ΜΑΧΗ ΜΕΧΡΙΣ ΕΣΧΑΤΩΝ!

«Όλοι στους δρόμους και στη νέα γενική απεργία τη μέρα ψήφισης του νομοσχεδίου», καλούν ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ, ενώ το σύνολο των κομμάτων της αντιπολίτευσης (ΝΔ – ΚΚΕ – ΛΑΟΣ – ΣΥΡΙΖΑ) πρόκειται να καταψηφίσει το «νομοσχέδιο-εξολοθρευτή» κάθε ασφαλιστικού, εργασιακού, οικονομικού δικαιώματος που κατακτήθηκε με θυσίες και αίμα τις περασμένες δεκαετίες. Η εξαχρείωση, η φτωχοποίηση, η εξαθλίωση των εργαζομένων, των συνταξιούχων και κυρίως της νέας γενιάς δεν πρέπει να περάσουν και η ευθύνη τώρα μετακυλίεται στη συνείδηση και στο σθένος των βουλευτών του κυβερνώντος κόμματος.
Αμιγώς ιδεολογική επιλογή είναι η νεοφιλελεύθερη πολιτική που κλιμάκωσε από τον περασμένο Νοέμβριο η κυβέρνηση για να φτάσει εκβιαστικά στην ψήφιση του «Μνημονίου της ντροπής», στο οποίο εκχώρησε εθνική κυριαρχία και διακυβέρνηση. Και εύκολα αποδεικνύεται ότι η κυβέρνηση τα δίνει όλα στη μεγάλη εργοδοσία, στο όνομα της ανταγωνιστικότητας, χωρίς να ελέγξει και να ανακοινώσει πού πήγαν τα 50 δισ. ευρώ των τριών Κοινοτικών Πακέτων Στήριξης, τα 28 δισ. ευρώ για την αντιμετώπιση της κρίσης, ο πακτωλός των επιδοτήσεων-επιχορηγήσεων στους επιχειρηματίες και το πώς διατέθηκε το ποσόν αυτό: αν εκσυγχρόνισαν τις εγκαταστάσεις τους, αν επέκτειναν την οικονομική τους δραστηριότητα, αν δημιούργησαν νέες, σταθερές θέσεις απασχόλησης. Οι υπέρμαχοι (οι μοναδικοί) των μέτρων, οι βιομήχανοι, καλούνται να ανακοινώσουν πού πήγαν οι χρηματοδοτήσεις και οι οικονομικές ενισχύσεις που έλαβαν, οι οποίες, σε συνδυασμό με τις μίζες των πολιτικών, δημιούργησαν τα τεράστια ελλείμματα και τα χρέη που πληρώνουν τώρα εργαζόμενοι και συνταξιούχοι με τη «νόμιμη» καταλήστευση του εισοδήματός τους (εξαντλήθηκαν εξάλλου οι επινοήσεις των άτοκων καταθέσεων του κόλπου του χρηματιστηρίου, η κομπίνα με τα δομημένα ομόλογα).
Είναι ιδεολογική επιλογή, και το γνωρίζουν και το λένε κατ’ ιδίαν πρώτοι απ’ όλους βουλευτές του ΠΑΣΟΚ, και ας έκανε τη δήλωση νομιμοφροσύνης ο Χρ. Παπουτσής όταν μίλησε για ανόητους (!) και άθλιους (!) διακινητές πληροφοριών σύμφωνα με τις οποίες κάποιοι από τους βουλευτές δεν θα ψηφίσουν το νομοσχέδιο… Εκτός κι αν μεταξύ τους οι βουλευτές, για κάποιους λόγους, δεν εκφράζονται ελεύθερα. Ο πρωθυπουργός Γιώργος Παπανδρέου καλύτερα απ’ όλους γνωρίζει ότι πρόκειται για ιδεολογική επιλογή κι αυτό αποδεικνύεται από το γεγονός ότι προεκλογικά, γνωρίζοντας την οικονομική κρίση, ήξερε να επιχειρηματολογήσει ότι η λύση είναι μια άλλη πολιτική από αυτήν που τότε εξήγγελλε ο Κ. Καραμανλής και η οποία ήταν κατά πολύ ηπιότερη από την πολιτική που εφαρμόζει η σημερινή κυβέρνηση. Και ο κ. Παπανδρέου ήταν τόσο ξεκάθαρος και πειστικός ως προς την οικονομική και κοινωνική πολιτική που πρότεινε ώστε έπεισε και αρκετούς «αφελείς», τόσο από αριστερά όσο και από δεξιά του ΠΑΣΟΚ, ότι πράγματι κάτι θα άλλαζε υπέρ των μη προνομιούχων, όπως συνήθιζε να λέει και ο Α. Παπανδρέου.
