Πέταξα στα μούτρα τα κοστούμια στους σοβαροφανείς
// Μετά τα όσα ακούσατε για τη συμμετοχή σας στο επιτυχημένο «Dancing with the stars» του ΑΝΤ-1, μετανιώσατε που πήρατε μέρος;
«Όχι, βέβαια! Αν ήταν να αμφιταλαντευτώ και να το μετανιώσω δεν θα το είχα κάνει από την αρχή. Δεν έχω τέτοια διλήμματα όταν παίρνω αποφάσεις. Είχα όλα τα εχέγγυα ότι θα είναι μια διαφορετική τηλεοπτική συμμετοχή με κυρίαρχο το φιλανθρωπικό χαρακτήρα και με δεδομένη την υψηλού επιπέδου κριτική επιτροπή. Το ναι μου ήταν από την αρχή κατηγορηματικό. Εκ των υστέρων αποδείχθηκε ότι είχα και τη συντριπτική αποδοχή και αναγνώριση από τον κόσμο».
// Δουλεύετε ως άνθρωπος με το ένστικτο;
«Ποτέ! Πάντα με τη λογική, τη γνώση και την εμπειρία. Σας κάνω αυτή τη διευκρίνιση και για την προηγούμενη ερώτηση…».
// Είναι «ποινικό αδίκημα» ο χορός για έναν πολιτικό;
«Αυτή την αντίληψη, ότι οι πολιτικοί πρέπει να δείχνουν αυστηροί και σοβαροί, τη διέψευσε ο ίδιος ο κόσμος. Διότι αν αντιδρούσε ο κόσμος στη συμμετοχή μου δεν θα είχα χιλιάδες θετικά μηνύματα. Το κοινό με την ψηφοφορία του θα μπορούσε να με είχε διώξει από την πρώτη Κυριακή, αλλά δεν με καταδίκασε. Ήταν σαφές από την αρχή ότι εγώ ήθελα να δώσω συμβολικό χαρακτήρα στη συμμετοχή μου και δεν πήγα να διαγωνιστώ. Με τα όσα έγιναν αποδείχθηκε ότι το κοινό δεν είναι σοβαροφανές. Και κακώς πιστεύουν κάποιοι που κατέχουν δημόσιες θέσεις ότι με το να παριστάνουμε τους “σοβαρούς” αναβαθμίζονται!».
// Θα σας μισήσουν αυτοί που έχουν κάνει τον καθωσπρεπισμό πολιτική καριέρα…
«Εγώ, λοιπόν, που ουδέποτε υπήρξα κάτι διαφορετικό από αυτό που είμαι και νιώθω και αυτό είναι από την εποχή που ήμουν δημοσιογράφος, πρώτη σε σταυρούς δημοτική σύμβουλος σ’ όλη την Ελλάδα και τώρα βουλευτής, πέταξα στα μούτρα με τη συμμετοχή μου στο “Dancing with the stars” τα κοστoύμια και τις γραβατούλες του σοβαροφανούς κατεστημένου. Αυτή ήμουν και αυτή θα είμαι μέχρι να πεθάνω!».
// Ο πραγματικός χαρακτήρας του ανθρώπου λένε ότι φαίνεται στα σταυροδρόμια… Η στροφή που κάνατε από δημοσιογράφος πολιτικός δεν ήταν μια επιλογή ρίσκου;
«Όχι, ήταν πολύ εύκολη. Γιατί υπηρέτησα μια δημοσιογραφία που, δυστυχώς, στην εποχή μας δεν υπάρχει πια και ιδίως στην τηλεόραση. Γι’ αυτό και έγινε η στροφή. Προτίμησα να προσφέρω στην κοινωνία. Εγώ καρακατίνα, με το μπούστο έξω και τις γάμπες να φαίνονται με τη φούστα όλο και πιο ψηλά για πολλούς λόγους δεν θα μπορούσα να γίνω… Και κάτι ακόμα. Έβλεπα από το πολιτικό ρεπορτάζ που κάλυπτα ότι λείπουν στην πολιτική άνθρωποι σαν και εμένα, που να λένε τα πράγματα με το όνομά τους, που να μη φοβούνται να πουν αλήθειες, που να είναι κομματάκι τρελοκομεία… Γιατί οι σοβαροφανείς είδαμε πού έφτασαν την Ελλάδα».
