ΚΑΙ Ο ΓΙΑΛΟΣ ΣΤΡΑΒΟΣ ΚΑΙ ΤΟ ΣΚΑΦΟΣ ΣΤΡΑΒΑ ΑΡΜΕΝΙΖΕΙ

α) Ήσαν βίαιες και στην κατανομή τους εντελώς ανισομερείς πλήττοντας κατά άδικο τρόπο τις διάφορες κοινωνικές τάξεις. β) Έγιναν σε ασφυκτικά χρονικά διαστήματα, γεγονός που κατέστησε αδύνατη την ομαλή απορρόφησή τους από την οικονομία. γ) Ελήφθησαν τα μέτρα από μια κυβέρνηση που τελούσε υπό το κράτος πανικού, ήταν άπειρη στη διαχείριση της εξουσίας και δυστυχώς δεν είχε κανένα σχέδιο αντιμετώπισης της δημοσιονομικής κρίσης. Είχε λάθος προσανατολισμό, καθώς από τις πρώτες ημέρες επεδίωξε να εμφανίσει την ελληνική οικονομία υπό κατάρρευση. Και ενώ κατά την προεκλογική περίοδο ισχυριζόταν ότι «υπάρχουν λεφτά» και δημιούργησε ευδαιμονία στον λαό, μετά την ανάληψη της εξουσίας έλαβε τα μέτρα αυτά που απογοήτευσαν.

Τα μέτρα, κυρίως στον φορολογικό τομέα, απέβλεπαν στην αύξηση των εσόδων και στη μείωση των δαπανών ώστε να τεθεί υπό έλεγχο το δημοσιονομικό έλλειμμα. Ο τελευταίος έλεγχος που έγινε από τους ελεγκτές της «τρόικας» έδειξε ότι το πεντάμηνο Ιανουαρίου – Μαΐου τα δημόσια έσοδα μειώθηκαν κατά 631 εκατ. ευρώ, γεγονός που σημαίνει ότι η αύξηση της φορολογίας δεν απέδωσε. Εάν συνυπολογιστεί και το ποσόν της επιστροφής φόρων που θα πρέπει να πραγματοποιήσει η κυβέρνηση τώρα με την εκκαθάριση των φορολογικών δηλώσεων φυσικών και νομικών προσώπων, που από την εμπειρία των προηγουμένων ετών πρέπει να υπολογιστεί περίπου στο 1 δισ. ευρώ, σημαίνει ότι το συνολικό έλλειμμα του προϋπολογισμού στην πραγματικότητα είναι μεγαλύτερο από 1,5 δισ. ευρώ. Δηλαδή υπάρχει σοβαρή απόκλιση από τους στόχους που έθεσε η κυβέρνηση για τον περιορισμό του ελλείμματος και γενικά για τη δημοσιονομική εξισορρόπηση. Το πρώτο συμπέρασμα που πρέπει να βγάλει η κυβέρνηση, αλλά και η «τρόικα», είναι ότι όσο περισσότερο βαθιές αλλαγές γίνονται σε συμπυκνωμένο χρονικό διάστημα, τόσο βαθύτερα βουλιάζει και η οικονομία στους λάκκους των μέτρων. Το γράφουμε αυτό γιατί η «τρόικα» απειλεί και με καινούργια μέτρα λιτότητας, τα οποία ενδεχομένως να ληφθούν μέσα στο φθινόπωρο του 2010 ή, το αργότερο, στις αρχές του 2011. Άραγε η κυβέρνηση θα έχει το σθένος και τη διαπραγματευτική ικανότητα να πείσει την «τρόικα» ότι η λήψη και άλλων αντιλαϊκών μέτρων θα μας ρίξει στον φαύλο κύκλο της ύφεσης και της διεύρυνσης των ανισορροπιών που παρουσιάζει ο δημοσιονομικός τομέας; Ή θα δεχτεί ασυζητητί και με βάση τις προβλέψεις του περίφημου Μνημονίου νέα μέτρα που θα επιταχύνουν την ύφεση και θα διευρύνουν και τα ελλείμματα και το δημόσιο χρέος; Όλες οι μέχρι τώρα προβλέψεις είναι ότι την επόμενη χρονιά το ΑΕΠ θα μειωθεί πολύ περισσότερο από το 2010. Επομένως το ζητούμενο είναι η ανάπτυξη και δυστυχώς η κυβέρνηση οδηγείται στη λήψη γελοίων μέτρων και για την αντιμετώπιση της ανάπτυξης και για την αντιμετώπιση του δημοσιονομικού προβλήματος. Το Μνημόνιο και οι αποφάσεις της κυβέρνησης υπό το κράτος πανικού κινδυνεύουν να δημιουργήσουν κατάσταση αποπνικτική για την ελληνική οικονομία καθώς:
α) Από το 2013 η Ελλάδα θα υποχρεωθεί να εξοφλήσει και τα δάνεια που έχει συνάψει και τα δανεικά που πήραμε και θα πάρουμε από την «τρόικα». Οπότε η επιβάρυνση θα γίνει δυσβάσταχτη κι αυτό θα μας οδηγήσει ή σε υπερχρέωση ή σε καταστάσεις μιας ανώμαλης αντιμετώπισης του οικονομικού προβλήματος.
