Πάρε… Δώσε…
Μέλι έχει ο δικηγόρος;
Είναι μεγαλοδικηγόρος, Έλληνας, με έδρα τις Βρυξέλλες. Είναι κοινό μυστικό ότι διατηρούσε στο παρελθόν άριστες σχέσεις με στέλεχος του υπουργείου Οικονομικών και εξασφάλιζε αναθέσεις μεγάλων υποθέσεων. Πήρε, όπως λέγεται, τουλάχιστον 750.000 ευρώ αμοιβή από τη ΔΕΗ, για να την εκπροσωπήσει έναντι της Κομισιόν στη γνωστή υπόθεση με το μονοπώλιο της κρατικής επιχείρησης στον λιγνίτη. Παρά την καλή αμοιβή, όμως, η υπόθεση αυτή χάθηκε. Όπως χάθηκε και η υπόθεση της Ολυμπιακής, την οποία ανέλαβε ο ίδιος μεγαλοδικηγόρος με ανάθεση από το υπουργείο Οικονομικών. Λέγεται ότι για την υπόθεση αυτή η αμοιβή του έφθασε τα 2,5 εκατ. ευρώ!
• Όλα αυτά θα αποτελούσαν ένα ενδιαφέρον ιστορικό ανάγνωσμα, αν ο ίδιος δικηγόρος της «γαλάζιας» εποχής δεν αναλάμβανε πρόσφατα, με εντολή του «πράσινου» υπουργείου Οικονομικών, και την υπόθεση του ΟΣΕ, από την έκβαση της οποίας θα κριθούν πολλά και σε σχέση με την προσπάθεια ιδιωτικοποίησης του Οργανισμού, αφού θα πρέπει να βρεθεί ένας τρόπος να «σβήσει» το Δημόσιο χρέη του ΟΣΕ, χωρίς η διαδικασία να μπλοκαριστεί ως παράνομη κρατική ενίσχυση. Το ερώτημα είναι πώς καταφέρνει αυτός ο δικηγόρος να αναλαμβάνει τόσες μεγάλες υποθέσεις του Δημοσίου στις Βρυξέλλες, με δύο διαδοχικές ηγεσίες στο υπ. Οικονομικών και με τόσο υψηλές αμοιβές. Κάποιο ιδιαίτερο ταλέντο που μας διαφεύγει θα πρέπει να έχει…
***
Κάθε άλλο παρά ανοιχτοχέρηδες είναι οι Καταριανοί…
Αρκετές ημέρες πέρασαν από το δημοσίευμα των «Financial Times» που έκανε λόγο για ενδιαφέρον του επενδυτικού χαρτοφυλακίου του Κατάρ για την Εθνική Τράπεζα και ακόμη η αγορά προσπαθεί να διαγνώσει τι ακριβώς έχει συμβεί. Η διοίκηση της Εθνικής έσπευσε να διαψεύσει ότι υπάρχει ενδεχόμενο να προχωρήσει σε αύξηση κεφαλαίου με παραίτηση των παλαιών μετόχων από τα δικαιώματά τους, για να αγοράσει μετοχές η Qatar Investment Authority. Η διάψευση αυτή, βέβαια, ήταν αυτονόητη.
• Στην πραγματικότητα, αυτό που έχει συμβεί είναι ότι πράγματι οι σεΐχηδες από το Κατάρ εκδήλωσαν ενδιαφέρον, στο πλαίσιο των «ανοιγμάτων» τους στην Ελλάδα (βλ. και την ενεργειακή επένδυση στον Αστακό), για μια συμμετοχή στην Εθνική. Επειδή το Δημόσιο δεν έχει μετοχές και τα ασφαλιστικά ταμεία δεν μπορούν να πουλήσουν στις σημερινές τιμές, ούτε και θα ήταν σκόπιμο να το κάνουν γιατί θα χανόταν και η τελευταία έμμεση επιρροή του κράτους στην τράπεζα, έγινε μια προσπάθεια να βρεθούν κάποιοι ξένοι επενδυτές που θα ήθελαν να «ξεφορτωθούν» τις μετοχές της Εθνικής, με αγοραστή την κρατική εταιρεία του Κατάρ. Πράγματι, η Morgan Stanley είχε τη δυνατότητα να εκπροσωπήσει κάποιους επενδυτές που ενδιαφέρονταν για πώληση και άρχισαν οι σχετικές συζητήσεις. Μόνο που οι Άραβες δεν είναι πια οι ευκολόπιστοι πολυεκατομμυριούχοι που «καίνε» πετροδολάρια και μοιράζουν χρυσά ρολόγια. Πρόσφεραν λοιπόν για το 5%-7% των μετοχών της Εθνικής μόνο 250 εκατ. δολ. Κάπου εκεί φαίνεται ότι τελείωσε το… αραβικό όνειρο, καθώς οι Άραβες ζητούσαν ουσιαστικά έκπτωση ακόμη και έναντι της πολύ χαμηλής τιμής της μετοχής της Εθνικής στο χρηματιστηριακό ταμπλό, ενώ το 2008 είχαν δώσει σχεδόν 300 εκατ. ευρώ για το 4% τής, κατά πολύ μικρότερης από την Εθνική, Alpha Bank. Πλούσιοι είναι, λοιπόν, οι επενδυτές από το Κατάρ. Ανοιχτοχέρηδες όχι…