Οι Ευρωπαίοι Πράσινοι και η αλληλεγγύη στην Ελλάδα

Η φιλολογία γύρω από την οικονομική κρίση καλά κρατεί. Οι πολέμιοι της ΕΕ αναλύουν σενάρια εξόδου της Ελλάδας από την Ευρωζώνη. Η έξοδος όμως, που π.χ. το ΚΚΕ κάνει σημαία, τείνει να μετατραπεί σε εφιάλτη. Ουδείς απαντά τι θα ήταν η ελληνική οικονομία έξω από την Ευρωζώνη.
Η κατάρρευση του ελληνικού παραγωγικού ιστού ξεκίνησε πριν από το ’80. Η διαφθορά της δημόσιας διοίκησης δεν είναι αποτελέσματα του ευρώ. Οι εξοντωτικές ασφαλιστικές εισφορές, που κάνουν την εργασία πανάκριβη, δεν φαγώθηκαν από την ΕΕ, αλλά από τις ελληνικές κυβερνήσεις, που κατασπατάλησαν τα αποθεματικά των Ταμείων, μετατρέποντάς τα σε βαρέλι δίχως πάτο. Τρεις παράγοντες καθυστέρησαν την οικονομική κατάρρευση: η καταπάτηση δημόσιας γης, πάνω στην οποία στηρίχθηκε μια οικοδομική και τουριστική δραστηριότητα με ημερομηνία λήξεως, η «αρπαχτή» των Ολυμπιακών Αγώνων, που θα πληρώνουμε για δεκαετίες, και, τέλος, οι ευρωπαϊκές επιδοτήσεις.
Οι Βρυξέλλες δεν ευθύνονται για την κρίση, αλλά δεν έκαναν και τίποτα για την αποτροπή της. Χωρίς δημοκρατική διακυβέρνηση, η ΕΕ είναι έρμαιο διαλυτικών τάσεων. Όσοι αλληθωρίζουν προς την άλλη πλευρά του Ατλαντικού, υπονομεύουν την ευρωπαϊκή ολοκλήρωση. Οι νεοφιλελεύθεροι πειραματισμοί, που ήταν αδύνατον να υλοποιηθούν σε δημοκρατικές χώρες, εφαρμόστηκαν σε ευρωπαϊκό επίπεδο και απέτυχαν παταγωδώς. Οι εθνικές κυβερνήσεις ουδέποτε οραματίστηκαν την ΕΕ ως υπερεθνική δημοκρατία, με πολλαπλασιαστικά οφέλη για όλους τους ευρωπαϊκούς λαούς.
Σ’ αυτήν τη ζοφερή εικόνα οι Ευρωπαίοι Πράσινοι αποτελούν φωτεινή εξαίρεση, επιδιώκοντας πολιτική ενοποίηση και εκδημοκρατισμό της ΕΕ. Σήμερα είναι ίσως η μοναδική πολιτική οικογένεια που εργάζεται για την υπέρβαση του παρελθόντος, ώστε να αντιμετωπιστούν τεράστιες προκλήσεις της εποχής, όπως η στρατιωτική κυριαρχία των ΗΠΑ, η κλιματική αλλαγή και η οικονομική επέλαση της Κίνας. Κι αντίθετα με τους νεοφιλελεύθερους, που ζητούν αποβολή των «άτακτων Ελλήνων», με περιορισμό της ΕΕ σε συνεταιρισμό ισχυρών, και τους ευρωσκεπτικιστές, που αναμασούν τη διάλυση της ΕΕ, οι Πράσινοι βουλευτές και ευρωβουλευτές απαίτησαν ουσιαστική αλληλεγγύη, που δεν αφορά μόνο οικονομική στήριξη, αλλά και εγγύηση των συνόρων της Ελλάδας, ώστε να σταματήσει ο εξοπλιστικός παραλογισμός.
Οι Ευρωπαίοι Πράσινοι καταλαβαίνουν το αυτονόητο: χωρίς την
ΕΕ καμία από τις χώρες μέλη δεν έχει προοπτική ανάπτυξης στο νέο παγκοσμιοποιημένο περιβάλλον. Μία ενιαία ΕΕ, με παράδοση κοινωνικών δικαιωμάτων, έχει ελπίδα να αποτελέσει την εναλλακτική προοπτική απέναντι στην Κίνα και τις
ΗΠΑ. Αν καταρρεύσει η ΕΕ, θα καταρρεύσουν και τα απομεινάρια του κράτους δικαίου. Η υπεράσπιση της Ελλάδας για τους Πράσινους δεν είναι εκδήλωση φιλανθρωπίας. Είναι κριτήριο αξιοπιστίας της ΕΕ και του ευρώ. Εάν η μικρή, για τα ευρωπαϊκά μεγέθη, ελληνική κρίση ξεπεραστεί, η ΕΕ θα έχει δώσει εξετάσεις αξιοπιστίας. Αντίθετα, εάν αδιαφορήσει, θα εισπράξει τα αποτελέσματα του καιροσκοπισμού της. Οι αγορές δεν θα έχουν ενδοιασμούς να κερδοσκοπήσουν ποντάροντας στη διάλυση της ΕΕ. Και τότε οι αρχιτέκτονες του νεοφιλελεύθερου ευρωπαϊκού Φρανκενστάιν θα διαπιστώσουν πόσο δύσκολο είναι να επιβιώσει ένας καρχαρίας που αιμορραγεί ανάμεσα στους συντρόφους του.

* Συντονιστής της Eκτελεστικής Γραμματείας των Οικολόγων Πράσινων