// Πόσο φταίει και η τηλεόραση για την έλλειψη παιδείας και πολιτισμού που χαρακτηρίζει τον Έλληνα;
«Η τηλεόραση καθρεφτίζει την παρακμή της κοινωνίας. Σας διαβάζω όλους εσάς που καλύπτετε το τηλεοπτικό ρεπορτάζ που τα βάζατε με την τηλεόραση. Η ευθύνη της κοινωνίας πού είναι, Μαρία μου; Γιατί το πορνό βίντεο της Τζούλιας τάδε δεν το αγόρασαν εξωγήινοι που ήρθαν από άλλο πλανήτη, αλλά τα παιδάκια των κατά τα άλλα καθωσπρέπει οικογενειών με τα κολέγια και το χαρτζιλίκι από τον μπαμπά. Γιατί δεν αντέχω άλλο αυτό το παραμύθι… Η κοινωνία στηρίζει με τις τηλεθεάσεις που δίνει όλες αυτές τις σιχαμένες εκπομπές με τους σιχαμένους καλεσμένους και τα σιχαμένα πρότυπα που διαμορφώνουν μια μερίδα νεολαίας χωρίς άξιες, η οποία θέλει μόνο να διασκεδάζει χωρίς σκληρά να εργάζεται. Και στο κάτω κάτω η τηλεόραση είναι ιδιωτική επιχείρηση, δεν είναι Εκκλησία της Ελλάδας. Εμένα η ελληνική τηλεόραση αν με ρωτήσεις θα σου πω ότι μ’ αρέσει. Έχει πολυποικιλότητα. Και το χάζι σου κάνεις και ψυχαγωγία έχει και ενημέρωση και για το περιβάλλον και αποστολές στο εξωτερικό. Για τις εκπομπές που δεν βλέπονται υπάρχει το τηλεκοντρόλ!».
// Δεν εμφανίζεστε πλέον στα στρογγυλά τραπέζια των πολιτικών εκπομπών. Δεν σας καλούν ή δεν μπορείτε να φωνάζετε για ν’ ακουστείτε; Μια φορά σας παρακολουθούσα που παρακαλούσατε για να ολοκληρώσετε μια πρόταση γύρω στις εφτά φορές…
«Συγγνώμη, αλλά δεν ξαναπάω. Τελείωσα με τις βραδινές εκπομπές. Δέκα άτομα καλεσμένοι να μιλάει ο ένας πάνω στον άλλο και ο οικοδεσπότης να γίνεται έξαλλος… Δεν είναι πράγματα αυτά. Δεν σεβόμαστε τον τηλεθεατή. Δεν είναι ότι δεν με καλούν. Εγώ δεν θέλω να πάω κάτω από αυτές τις συνθήκες. Γιατί; Για να αγωνιώ πότε θα πω πέντε ατάκες; Εκεί ακούγεται όποιος έχει πιο βροντερή φωνή και όποιος διακόπτει τον διπλανό του… Αν περιμένεις τη σειρά σου, απλά θα παρακολουθείς τους άλλους να τσακώνονται. Αν θα πάω, θα πάω μια φορά το χρόνο».
// Έρευνες δείχνουν ότι ο κόσμος δεν εμπιστεύεται τους δημοσιογράφους …
«Οι πολίτες που θέλουν να ενημερωθούν σωστά, μπορούν. Η πραγματική ενημέρωση για μένα γίνεται πια μόνο στις εφημερίδες και στα ραδιόφωνα».
// Μπορεί ο δημοσιογράφος να γράψει αυτό που θέλει;
«Τις περισσότερες φορές. Αλλά αν το αφεντικό έχει άλλα συμφέροντα, ο συντάκτης τι να κάνει; Κατηγορούν τους δημοσιογράφους γιατί δεν αποκάλυψαν πιο γρήγορα τα σκάνδαλα… Μα, εάν οι καναλάρχες, οι επιχειρηματίες – εκδότες δίνουν άλλη γραμμή, ο ρεπόρτερ τι να κάνει;».
// Σας λείπει η δημοσιογραφία; Γιατί πιστεύω ότι δεν θα μπορέσετε να νιώσετε ποτέ πολιτικός;
«Ολοκλήρωσα μια πολύ δυνατή επαγγελματικά καριέρα ξεπερνώντας ακόμα και τα ένσημα της ΕΣΗΕΑ… Εδώ θα σε διορθώσω σε κάτι. Δεν είμαι πολιτικός. Είμαι βουλευτής».
