Μετέωρο το ταξίδι στο Μόναχο…

Η Εξεταστική Επιτροπή διέπραξε γκάφες με τις οποίες διασκέδασε το πανελλήνιο, όπως η περίπτωση του «κάμπινετ μαν», ενώ δεν θα ήταν υπερβολή να ισχυριστεί κανείς ότι επιχειρήθηκε η χειραγώγηση του έργου της και η υποκατάστασή της από κομματικά επιτελεία όταν κυκλοφόρησαν σενάρια για παραπομπή τεσσάρων στελεχών από κάθε κόμμα που στη συνέχεια έγιναν δέκα και αναγκάστηκαν να τα μαζέψουν έπειτα από τις αντιδράσεις του εκπροσώπου του ΣΥΡΙΖΑ Δημ. Παπαδημούλη και του ΚΚΕ Θαν.
Παφίλη.
Σύμφωνα με εκτιμήσεις μελών της, η Εξεταστική Επιτροπή της Βουλής για την υπόθεση της Siemens βρίσκεται ένα βήμα μπροστά στις έρευνες από τη Δικαιοσύνη, το ΣΔΟΕ και την Αρχή για το Ξέπλυμα του Βρώμικου Χρήματος. Έχει στο ενεργητικό της την ομολογία Μαντέλη ότι πήρε 250.000 ευρώ ως «προεκλογική χορηγία», που είναι η μοναδική έπειτα από εκείνη του Τσουκάτου, περί του 1 εκατ. μάρκων που κατευθύνθηκαν στα ταμεία του ΠΑΣΟΚ.
Σύμφωνα με τις ίδιες εκτιμήσεις, υπάρχει έλλειψη πολιτικής βούλησης για να εντοπιστούν και να τιμωρηθούν οι ένοχοι. Χαρακτηριστικό είναι ότι δεν πιέζεται επαρκώς η Siemens που, όσο κι αν το αρνείται, γνωρίζει ποιους λάδωνε, δεν προσδιορίζεται το ύψος της ζημίας, δεν μπλοκάρονται οι μεγάλοι τροφοδότες λογαριασμοί, δεν ενεργοποιείται η οδηγία για αποκλεισμό της, ενώ χαρακτηριστικό είναι ότι το ταξίδι μελών της Επιτροπής στη Γερμανία, όπου θα συναντούσαν τους Σίκατσεκ και Κουτσενρόιτερ, με την ελπίδα να εξετάσουν και τον Χριστοφοράκο, έμεινε μετέωρο.
Από την άλλη μεριά, τονίζεται ότι η Siemens έχει φροντίσει να εξασφαλίσει τα νώτα της και τη συμμετοχή της στους διαγωνισμούς κλείνοντας την υπόθεση με τις ΗΠΑ, ρίχνοντας στα μαλακά όσους μίλησαν στη Γερμανία, και τέλος συμβιβαζόμενη με τον Χριστοφοράκο.
Ένας τρόπος για να μιλήσουν οι 25 εμπλεκόμενοι με την υπόθεση (επιχειρηματίες, στελέχη της Siemens κ.ά.) θα ήταν να απειληθούν με φυλάκιση, πράγμα που ωστόσο αποφεύγεται, ή ακόμα να αποκαλύψουν όσα γνωρίζουν αυτοί στους οποίους επιχειρείται να φορτωθεί το σκάνδαλο.
Ψύχραιμες σκέψεις αποδίδουν το τέλμα στην πολύχρονη πολιτική και δικαστική συγκάλυψη. Αυτό επιτεύχθηκε με απαράδεκτα χρονοβόρες διαδικασίες, όπου μεταξύ άλλων δεν αποστελλόταν το υλικό που είχε συγκεντρώσει η Δικαιοσύνη και δεν μεταφραζόταν. Θεωρείται μάλιστα ότι δεν ήταν ειλικρινής η δήλωση Παπανδρέου ότι «θα ματώσουμε» προκειμένου να αποκαλυφθεί η αλήθεια (θέση με την οποία συμφωνούσε και ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης), καθώς στην υπόθεση εμπλέκονται κομματικά ταμεία. Θα ήταν βολικό, αλλά πάντως δύσκολο, να φορτωθούν οι ευθύνες σε «καμένα χαρτιά» όπως ο Βερελής ή ο Λιάπης…
Έλλειμμα πολιτικής βούλησης αποδίδεται στις ηγεσίες και των δύο μεγάλων κομμάτων, προεξοφλείται ότι θα υπάρξει συγκάλυψη, ενώ τονίζεται η θεσμική δυσκολία που προσκρούει στον σκόπελο της παραγραφής. Δεν είναι άνευ σημασίας εξάλλου το γεγονός ότι αναζητούνται ευθύνες πολιτικών προσώπων από πολιτικούς, και δεν πρέπει να διαφεύγει την προσοχή το γεγονός ότι πολλοί από τους βουλευτές που διετέλεσαν μέλη Εξεταστικών Επιτροπών στο παρελθόν επιβραβεύθηκαν από τις ηγεσίες των κομμάτων με το αξίωμα του υπουργού…