β) Τα μέτρα προκαλούν ασφυξία στην αγορά, δηλαδή σημαντική μείωση της ενεργού ζήτησης αγαθών και υπηρεσιών, που σημαίνει ανεπαρκή ρευστότητα για την ομαλή εξέλιξη των συναλλαγών κι αυτό έχει αντίκτυπο σε όλο το φάσμα της οικονομίας.
γ) Το κράτος απορροφά τους πόρους που θα κατευθύνονταν στην ανάπτυξη και δεν μπορεί να τους επαναφέρει στην ελληνική οικονομία, καθώς τους διαθέτει για πληρωμές τόκων και χρεολυσίων στους ξένους δανειστές. Να σημειώσουμε ότι το 80% του ελληνικού δημόσιου χρέους βρίσκεται στα θησαυροφυλάκια αλλοδαπών θεσμικών επενδυτών και κερδοσκόπων. Αιμορραγία λοιπόν πόρων για σκοπούς μη αναπτυξιακούς.
δ) Τα φορολογικά μέτρα, καθώς και εκείνα που προκαλούν μείωση του διαθέσιμου εισοδήματος, έχουν αποτέλεσμα την αποσάθρωση της παραγωγικής μας μηχανής.
Το συμπέρασμα από τα παραπάνω είναι ότι η αύξηση της φορολογίας και η μείωση των δαπανών του κράτους δεν αρκούν για τη δημοσιονομική εξισορρόπηση. Η λύση είναι να δοθεί προτεραιότητα στην ανάπτυξη, η ελληνική οικονομία να αποκτήσει ευρωστία ώστε να επιλύσει μόνη της το δημοσιονομικό μας πρόβλημα.
Η μείωση της ενεργού ζήτησης αποτελεί βασικό παράγοντα αναπτυξιακής υστέρησης. Υποβαθμίζει την παραγωγική μηχανή, την εμποδίζει στην τεχνολογική της ανάπτυξη και προκαλεί αύξηση της ανεργίας. Ήδη η ελληνική οικονομία πάσχει από υψηλό ποσοστό ανεργίας η οποία συνεχώς διογκώνεται. Από στοιχεία του ΟΑΕΔ προκύπτει ότι την περασμένη χρονιά καταγράφηκαν 132.356 νέοι άνεργοι, ενώ βγήκαν από την αγορά εργασίας ως συνταξιούχοι ή από άλλες αιτίες 77.349 εργαζόμενοι. Επομένως έχουμε γύρω στις 50.000 θέσεις μόνιμης εργασίας που χάθηκαν. Και σημειώνουμε ότι δεν είναι μόνο οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις που έκλεισαν, αλλά και μεγάλες και κερδοφόρες επιχειρήσεις οι οποίες ναι μεν δεν έκλεισαν, αλλά παρουσίασαν μείωση προσωπικού. Σύμφωνα με έρευνες, οι 267 εισηγμένες στο Χρηματιστήριο Αθηνών επιχειρήσεις απέλυσαν κατά τη διάρκεια του πεντάμηνου Ιανουαρίου – Μαΐου 14.500 εργαζόμενους. Τα μέτρα λοιπόν της κυβέρνησης είναι μια πρόσθετη αιτία που προκαλεί αύξηση της ανεργίας. Κι αυτό σημαίνει υποβάθμιση του βιοτικού επιπέδου μιας αξιόλογης μερίδας της μεγάλης κοινωνικής πλειονότητας των εργαζομένων. Όσο θα αυξάνει η ανεργία και θα διογκώνονται οι κοινωνικές δαπάνες τόσο θα καθυστερεί και η ανάπτυξη. Έτσι το συμπέρασμα στο οποίο καταλήγει κανείς είναι ότι από όποια οπτική γωνία και να κρίνει τα μέτρα της αύξησης της φορολογίας και της μείωσης του διαθέσιμου εισοδήματος των πολιτών, αυτά δεν είναι ικανά να φέρουν την ανάκαμψη στην ελληνική οικονομία. Και για τον λόγο αυτόν οι κερδοσκόποι δανειστές μας επιμένουν να θεωρούν την ελληνική οικονομία αναξιόπιστη. Γι’ αυτό και τα spreads εξακολουθούν να παραμένουν υψηλά, τα επιτόκια δανεισμού του ελληνικού Δημοσίου από τη χρηματαγορά συνεχίζουν να είναι απαγορευτικά και η αξιοπιστία της ελληνικής οικονομίας διεθνώς έχει εξανεμιστεί.
