Επικαιρότητα
1Βουνό τα προβλήματα που αντιμετωπίζει η γερμανίδα καγκελάριος Άνγκελα Μέρκελ, σύμφωνα με πρόσφατο άρθρο των «New York Times». Η εφημερίδα μάλιστα πιστεύει ότι υπάρχουν σημάδια που γεννούν υπόνοιες για επικείμενη κατάρρευση της κυβέρνησης. Η πρόσφατη εκλογική ήττα του κόμματος των Χριστιανοδημοκρατών της κ. Μέρκελ στο κρατίδιο της Ρηνανίας-Βεστφαλίας ήταν το αποτέλεσμα της δυσφορίας του γερμανικού εκλογικού σώματος για την απόφαση της Μέρκελ να βοηθήσει στη διάσωση της ελληνικής οικονομίας και στη στήριξη του ευρώ, σπαταλώντας χρήματα των γερμανών φορολογουμένων. Και η γερμανική κυβέρνηση για να κλείσει αυτή τη «μαύρη τρύπα» που δημιούργησε η συμμετοχή στα «σχέδια στήριξης» ανακοίνωσε στις αρχές Ιουνίου μια σειρά μέτρων λιτότητας προκειμένου να εξοικονομηθούν 80 δισ. ευρώ μέχρι και το 2013 για τη μείωση του δημοσιονομικού ελλείμματος. Έτσι δημιουργήθηκε μια πολιτική κρίση, σιωπηρή προς το παρόν, και ορισμένοι μιλάνε για «κυβέρνηση υπό κατάρρευση». Στο μεταξύ οι πρόσφατες δημοσκοπήσεις δείχνουν σοβαρή εξασθένηση της κ. Μέρκελ. Μόνον το 12% των γερμανών ψηφοφόρων δηλώνει ότι είναι ευχαριστημένο από την κυβερνητική πολιτική γενικά και το 50% ζητάει τη διεξαγωγή πρόωρων εκλογών. Το 75% των ερωτηθέντων πιστεύει ότι η σημερινή κυβέρνηση συνασπισμού (Χριστιανοδημοκρατών και Ελευθέρων Δημοκρατών) είναι υπερβολικά αδύναμη για να αντιμετωπίσει την τωρινή κρίση, ενώ το 50% θεωρεί την καγκελάριο Μέρκελ αδύναμη προσωπικότητα και το 69% θεωρεί άστοχη και αναποτελεσματική την κυβερνητική πολιτική. Κατακόρυφη πτώση της δημοτικότητας τής κ. Μέρκελ και της κυβέρνησής της. Σύμφωνα με γερμανούς πολιτικούς αναλυτές, το αποτέλεσμα της ψηφοφορίας κατά την εκλογή νέου Προέδρου της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας θα είναι κρίσιμο για την επιβίωση της γερμανικής κυβέρνησης. Εάν στη θέση του παραιτηθέντος Προέδρου Χερστ Κέλερ εκλεγεί ο υπό της Μέρκελ υποστηριζόμενος Κρίστιαν Βουλφ, πρωθυπουργός του κρατιδίου της Κάτω Σαξωνίας, αυτό θα σημάνει την παροχή ψήφου εμπιστοσύνης προς την κυβέρνηση. Αν όμως η αντιπολίτευση πετύχει την ανάδειξη στο προεδρικό αξίωμα του δικού της υποψηφίου Γιόακιμ Γκάουκ, πάστορα της Προτεσταντικής Εκκλησίας, τότε πολύ δύσκολα η κ. Μέρκελ θα αποφύγει τη δοκιμασία της διεξαγωγής πρόωρων γενικών εκλογών, γεγονός που ίσως προκαλέσει και τη λήξη της παρουσίας της στην εξουσία, καθώς ήδη αμφισβητείται από πολλά και σημαντικά στελέχη του κόμματος του οποίου ηγείται.
2Ο γνωστός μας «The Economist» σε άρθρο του μας πληροφορεί ότι η κατάσταση στο Κιργιζιστάν έχει τεθεί εκτός ελέγχου. Τα θύματα των συγκρούσεων υπερβαίνουν τους 300 νεκρούς (επιβεβαιωμένοι θάνατοι) και τουλάχιστον 2.000 τραυματίες, ενώ χιλιάδες Ουζμπέκοι κατέφυγαν πρόσφυγες στο γειτονικό Ουζμπεκιστάν, από όπου κατάγονται, για να σωθούν και να βρουν ασφαλή ζωή. Οι συγκρούσεις έλαβαν εθνοτικό χαρακτήρα μεταξύ Κιργιζίων και Ουζμπέκων και η κυβέρνηση του Κιργιζιστάν θεωρεί βασικό υποκινητή τους τον έκπτωτο Πρόεδρο Κουργανμπέκ Μπακίγεφ και τους πολιτικούς του φίλους. Ασφαλώς πρόκειται για ανθρωπιστική τραγωδία σε βάρος της μειοψηφίας των Ουζμπέκων, που αποτελούν το 14,5% του συνολικού πληθυσμού του Κιργιζιστάν (συνολικός πληθυσμός 5,5 εκατ. κάτοικοι). Και τα δύο αυτά κρατίδια ήσαν μέλη (Δημοκρατίες) της τέως ΕΣΣΔ, όπως και το γειτονικό Τατζικιστάν, και οι μεταξύ τους εντάσεις εμφανίστηκαν από τη δεκαετία του ’90 όταν διελύθη η ΕΣΣΔ και απέκτησαν την ανεξαρτησία τους. Αιτία η διανομή της γόνιμης κοιλάδας Φεργκάνα (νότια του Κιργιζιστάν) στα σύνορα των τριών γειτονικών χωρών (Κιργιζιστάν – Ουζμπεκιστάν – Τατζικιστάν) που αποτελεί το μήλο της Έριδος μεταξύ τους. Μετά την επικράτηση του κομμουνισμού στη Ρωσία και την ίδρυση της ΕΣΣΔ, ο Στάλιν είχε διαιρέσει αυθαίρετα την κοιλάδα αυτή μεταξύ των τριών χωρών, με καταφανώς ευνοημένο το Κιργιζιστάν που πήρε τη μερίδα του λέοντος και κομμάτια που ανήκαν στα άλλα δύο κράτη. Έτσι όταν τα κρατίδια αυτά απέκτησαν την ανεξαρτησία τους βρέθηκαν με ισχυρές μειονότητες και ειδικά το Κιργιζιστάν. Από τότε άρχισαν οι προστριβές λόγω εδαφικών διεκδικήσεων. Βέβαια δεν είναι οι μοναδικές γειτονικές χώρες στον πλανήτη που αντιμετωπίζουν πρόβλημα μειονότητας. Πολλές τοπικές κρίσεις και εμφύλιοι πόλεμοι έχουν προκληθεί από εθνοτικές διαφορές. Συνήθως τα δικτατορικά καθεστώτα δεν επιτρέπουν τέτοιου είδους ξεσηκωμό. Στα δημοκρατικά καθεστώτα το είδος ανθεί και ιδιαίτερα όταν υπάρχει και ξένος δάκτυλος και συγκρουόμενα συμφέροντα των ισχυρών δυνάμεων. Προσοχή λοιπόν στις «διανομές» περιοχών.