Βουλευτές αθύρματα ατιμάζουν τον ρόλο τους

Το… σοσιαλιστικό και… περήφανο ΠΑΣΟΚ βυθίζει τη χώρα στον ασφαλιστικό, εργασιακό, φορολογικό και αναπτυξιακό Μεσαίωνα. Φτύνει κατάμουτρα όλων των ηλικιών τους Έλληνες, ακόμα και τους αγέννητους! Και καυχιέται κι από πάνω ότι τους… σώζει! Τέτοιο κράμα ΑΝΑΛΓΗΣΙΑΣ ΚΑΙ ΘΡΑΣΥΤΗΤΑΣ δεν έχει ζήσει ποτέ αυτός ο τόπος από γενέσεως του νεοελληνικού κράτους.
Ο βουλευτής, εκλεγόμενος σε μία συγκεκριμένη εκλογική περιφέρεια, εκπροσωπεί την περιφέρειά του, αλλά ταυτόχρονα –αυτό είναι το μείζον– έχει χρέος να υπερασπίζει ΤΟ ΕΘΝΟΣ και κατʼ επέκτασιν τα καλώς νοούμενα συμφέροντα των πολιτών της συνολικής επικράτειας της χώρας του. Η τυφλή πειθαρχία στα κελεύσματα της ηγεσίας του κόμματος με τη σημαία του οποίου εκλέχτηκε, αποτελεί υποχρέωση, ΥΠΟ ΔΙΤΤΗΝ ΟΜΩΣ ΑΙΡΕΣΙΝ: Την ψυχοδιανοητική ποιότητα της κομματικής ηγεσίας και το επιβλαβές ή μη επιβλαβές των κελευσμάτων της. (Ως προς το σημερινό ΠΑΣΟΚ, τα ευκόλως εννοούμενα παραλείπονται.)
Ο εκάστοτε βουλευτής έχει (ή οφείλει να έχει) ΓΝΩΜΗ, ΒΟΥΛΗΣΗ ΚΑΙ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ. Αν δεν έχει ούτε γνώμη ούτε βούληση ούτε συνείδηση, είναι άθυρμα και ανάξιος του αξιώματός του. Γνώμη, πάντως, έχουν όλοι οι βουλευτές –ορθή ή εσφαλμένη αδιάφορο– η συντριπτική τους όμως πλειονότητα ενταφιάζει βούληση και συνείδηση στον βωμό του προσωπικού συμφέροντος, που δεν είναι άλλο από την επανεκλογή τους. Οι σημερινοί βουλευτές και υπουργοί του ΠΑΣΟΚ λογαριάζουν, ωστόσο, ΧΩΡΙΣ ΤΟΝ ΞΕΝΟΔΟΧΟ. Και ξενοδόχος είναι οι ψηφοφόροι τους, ακριβέστερα: όσοι εξ αυτών ξαναψηφίσουν ΠΑΣΟΚ. Φρονώ μάλιστα ότι υπάρχουν δύο κατηγοριών τέτοιοι ψηφοφόροι: Εκείνοι που θα μαυρίσουν τους προκλητικότερους –π.χ. Παπακωνσταντίνου, Λοβέρδο, Πάγκαλο, Παπουτσή κ.ά.– και εκείνοι, ανεξαρτήτως προκλητικότητας, που πλήττονται περισσότερο από τα δυσβάσταχτα μέτρα, μαυρίζοντας όσους θα βρίσκονται στα όρια της επανεκλογής τους.
Απʼ όσους αγορητές του ΠΑΣΟΚ άκουσα στο κανάλι της Βουλής, όλοι σχεδόν εξέφρασαν ορισμένες αντιρρήσεις, για την τιμή των όπλων και για να… κομπάζουν στις περιφέρειές τους ότι… πολέμησαν το ΕΚΤΡΩΜΑ του Λοβέρδου, ενώ το ψηφίζουν με τα δυο τους χέρια! Γνωρίζουν ότι πρόκειται για ΩΦΕΛΙΜΙΣΤΙΚΗ ΥΠΟΚΡΙΣΙΑ ΧΩΡΙΣ ΟΦΕΛΟΣ και παρά ταύτα το πράττουν, οι αξιοθρήνητοι. Μιλάω για όσους διατυπώνουν γενικόλογες και αφηρημένες αντιρρήσεις. Διότι υπάρχουν και ελάχιστοι άλλοι, όπως ο Παναγιώτης Κουρουμπλής, οι οποίοι αντιτίθενται –και το δηλώνουν ευθαρσώς– σε συγκεκριμένα άρθρα του επαίσχυντου νομοσχεδίου, του νομοσχεδίου-καρμανιόλα για τους αυριανούς κυρίως συνταξιούχους.
