Θα μείνουμε άφραγκοι
Σοβαρά οικονομικά προβλήματα αρχίζουν να αντιμετωπίζουν πολλοί συνάδελφοι. Άλλοι δεν μπορούν πλέον να ανταποκριθούν στις υποχρεώσεις τους ως δανειολήπτες και κινδυνεύουν να χάσουν τα σπίτια τους. Πολλοί θα υποχρεωθούν να αλλάξουν σχολεία στα παιδιά τους επειδή δεν αντέχουν πια τα υψηλά δίδακτρα των εκπαιδευτηρίων. Άλλοι κόβουν τις ημέρες των διακοπών τους ή θυμούνται το πατρογονικό τους στην Άνω Ψηλοκορφή για να τη βγάλουν όπως όπως αυτό το καλοκαίρι, μια συνάδελφος κατέφυγε στις δόσεις των 2 ευρώ επειδή με τα 50 ευρώ που διέθετε όλα και όλα έπρεπε να καλύψει τις ανάγκες της σε σαγιονάρες, μαγιό και αντηλιακά.
«Έφτασα να κυνηγάω τα παιδιά μου για να κλείνουν τα φώτα και τις βρύσες. Από το σούπερ μάρκετ αγοράζω πλέον τα απολύτως απαραίτητα και για ταβερνάκια το βράδυ ούτε λόγος να γίνεται», μας έλεγε συνάδελφος που μέχρι χθες δεν τη θεωρούσαμε δα και φτωχαδάκι. Φανταστείτε τι γίνεται με τους συναδέλφους των 500 – 700 ευρώ αποδοχές ή σύνταξη.
Στο μεταξύ η οργή εργαζόμενων και συνταξιούχων συναδέλφων κορυφώνεται όχι μόνο λόγω των κυβερνητικών μέτρων αλλά -κυρίως- από τη στάση των συνδικαλιστών μας, που είτε είναι ανίκανοι να αντιμετωπίσουν τη θύελλα είτε συμπράττουν με τη θέλησή τους στην κατεδάφιση αυτού του τόπου.
Ιδιαίτερα εμείς οι δημοσιογράφοι βλέπουμε «συναδέλφους» να κατασυκοφαντούν ολόκληρο τον κλάδο χωρίς περίσκεψη και χωρίς αιδώ. Να δηλώνουν ότι δεν τους ενδιαφέρει το αγγελιόσημο και ο ΕΔΟΕΑΠ, χωρίς όμως και να παραιτούνται από τις υπηρεσίες του Ταμείου. Βλέπουμε τους βουλευτές-συναδέλφους μας να αδιαφορούν σχεδόν όλοι για τα προβλήματά μας. Βλέπουμε το αγγελιόσημο να συνδέεται μόνο με τους δημοσιογράφους, ενώ αφορά σε όλους τους ασφαλισμένους στο ΕΤΑΠ – ΜΜΕ, από τους ιδιοκτήτες, συντάκτες και υπαλλήλους Τύπου, μέχρι τους ανταποκριτές ξένου Τύπου, τους φωτορεπόρτερ, τους εικονολήπτες, τους εφημεριδοπώλες, τους τεχνικούς Τύπου, δηλαδή χιλιάδες εργαζόμενους και συνταξιούχους.
Πολλοί ζητάνε από τα πειθαρχικά μας να εγκαλέσουν τους επίορκους συναδέλφους, άλλοι πιστεύουν πως 24ωρες και 48ωρες απεργίες δεν οδηγούν πουθενά και ότι εκείνο που θα έπρεπε να κάνουμε σε ό,τι μας αφορά είναι να διαγράψουμε από τις οθόνες, να αποκλείσουμε από τα μικρόφωνα των ραδιοφώνων και τις στήλες των εφημερίδων τα ονόματα όλων όσοι ζητάνε από τον κόσμο να πληρώσει τα λάθη και τις λαμογιές των τελευταίων κυβερνήσεων.
Από την πλευρά της η Κίνηση Επαγγελματιών Δημοσιογράφων ψηφίζει την πάγια θέση της για συνολική στρατηγική και η όποια απεργιακή κινητοποίηση να αφορά όλα τα ΜΜΕ, το διαδίκτυο, ΑΠΕ, όπως και όλες τις μονάδες παραγωγής εντύπων και ραδιοτηλεοπτικών παραγωγών – μεταδόσεων στη ζώνη του Σαββατοκύριακου, τις ημέρες δηλαδή που πονάνε τους εργοδότες και την κυβέρνηση.
Ως προς το αγγελιόσημο σε σχέση με το διαδίκτυο ο Δημ. Τσαλαπάτης υποστηρίζει πως δεν μπορεί ο ΕΔΟΕΑΠ να απαντάει με ολοσέλιδη καταχώριση εκ μέρους του κλάδου. «Οι γιατροί είναι για τους ασθενείς. Για μια υγιή συνδικαλιστική διαπάλη χρειάζεται συνδικαλισμός». Και προτείνει: «Πρέπει να συζητήσουμε ως εργαζόμενοι, ως
ΕΣΗΕΑ, μαζί με όλες τις ενώσεις συντακτών μια στρατηγική απέναντι σε μια σειρά σφαλμάτων που έγιναν. Να προχωρήσουμε σε αυτοκριτική πριν καθορίσουμε τη στρατηγική και να καταλήξουμε τι αντιμετωπίζουμε και πώς, ποια είναι η προτεραιότητα».
Σωστά τα λες, Δημήτρη, αλλά ας πούμε πώς μπορούν να διορθωθούν εκ των υστέρων κάποια πράγματα. Ποιοι θα καθίσουν να μιλήσουν στην ΕΣΗΕΑ «ήρεμα και απλά» για να καταλήξουν σε συμφωνίες και αποφάσεις; Ακόμη ένα μεγάλο ερωτηματικό του κλάδου.
ΣΟΦΙΑ ΜΑΛΤΕΖΟΥ