ΣΥΝΤΑΞΗ ΟΠΟΤΕ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΛΕΦΤΑ

Η συρρίκνωση μισθών, η χορήγηση σύνταξης εφόσον έχει λεφτά το κράτος, και άρα η κάθετη πτώση του βιοτικού μας επιπέδου, ξεκινά αμέσως (σε 20 ημέρες εφαρμόζεται και ο ΛΑΦΚΑ), ενώ την Πέμπτη το ΠΑΣΟΚ ψηφίζει και το νομοσχέδιο του υπουργού Οικονομικών Γ. Παπακωνσταντίνου για βίαιη αύξηση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης των εργαζομένων μητέρων στο Δημόσιο – κοινοβουλευτική διαδικασία που θα γίνει δεκτή με στάση εργασίας των δημοσίων υπαλλήλων, διαβήματα διαμαρτυρίας από την ηγεσία της ΑΔΕΔΥ, καταλήψεις και με άλλες μορφές κινητοποιήσεων.

Ο Γολγοθάς τουλάχιστον πέντε εκατομμυρίων μισθωτών και συνταξιούχων, αλλά και της νέας γενιάς, τώρα αρχίζει και το τέλος της πορείας αυτής είναι αφενός πολύ μακριά και αφετέρου άγνωστο. Μόνη συγκεκριμένη πρόβλεψη η συνεχής επιδείνωση της οικονομικής κατάστασης όλων των μη προνομιούχων. Ούτε δύο ώρες δεν απαιτήθηκαν προκειμένου η εθνική μας αντιπροσωπεία (με τις 157 ψήφους των βουλευτών του ΠΑΣΟΚ και τις 2 των ανεξάρτητων Ντ. Μπακογιάννη και Κ. Κιλτίδη) να ψηφίσει τα πιο ακραία νεοφιλελεύθερα μέτρα και να συνθέσει ένα νέο πολιτικό σκηνικό με εκρηκτικά χαρακτηριστικά:

• Αγεφύρωτο και εχθρικό είναι πια το χάσμα μεταξύ κυβέρνησης – λαϊκής βούλησης.

• Το ρήγμα στο ΠΑΣΟΚ απειλεί ευθέως με διάλυση το κυβερνών κόμμα.

• Η κυβέρνηση και οι βουλευτές της είναι πλήρως απομονωμένοι από κόμματα, συνδικάτα, το σύνολο της κοινωνίας, χώρια από το γεγονός ότι οι περισσότεροι βουλευτές «ντρέπονται», όπως λένε, για την υπερψήφιση του βάρβαρου νόμου που έγινε «όχι για τη σωτηρία της πατρίδας αλλά τη διάσωση της κυβέρνησης και την αποφυγή πολιτικού χάους»!

Η διάσταση κυβέρνησης – λαϊκής βούλησης είναι κραυγαλέα όπου και να κυκλοφορήσει κανείς, παρά την επίμονη προπαγάνδα μέσων ενημέρωσης και τις παραπλανητικές διευκρινίσεις των αρμόδιων κυβερνητικών παραγόντων. Στο απεργιακό συλλαλητήριο της Πέμπτης, πέραν των συνδικαλιστικών μπλοκ (σ.σ.: η παρουσία των συνδικαλιστών της ΠΑΣΚΕ θύμισε αγώνες άλλων, επίσης δύσκολων, εποχών), της αυτονόητης παρουσίας της Αριστεράς και των εξωκοινοβουλευτικών οργανώσεων, τη μεγάλη κινητοποίηση της ΔΑΚΕ, εντυπωσίασε η παρουσία απλών πολιτών που διαμαρτύρονταν με τον πιο έντονο τρόπο. Μια πρωτοφανής οργή, που θα παρασύρει τα πάντα όταν ξεσπάσει, καθώς καταδικάζεται η πλειονότητα των πολιτών στην πείνα και οι νέες γενιές στην ανεργία και τη μετανάστευση.