Οι αράδες αυτές γράφονται Πέμπτη απόγευμα και θα έχω σε λίγο τη δυνατότητα να ξέρω ποιοι θα αντιταχθούν διά της ψήφου τους στα απαράδεκτα άρθρα που ρητά επισήμαναν. Ο κ. Κουρουμπλής, θυμίζω, κράτησε και μια «πισινή», λέγοντας ότι θα καθορίσει τη στάση του «μετά την ομιλία του πρωθυπουργού». Μια ομιλία καταλογισμού ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΕΥΘΥΝΩΝ στη ΝΔ, με θρασύτατο ύφος και χωρίς ΙΧΝΟΣ ΑΥΤΟΚΡΙΤΙΚΗΣ. Αν ισχυριστεί ότι αυτή η ψευδέστατη και εκτός τόπου και χρόνου ομιλία της Τετάρτης τον έπεισε –ακραιφνείς οπαδοί του ΠΑΣΟΚ ήταν έξαλλοι και τον οίκτιραν γιʼ αυτά που είπε– ας άρει τις επιφυλάξεις του και ας μείνει εσαεί έκθετος στην κοινή γνώμη. Και έμεινε εσαεί έκθετος ψηφίζοντας τα άρθρα με τα οποία διαφωνούσε ριζικά, διατυμπανίζοντάς το μάλιστα δημοσίως.
Εκείνος που με απασχολεί ιδιαίτερα είναι ο φίλος Απόστολος Κακλαμάνης. Μια πολυσχιδής προσωπικότητα ΠΟΥ ΕΚΛΕΓΕΤΑΙ ΑΝΕΛΛΙΠΩΣ ΑΠΟ ΤΟ 1974 ΜΕΧΡΙ ΣΗΜΕΡΑ. Ελπίζω και εύχομαι, παρά την κατά τη βούλησή του ρύθμιση του περί διαιτησίας άρθρου, το οποίο ορθότατα είχε καθιερώσει ο ίδιος ως υπουργός Εργασίας, να μη συμφωνεί με το αντικοινωνικό και ισοπεδωτικό νομοσχέδιο του Λοβέρδου έστω και μετά την υπερψήφισή του. Γνωρίζει ο αγαπητός Αποστόλης ότι το ΠΑΣΟΚ που υπηρετήσαμε άλλοτε, εγώ μόνο για οκτώ παρά κάτι χρόνια, δεν έχει την παραμικρή σχέση με το σημερινό ΠΑΣΟΚ. Γνωρίζει επίσης άριστα ότι είναι Ο ΜΟΝΟΣ που μπορεί να επηρεάσει θετικά το λεφούσι των αλλοπρόσαλλων και αντιφατικά αυτοσχεδιαζόντων υπουργών και υπουργίσκων του. Ας το πράξει λοιπόν χωρίς δισταγμούς.
Το δεύτερο σημαντικότατο γεγονός της διαρρεύσασας εβδομάδας είναι η εμπεριστατωμένη στρατηγική ανάλυση του Αντώνη Σαμαρά για την έξοδο από την κρίση, με διαφάνειες και πλούσιο υλικό για τους δημοσιογράφους, γεγονός πρωτοφανές στα πολιτικά χρονικά της χώρας. Πρότεινε αντισταθμιστικά μέτρα ανάκαμψης για να εξουδετερωθεί η ύφεση και το «κυκλικό» έλλειμμα που προκαλεί. Πρότεινε επίσης:
• Επανορθωτικά μέτρα για να απαλειφθούν σοβαρές κοινωνικές αδικίες που προκαλεί το Μνημόνιο.
• Ενοποίηση των εισπρακτικών μηχανισμών του κράτους.
• Συμψηφισμό οφειλών από και προς το Δημόσιο.
• Εσωτερικές μετατάξεις στο Δημόσιο.
• Προσωποποιημένη κοστολόγηση των δημόσιων νοσοκομείων ανά ασθενή.
• Ηλεκτρονική συνταγογράφηση φαρμάκων.
• Μέτρα που επανορθώνουν μεγάλες αδικίες από τις περικοπές που ήδη έγιναν σε συνδυασμό με ενίσχυση των χαμηλοσυνταξιούχων.
• Αξιοποίηση της δημόσιας περιουσίας, όχι εκποίησή της. (Αξιοποιώ σημαίνει «δίνω αξία», τόνισε ο Αντώνης Σαμαράς.)
• Αποκατάσταση των μεγάλων επενδύσεων ανανεώσιμων πηγών ενέργειας και υδροηλεκτρικών έργων που με πρόσφατο νόμο αποκλείονται.
Αυτά και άλλα, με έμφαση στην όσο το δυνατόν συντομότερη απαλλαγή από το Μνημόνιο, διακήρυξε ο ηγέτης της ΝΔ και ο κ. Πεταλωτής, όπως και το αφεντικό του, δεν έβγαλε ΕΠΙ ΤΗΣ ΟΥΣΙΑΣ κιχ, κατηγορώντας συλλήβδην την αξιωματική αντιπολίτευση για όλα τα δεινά του τόπου, αντί να βλέπει τα αδιόρθωτα χάλια του κόμματός του. Εμείς που τα είδαμε –και είδαμε τα πειθαρχημένα στρατιωτάκια του ΠΑΣΟΚ να ψηφίζουν ΝΑΙ ΣΕ ΟΛΑ σε ένα νομοσχέδιο που εξουθενώνει στο έπακρο τη μεγάλη πλειονότητα των συμπολιτών τους- θυμηθήκαμε τον πασίγνωστο στίχο του Βάρναλη που τους ταιριάζει απόλυτα: «Δειλοί, μοιραίοι και άβουλοι αντάμα, προσμένουμε ίσως κάποιο θάμα».