// Υπάρχει διαφορά;
«Ναι. Γιατί ο βουλευτής εκπροσωπεί για μια περίοδο μια μερίδα ψηφοφόρων. Ο επαγγελματίας πολιτικός χαράζει γραμμές, ιδεολογίες και δημιουργεί πολιτικά κατεστημένα. Εγώ είμαι μόλις 2,5 χρόνια βουλευτής».
// Μια που είπατε τη λέξη «ιδεολογίες»… Διάβασα μια πολύ ωραία συνέντευξη του διάσημου θεατρικού και κινηματογραφικού ηθοποιού Τζον Μάλκοβιτς, ο οποίος έλεγε ότι το μεγαλύτερο ψέμα στη ζωή είναι ότι ο άνθρωπος είναι το σύνολο των πεποιθήσεων και των ιδεολογιών του. Ο Μάλκοβιτς πιστεύει ότι ο άνθρωπος είναι το σύνολο των πράξεών του.
«Καταπληκτικό! Θα το χρησιμοποιώ. Ακριβώς αυτό συμβαίνει σήμερα. Αφιερώνω αυτό που είπε ο Μάλκοβιτς στους σοσιαλιστές και στους “αριστερούς”, στους δήθεν ιδεολόγους στα λόγια που στην ουσία και στη ζωή απολαμβάνουν των ευκαιριών και της ιδεολογίας των άλλων την οποία κατηγορούν. Δούλεψα σκληρά και είχα καλές οικονομικές απολαβές στην καριέρα μου. Και εγώ θα μπορούσα να ζήσω σε μια βίλα στην Εκάλη, αλλά δεν θέλω έξτρα δάνεια και δεν θέλω να χρωστάω σε κανένα, για να είμαι ελεύθερη και στις κινήσεις μου. Γιατί μετά χαλάς τη ζωή σου, σε τρώει το άγχος και δεν μπορείς να πεις όχι και σε μια δουλειά που δεν σ’ αρέσει, ρε αδερφέ… Παράλληλα, ήμουν παιδί του κέντρου. Στο κέντρο της Αθήνας γεννήθηκα, την αγαπάω την πόλη μου, την πονάω και έχω ένα όμορφο διαμέρισμα».
// Η κυβέρνηση επηρεάζεται λένε από το δελτίο του ΜEGA. Έχουν τα δελτία τέτοια δύναμη ή τα σχόλια των δέκα τηλε-σταρ δημοσιογράφων;
«Είναι κατάντια για οποιαδήποτε κυβέρνηση να ακολουθεί το δελτίο του ΜEGA. To οποίο βεβαίως έχει τεράστια επιτυχία και μπράβο στον ειδησεογραφικό του τομέα. Τα σχόλια των δημοσιογράφων του είναι καίρια, αλλά μια κυβέρνηση δεν πρέπει να ακολουθεί τη γραμμή οποιουδήποτε δελτίου ή αυτό λέγεται ΜEGA ή δεν ξέρω τι. Δεν νοείται για μένα πολιτικός, κρατικός ή όποιος άλλος επιχειρηματικός παράγοντας να μην ακούει, να μην παρακολουθεί όχι μόνο τα δελτία ειδήσεων των καναλιών αλλά και τα ραδιόφωνα ή το ίντερνετ ή να μη διαβάζει την αρθρογραφία των εφημερίδων… Η εφημερίδα σας για να λέμε και τα πράγματα με το όνομά τους έχει πολύ καλό ρεπορτάζ. Η απομόνωση βλάπτει σοβαρά την πολιτική ζωή του τόπου… Αλλά την πολιτική τη χαράσσουν οι πολιτικοί και όχι οι δημοσιογράφοι».
// Δυστυχώς όμως, οι εφημερίδες για να πουλήσουν πλασάρουν ως δέλεαρ τους αποχυμωτές και όχι το ρεπορτάζ…
«Τα πράγματα στην αγορά όμως είναι δύσκολα… Δεν παριστάνω την έξυπνη, αλλά από τα dvd δεν κρέμεται η εργασία εκατοντάδων δημοσιογράφων; Να κρυφτούμε μεταξύ μας; Αφού το κοινό δεν διαβάζει εφημερίδες, δεν διαβάζει βιβλία. Έχουμε εθιστεί στο γαργαλιστικό, πικάντικο ρεπορτάζ και στον αποχυμωτή… Τίποτα περαιτέρω».