Μόνο κλαυσίγελο προκαλεί η δέσμευση του πρωθυπουργού Γ. Παπανδρέου «για αλλαγές που θα έλθουν μόλις ξανά ορθοποδήσει η οικονομία μας…». Προς τι η δέσμευση αυτή, όταν ο εισηγητής της ΚΟ του ΠΑΣΟΚ Ηλ. Μόσιαλος ξεκίνησε την αγόρευσή του υπογραμμίζοντας πως «το σχέδιο νόμου για το ασφαλιστικό σύστημα είναι πιθανώς η πιο μεγάλη νομοθετική πρωτοβουλία, την οποία έχει μέχρι τώρα καταθέσει η κυβερνητική παράταξη στο ελληνικό Κοινοβούλιο αυτήν την κοινοβουλευτική περίοδο»!

Την ίδια στιγμή η Αριστερή Πρωτοβουλία με επικεφαλής τον Γ. Παναγιωτακόπουλο καταγγέλλει ότι «οι αλλαγές στο Ασφαλιστικό και τις εργασιακές ρυθμίσεις κτυπούν κατά μέτωπο τα δημοκρατικά κεκτημένα εκατομμυρίων Ελλήνων» και υπογραμμίζει ότι «η πολιτική που ακολουθείται αδυνατεί να εγγυηθεί την κοινωνική συνοχή, την κοινωνική αλληλεγγύη, την οικονομική ανάπτυξη, δεν μπορεί να εγγυηθεί το δημόσιο συμφέρον και να διαγράψει ένα ελπιδοφόρο αύριο για τους νέους ανθρώπους».

Η κυβέρνηση αγνόησε επιδεικτικά προτάσεις από το ΙΝΕ/ΓΣΕΕ-

ΑΔΕΔΥ με επικεφαλής τον καθηγητή Σάββα Ρομπόλη, προτάσεις των κομμάτων της αντιπολίτευσης (ΝΔ- ΚΚΕ – ΛΑΟΣ – ΣΥΡΙΖΑ), προτάσεις καθηγητών όπως οι κ. Αλ. Μητρόπουλος. Γ. Κουζής, Π. Ρυλμόν, Δημ. Τραυλός-Τζανετάτος, Κ. Βεργόπουλος, Δ. Καζάζης κ.ά. Και κατήρτισε τον πιο αντιδραστικό αντιλαϊκό νόμο που ψηφίστηκε από τη μεταπολίτευση μέχρι σήμερα, ανοίγοντας τον ασκό του Αιόλου, με δραματικές επιπτώσεις για όλους: Για τους ήδη συνταξιούχους, γιʼ αυτούς που έχουν θεμελιώσει συνταξιοδοτικό δικαίωμα και πολύ περισσότερο για τους νέους. Η μείωση του εισοδήματος επιφέρει γενικευμένη ανασφάλεια, η οποία με τη σειρά της βυθίζει στην ύφεση την αγορά εργασίας, κλείνει μικρομεσαίες επιχειρήσεις, φέρνει απολύσεις, ανεργία και απελπισία. Και τα ασφαλιστικά ταμεία θα αδειάζουν όλο και πιο πολύ αν λάβει κανείς υπόψη την πρόβλεψη του ΟΟΣΑ για το 2011, σύμφωνα με την οποία η ανεργία θα εκτιναχθεί στο 14,3%. (Με το ύψος της σημερινής πραγματικής ανεργίας η απώλεια των Ταμείων είναι της τάξης των 3-3,5 δισ. ευρώ ετησίως.)