Είναι ιδεολογική επιλογή η προσφυγή στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και την Ευρωπαϊκή Ένωση (με την απόρριψη, χωρίς συζήτηση, κάθε άλλης πρότασης που κατατέθηκε από κόμματα και συνδικάτα) κι αυτό το αποδεικνύουν:
• Η μονιμότητα των μέτρων που «βαλκανοποιούν» μισθούς, συντάξεις και εργασιακές σχέσεις και «αμερικανοποιούν» την κοινωνική ασφάλιση, καθώς ανοίγουν τη στρόφιγγα προς την ιδιωτική ασφάλιση (και ας έφαγαν μόλις πρόσφατα τα λεφτά των ασφαλισμένων τους δύο μεγάλες ιδιωτικές εταιρείες).
• Η έλλειψη οργανωμένης και συστηματικής προσπάθειας για πάταξη της εισφοροδιαφυγής, που κυμαίνεται στα 8 δισ. ευρώ ετησίως, ενώ από τη φτωχοποίηση εξαιτίας της νέας νόμιμης κλοπής μισθών – συντάξεων η εξοικονόμηση είναι της τάξεως των μόλις 300 εκατ. ευρώ ετησίως, όπως προκύπτει από μελέτη του ΙΝΕ/ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ, που ουδείς αμφισβήτησε.
• Η ανασφάλιστη και σχεδόν τσάμπα εργασία γενικεύεται, η καθιέρωση τριήμερης δουλειάς ή τεσσάρων ωρών επεκτείνεται, οι εργοδότες μπορούν δεν μπορούν δεν πληρώνουν και οι μηχανισμοί ελέγχου παραμένουν αποδιοργανωμένοι, χωρίς προσωπικό, αφού συνεχώς μειώνεται, και αδύναμοι να ελέγξουν την εργοδοτική αυθαιρεσία ή να τερματίσουν το «καθεστώς κολαστηρίου» που συναντούν σε πολυάριθμες επιχειρήσεις.
• Το ότι η είσπραξη του 3% επί των κερδών των φαρμακοβιομηχάνων που προβλέπεται με νόμο για την ενίσχυση του Συστήματος Κοινωνικής Ασφάλισης είναι θύμα μιας περίεργης αμνησίας των κυβερνώντων – και ας κυμαίνεται το «χρέος» αυτό στα 5 δισ. ευρώ.
• Το ότι ουδείς αγγίζει τις 49 (!) φοροαπαλλαγές των εφοπλιστών, ενώ ξεχάστηκαν όλα όσα είχαν εξαγγελθεί για τα κέρδη των τραπεζών.
• Η νομοθετική κάλυψη των εργοδοτικών αυθαιρεσιών ως προς το θέμα των αποζημιώσεων: Η τροποποίηση του ν. 2112/20 για τις αποζημιώσεις δεν άλλαξε στο παρελθόν, όσο κι αν το ήθελαν οι κατοχικές κυβερνήσεις και το επεδίωξαν δύο δικτατορίες (Μεταξά, Παπαδόπουλου), όπως και άκρως συντηρητικές κυβερνήσεις.
