεις και παραβιάσεις του FIR μας, ακόμη και με υπερπτήσεις πάνω απ’ τα νησιά μας, συντηρώντας ένα κλίμα διαρκούς έντασης.

Δυστυχώς δεν διαψευσθήκαμε στις αναλύσεις και προβλέψεις στο πρόσφατο παρελθόν. Έφτασε λοιπόν η στιγμή που πρέπει να αποφασίσουμε επί του πρακτέου.

Βέβαια, ουδόλως παραγνωρίζουμε τα ανοικτά μέτωπα που η χώρα μας αντιμετωπίζει. Ασφαλώς όμως, κύριε πρωθυπουργέ, θα συμφωνήσετε μαζί μας ότι τα καίρια εθνικά ζητήματα μπορεί να μην έχουν μεγάλη επικοινωνιακή εμβέλεια –εν αντιθέσει μ’ αυτά που προβάλλονται κατά κόρον τις τελευταίες μέρες από τα ελληνικά ΜΜΕ– αλλά τη στιγμή της κρίσης οι συνέπειες που επιφέρουν από κάποιον έστω ατελή ή μη επιτυχή χειρισμό είναι τεράστιες, αφού μπορούν να καταστούν ολέθριες και να υποθηκεύσουν το μέλλον ενός έθνους.

Είναι καιρός, κύριε πρωθυπουργέ, όπως το έχουμε ξαναπεί και δεν θα κουραστούμε να το επαναλαμβάνουμε, να υπάρξει ή τουλάχιστον να επιδιωχθεί μια εθνική συναίνεση. Που για να προσεγγιστεί δεν αρκεί η σύγκληση του Συμβουλίου Εξωτερικής Πολιτικής. Χρειάζεται να καλέσετε σʼ έναν άτυπο και εμπιστευτικό διάλογο τους αρχηγούς όλων των πολιτικών δυνάμεων της χώρας, να ανταλλάξετε απόψεις μαζί τους και να τους πείτε ξεκάθαρα τι εσείς πιστεύετε. Να τους ενημερώσετε απευθείας για την κατάσταση που επικρατεί. Κι αν αρνηθούν να συμμετάσχουν στον διάλογο αυτό, καμία δεν θα έχετε εσείς ευθύνη για τους περαιτέρω χειρισμούς.

Καλέστε παράλληλα διακεκριμένους νομικούς και διεθνολόγους, που έχουν εμπειρία και ασχολούνται με τα εθνικά θέματα, και ακούστε τη γνώμη τους. Ουδείς σας υποχρεώνει να ακολουθήσετε αυτά που θα σας πουν. Οπωσδήποτε όμως θα σας δοθεί η ευκαιρία να δείτε ίσως τα πράγματα μέσα από κάποιο διαφορετικό πρίσμα.

Και ο διάλογος αυτός βέβαια ουδόλως θα υποκαταστήσει τους κυβερνητικούς χειρισμούς, οι οποίοι όμως δεν μπορεί να αγνοήσουν τις θέσεις που θα καταθέσουν οι πολιτικοί αρχηγοί. Εσείς βέβαια και η κυβέρνησή σας είστε υπεύθυνοι. Εσάς επέλεξε ο ελληνικός λαός. Θα δώσετε όμως στους πολιτικούς αρχηγούς τη δυνατότητα της έκφρασης των απόψεών τους και να επιχειρήσετε, βρίσκοντας έναν κοινό παρονομαστή, να χαράξετε επιτέλους τις πολυπόθητες κόκκινες γραμμές. Που όλοι ευαγγελίζονται, αλλά κανείς δεν αναλαμβάνει την ευθύνη της ξεκάθαρης χάραξής τους.

Είμαστε σίγουροι ότι η πρωτοβουλία σας αυτή θα βρει την απόλυτα σύμφωνη γνώμη και του Προέδρου της Δημοκρατίας, που ως πρώτος πολίτης της χώρας και έμπειρος γνώστης των εθνικών θεμάτων θα μπορέσει να αναλάβει συναινετικό και συντονιστικό ρόλο.

Μόνον έτσι θα μπορέσουμε επιτέλους να υιοθετήσουμε έναν κοινό κώδικα συμπεριφοράς για την αντιμετώπιση όλων των κρίσιμων ζητημάτων που δημιουργεί η Τουρκία. Η Ελλάδα πρέπει να κραδαίνει πάντα κλάδον ελαίας, αλλά θα πρέπει να είναι κατάλληλα προετοιμασμένη να απαντήσει σε κάθε εθνική πρόκληση.

Ο χρόνος τρέχει, οι καταστάσεις παγιώνονται.

Οι καιροί ου μενετοί.

Με εκτίμηση
Το «ΠΑΡΟΝ»

ΥΓ.: Και δύο απλά ερωτήματα:

1. Επί της προηγούμενης κυβέρνησης η Ελλάδα υπέγραψε συμφωνία οριοθέτησης θαλάσσιας ζώνης με την Αλβανία. Μια συμφωνία που τόσο διατυμπανίστηκε τότε και φιλοδοξούσε να αποτελέσει προηγούμενο για άλλες παρόμοιες.

Η συμφωνία αυτή, όπως γνωρίζετε, ακυρώθηκε από το Συνταγματικό Δικαστήριο των Τιράνων. Γιατί καθυστέρησε η επικύρωσή της; Ποιο είναι το μέλλον της συμφωνίας αυτής;

2. Σε ποιο σημείο ευρίσκονται οι διαπραγματεύσεις Ελλάδας – Αιγύπτου για την οριοθέτηση θαλάσσιας ζώνης; Διακόπηκαν, ανεστάλησαν ή συνεχίζονται; Κι αν συνεχίζονται, γιατί καρκινοβατούν;

Μήπως πρέπει, κύριε πρωθυπουργέ, να ασχοληθείτε εσείς προσωπικά με τις δύο αυτές περιπτώσεις; Οι λόγοι είναι προφανείς…