// Αν αγωνιστούμε για καλύτερη παιδεία και μόρφωση δεν θα αλλάξει η νοοτροπία μας;
«Βαρέθηκα να το ακούω… Ναι, όλα ξεκινούν από την παιδεία από τα πρώτα σχολικά χρόνια. Εκεί διαμορφώνεται ο καλλιεργημένος άνθρωπος και εκεί δημιουργεί
αξίες ζωής. Ένας πολιτισμένος άνθρωπος είναι πολιτισμένος και στην καθημερινότητά του. Αλλά τι κάνουμε για την παιδεία μας ως χώρα;».
// Στην τηλεόραση βρίθουν οι τηλε-εισαγγελείς…
«Είναι ένα φαινόμενο 20 ετών. Γεννήθηκε μαζί με την ιδιωτική τηλεόραση. Αλλά πιστεύω ότι το κοινό στην αρχή το απολάμβανε, δηλαδή τη διαπόμπευση δημόσιων προσώπων, αλλά όταν αυτό πέρασε και στον διπλανό τους και ακούμπησε και την οικογένειά τους, ο κόσμος μαζεύτηκε και μαζεύτηκαν και τα κανάλια. Η παντοδυναμία του κίτρινου Τύπου όταν πλησιάζει το κοινό αυτό αντιδρά».
// Τα νούμερα τηλεθέασης τα πιστεύετε;
«Η AGB δείχνει μια τάση, όχι την αλήθεια. Αλλά έχω και μια ένσταση πάνω σ’ αυτό… Παίρνω παράδειγμα τον εαυτό μου. Άλλο παρακολουθώ τηλεόραση και άλλο έχω ανοιχτή την τηλεόραση σαν ραδιόφωνο, σαν παρεούλα, και παράλληλα ρίχνω ένα σφουγγάρισμα, ανακατεύω το φαγητό, διαβάζω εφημερίδα, τηλεφωνώ στον φίλο μου».
// Η Νέα Δημοκρατία βγήκε από ένα συνέδριο…
«Και βγήκαμε ενωμένοι…».
// Πιστεύετε ότι θα μπορούσε η χώρα μας να μην είχε πάει στο ΔΝΤ; Οι όροι είναι πολύ σκληροί…
«Η χώρα θα μπορούσε να μην πάει στο ΔΝΤ αν ο κ. Γιώργος Παπανδρέου είχε πάρει τα μέτρα που έπρεπε από τον Νοέμβριο. Προσωπικά πιστεύω ότι η κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ και προσωπικά ο πρωθυπουργός ήθελε το ΔΝΤ ως μπαμπούλα πάνω από τα κεφάλια μας για να ριχτούν όλες οι ευθύνες σ’ αυτό στα αντιλαϊκά μέτρα που επέβαλε. Το επιχείρημα “δεν φταίμε εμείς, το ΔΝΤ μας το επιβάλλει” το ξέρετε; Αν είχαν στηρίξει την κυβέρνηση Καραμανλή και δεν ήταν όχι σ’ όλα, αν δεν είχαν δημιουργήσει προεκλογικό κλίμα τη στιγμή της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης δεν θα είχαν ισοπεδωθεί τα πάντα. Δεν θα είχε πειραχτεί ο συνταξιούχος και η γενιά των 800 ευρώ. Αυτοί θα ήταν απέξω».
// Θα τα καταφέρουμε;
«Αν σοβαρευτούμε όλοι οι Έλληνες και κόψουμε το λάιφ στάιλ και η κυβέρνηση κόψει το λαιμό της να βρει τρόπους για ανάπτυξη της οικονομίας, τότε ναι. Η Ελλάδα σε τρία χρόνια θα βρει τους ρυθμούς της. Αρκεί να σταματήσουμε όλοι τις σπατάλες και το νεοπλουτισμό της δεκαετίας του ’90».
// Ένα νέο κόμμα επιχειρηματιών ή ένα καινούργιο κόμμα πώς το βλέπετε;
«Μιλάμε για φημολογία εδώ που τα λέμε όσον αφορά το κόμμα των επιχειρηματιών… Όσον αφορά τα νέα κόμματα… ο κόσμος δεν θέλει νέα κόμματα, πράξεις για ανάπτυξη θέλει».
// Μιλάτε πάντα έξω από τα δόντια. Με τους άνδρες πώς τα πάτε; Δεν σας φοβούνται;
«Δεν είχα ποτέ πρόβλημα με τους άνδρες και από μικρή και σήμερα. Γιατί δεν τους παρουσίαζα άλλο πρόσωπο και μετά αυτό της δυναμικής γυναίκας. Ήξεραν από την αρχή με ποια είχαν να κάνουν».