Αρμοδιότερος όλων για τη μη τήρηση της εργατικής νομοθεσίας ο υπουργός Εργασίας και Κοινωνικής Ασφάλισης Α. Λοβέρδος, ο οποίος μιλούσε στην αρχή της θητείας του για «εργασιακό μεσαίωνα στη χώρα μας». Τώρα φέρνει τη βαρβαρότητα υλοποιώντας την κυβερνητική πολιτική. Βεβαίως ουδείς υπουργός απαλλάσσεται από τις δικές του ευθύνες γι’ αυτό που πάει να ψηφιστεί και να καθιερωθεί (σ.σ.: Να συμμερίζονται άραγε οι σοσιαλιστές υπουργοί την άποψη που εξέφρασε δημόσια ο «killer με το αγγελικό πρόσωπο» υπουργός Οικονομικών Γ. Παπακωνσταντίνου την Πέμπτη το πρωί, όταν ψέγοντας τους οδηγούς των αστικών λεωφορείων, που έκαναν επίσχεση εργασίας γιατί δεν πληρώθηκαν, είπε: «Οφείλουν να προσμετρούν το γεγονός ότι έχουν μια μόνιμη δουλειά…»– έτσι εξηγείται προφανώς γιατί παραμένουν επί μήνες απλήρωτοι ωρομίσθιοι καθηγητές, νοσηλευτές, γιατροί και άλλοι κλάδοι του Δημοσίου. Γιατί δεν λέει ευθέως ο υπουργός αν το Δημόσιο έχει προχωρήσει σε στάση πληρωμών, να το μάθουν και οι ενδιαφερόμενοι;)
Πρόγευση, ιδεολογικού τύπου κι αυτή, έδωσε και ο εισηγητής του αντιασφαλιστικού νομοσχεδίου στη Βουλή, καθηγητής Ηλίας Μόσιαλος, όταν σε δημόσια συζήτηση υπερασπίστηκε τη διάλυση και την κατάργηση της κοινωνικής ασφάλισης επικαλούμενος στρεβλώσεις του συστήματος που έγιναν και διατηρήθηκαν με ευθύνη κυρίως των κυβερνήσεων για πελατειακούς – ψηφοθηρικούς λόγους και με ανοχή –βόλεμα των ενδιαφερομένων– ακόμη και συνδικαλιστών.
Η εβδομάδα που έρχεται θα σφραγίσει, με τον έναν ή τον άλλον τρόπο, την πολιτική και κοινωνική ζωή του τόπου, εκτός κι αν «ο πρωθυπουργός, έστω και την τελευταία στιγμή, αναλογιστεί τη σφραγίδα που θα θέσει προσωπικά στην ιστορία του τόπου», όπως ελπίζουν κάποιοι αιθεροβάμονες του ΠΑΣΟΚ, «και αλλάξει ρότα». Ακόμη κι αν ψηφιστεί το εκτρωματικό νομοσχέδιο, δεν θα εφαρμοστεί και σύντομα θα ανατραπεί, λένε τα μέλη των προεδρείων της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ όλων των συνδικαλιστικών παρατάξεων: Σπ. Παπασπύρος, Γ. Παναγόπουλος (ΠΑΣΚ/ΔΥ-ΠΑΣΚΕ), Ηλ. Βρεττάκος, Γ. Γαβρίλης (Αυτόνομη Παρέμβαση), Ηλ. Ηλιόπουλος, Βαγγ. Μπουζούλας (ΔΑΚΕ) και Δημ. Αγκοβανάκης, Γ. Πέρρος (ΠΑΜΕ).
Συγκεντρώσεις, καταλήψεις, διαβήματα, κλαδικές απεργίες παντού θα κυριαρχήσουν αυτήν την εβδομάδα, με αποκορύφωμα τη νέα (7η κατά σειρά) γενική απεργία στον ιδιωτικό και δημόσιο τομέα την Πέμπτη. Ανήμερα της απεργίας θα γίνουν συλλαλητήρια σε Αθήνα, Θεσσαλονίκη και άλλες μεγάλες πόλεις της χώρας.
Ακόμη οι ηγεσίες της ΔΑΚΕ και της Αυτόνομης Παρέμβασης προετοιμάζουν να αναρτήσουν σε αφίσες και να δημοσιεύσουν τα ονόματα των βουλευτών του «ναι». Ο καθείς με τα όπλα του γιατί η ασκούμενη κυβερνητική πολιτική, η εμπλοκή της «τρόικας» και η σπουδή που δείχνει η κυβέρνηση στις επιταγές της δείχνουν ότι ο κατήφορος δεν έχει σταματημό. Οι κοινωνικές ανισότητες διευρύνονται, οι εισοδηματικές πιέσεις εντείνονται και οι κοινωνικές ανασφάλειες γιγαντώνονται. Μάχη μέχρις εσχάτων, λοιπόν.