Ο πρωθυπουργός και η κυβέρνηση προσπαθούν να οικοδομήσουν εκ νέου αυτήν την αξιοπιστία, αλλά οι κερδοσκόποι δεν είναι τόσο αφελείς. Βλέπουν πολύ μακριά. Και το μέλλον, όσο θα εξακολουθούν αυτά τα μέτρα και θα εντείνονται, δεν προδικάζει για την ελληνική οικονομία αναπτυξιακή πορεία που θα φέρει σε ισορροπία ολόκληρο το φάσμα των οικονομικών εξελίξεων. Με άλλα λόγια η κυβέρνηση με τα μέτρα της και φυσικά με τις πιέσεις της «τρόικας» δεν είναι δυνατόν να πετύχει την επανάκτηση της αξιοπιστίας της ελληνικής οικονομίας.
Πιστεύουμε ότι τα παραπάνω είναι γνωστά και στον πρωθυπουργό και στο οικονομικό επιτελείο της κυβέρνησης. Η απαίτηση για λιγότερη λιτότητα δεν αποτελεί λαϊκισμό. Αποτελεί αναγκαιότητα για την οικονομία μας στη φάση που βρίσκεται σήμερα, της αναπτυξιακής στασιμότητας. Όταν τα νοικοκυριά στενάζουν στενάζει όλος ο ιδιωτικός τομέας και στη συνέχεια έρχεται και η κάμψη του δημόσιου τομέα. Θα μπορούσε η κυβέρνηση να πετύχει αύξηση των δημόσιων εσόδων με το κυνήγι των μεγάλων οφειλετών του Δημοσίου από βεβαιωμένους φόρους. Κι αυτό το μέτρο σκέπτεται να λάβει η κυβέρνηση και κατά πάσα πιθανότητα με νομοθετική ρύθμιση (νόμο ή Προεδρικό Διάταγμα) θα αναθέσει σε ιδιωτικές ελεγκτικές εταιρείες την είσπραξη βεβαιωμένων οφειλών προς το Δημόσιο. Είναι ένα μέτρο απόγνωσης λόγω της μειωμένης απόδοσης του εισπρακτικού μηχανισμού του υπουργείου Οικονομικών. Προσωπικά διαφωνούμε με την επιλογή αυτή της κυβέρνησης, καθώς δεν γνωρίζουμε τις μεθόδους που θα ακολουθήσουν αυτές οι ιδιωτικές εταιρείες εις βάρος των οφειλετών. Θα χρησιμοποιήσουν μπράβους άραγε για να εξαναγκάσουν τους οφειλέτες να πληρώσουν; Γιατί διαφορετικά δεν βλέπουμε τον ρόλο αυτών των εταιρειών, που θα πέσουν σαν κοράκια για να εξασφαλίσουν το μερίδιό τους από την είσπραξη οφειλόμενων ποσών. Επίσης διαφωνούμε με το μέτρο που σκέπτεται να υιοθετήσει και ήδη το έχει βάλει σε ενέργεια το υπουργείο Οικονομικών, να παρέχει αμνηστία σε όσους καταδίδουν φοροφυγάδες. Είναι εξευτελιστικό για την ελληνική κοινωνία να καταντήσει κοινωνία καταδοτών. Την ανικανότητα ή την περιορισμένη ικανότητα των δημοσίων υπηρεσιών δεν επιτρέπεται να την αναπληρώνουν ιδιώτες ή ιδιωτικές επιχειρήσεις αμφίβολης ηθικής υπόστασης. Αντίθετα πιστεύουμε ότι η εντατικοποίηση των ελέγχων του ΣΔΟΕ στις κατηγορίες εκείνων των πολιτών και επιχειρήσεων για τις οποίες έχει επισημανθεί υψηλή φοροδιαφυγή, αποτελεί σωστή ενέργεια του υπουργείου Οικονομικών. Είναι πολλοί εκείνοι που πλούτισαν φοροδιαφεύγοντας και ήρθε η ώρα τώρα να συμμετάσχουν και αυτοί στα δημόσια βάρη. Που δυστυχώς έχουν συσσωρευτεί και δεν θα πρέπει να πέσουν όλα πάνω στον φτωχό λαό.
Το συμπέρασμα απ’ όλα αυτά είναι ότι το οικονομικό επιτελείο της κυβέρνησης θα πρέπει να πείσει την «τρόικα» ότι και «ο γιαλός είναι στραβός και το κυβερνητικό σκάφος στραβά αρμενίζει».