Με τις επιλογές τής κυβέρνησης βρίσκεται στο απυρόβλητο η εισφοροδιαφυγή, η φοροαποφυγή, η φοροδιαφυγή (σ.σ.: ψηφίστηκε και νέα ευνοϊκή ρύθμιση οφειλών των φοροφυγάδων). Το σύστημα υλοποίησης του «Μνημονίου της ντροπής» στρέφεται αποκλειστικά στις περικοπές του εργατικού εισοδήματος, χωρίς να αναζητά νέες πηγές άντλησης πόρων ή να αναπτύσσει νέες δραστηριότητες. Συνεπώς θέμα χρόνου είναι η λήψη και νέων μέτρων από τους ίδιους «λήπτες» αν παραμείνουν οι σημερινοί πολιτικοί συσχετισμοί.

Για σκληρούς αγώνες που θα ακυρώνουν τον νόμο στην πράξη, προειδοποιούν κορυφαία συνδικαλιστικά στελέχη: Σπ. Παπασπύρος, Γ. Παναγόπουλος, Ηλ. Ηλιόπουλος, Βαγ. Μπουζούλας, Γ. Περρής, Δημ. Αγκαβανάκης, Ηλ. Βρεττάκος, Γ. Γαβρίλης εκπροσωπώντας όλο το φάσμα των συνδικαλιστικών παρατάξεων (ΠΑΣΚΕ – ΔΑΚΕ – ΠΑΜΕ – Αυτόνομη Παρέμβαση).

Ποιες είναι οι νέες αντιασφαλιστικές ρυθμίσεις;

Με κεντρικό πολιτικό σκεπτικό ότι τόσο οι βασικές (προνοιακού τύπου) όσο και οι αναλογικές και επικουρικές συντάξεις θα εξαρτώνται από την καλή οικονομική κατάσταση της χώρας (!), οι σημερινές επιλογές της «σοσιαλιστικής» μας κυβέρνησης (πέραν του τριετούς παγώματος των αποδοχών που επιτάσσει το «Μνημόνιο της ντροπής») είναι οι εξής:

• Η δραστική μείωση των συντάξεων, ύστερα από τη μείωση του ποσοστού αναπλήρωσης, του υπολογισμού των συντάξιμων αποδοχών όχι με βάση τον τελευταίο μισθό ή της πενταετίας που ισχύουν σήμερα, αλλά με βάση όλο τον εργάσιμο βίο και την επαναφορά του ΛΑΦΚΑ.

• Περιορίζεται και προοπτικά (μετά το 2015) καταργείται η συμμετοχή του κράτους στην κοινωνική ασφάλιση.

• Καταργείται η 13η και η 14η σύνταξη.

• Αυξάνονται τα χρόνια εργασίας-ασφάλισης σε 40.

• Αυξάνονται τα όρια ηλικίας ιδιαίτερα για τις γυναίκες και τις μητέρες ανηλίκων με επιπλέον 15 χρόνια παραμονής στην υπηρεσία.

• Η επικουρική ασφάλιση οδηγείται σε διάλυση, αφού εξαιτίας της κλοπής των αποθεματικών, του χρηματιστηρίου, των δομημένων ομολόγων και των ελαστικών σχέσεων εργασίας κανένα Ταμείο δεν θα είναι βιώσιμο και το κράτος δεν θα καλύπτει τα ελλείμματα.

Και το έγκλημα κατά του Εργατικού Δικαίου «επιτυγχάνεται» με την αύξηση του ποσοστού των απολύσεων, την καταβολή μισής αποζημίωσης και μάλιστα σε έξι δόσεις, τη σύντμηση του χρόνου προειδοποίησης.

Στην κρίσιμη ψηφοφορία της Πέμπτης σημειώνεται πως η ανεξάρτητη κ. Σοφία Σακοράφα ύστερα από μια πράγματι αριστερή ομιλία ψήφισε «όχι», ενώ οι κ. Βασ. Οικονόμου και Γ. Δημαράς ψήφισαν «παρών». Όπως όλοι λένε, είναι οι μόνοι «σίγουροι» για την επανεκλογή τους βουλευτές, τη στιγμή που οι άλλοι του πολιτικού τους φορέα δεν τολμούν να κυκλοφορήσουν στα χωριά τους.