ΠΑΜΕ να φύγουμε…
Τώρα ήταν νησιώτες ή κάτοικοι του Λεκανοπεδίου που ήθελαν να πάνε στα σπίτια τους ή διακοπές αντίστοιχα. Οι συνδικαλιστές όμως ήθελαν να κρατήσουν τα πλοία δεμένα και δεν άργησαν οι συμπλοκές και οι αντεγκλήσεις.
Όλη μέρα, την περασμένη Τετάρτη, το λιμάνι ήταν σε… εμπόλεμη κατάσταση. Οι επιβάτες είχαν ειδοποιηθεί από τις εταιρείες ότι τα πλοία θα έφευγαν και είχαν κατέβει από νωρίς στο λιμάνι, τα μέλη του ΠΑΜΕ είχαν αποκλείσει τους καταπέλτες και δεν άφηναν κανέναν να μπει στα πλοία, παρότι το δικαστήριο είχε κηρύξει παράνομη την απεργία, και σε μια… γωνιά οι λιμενικοί παρακολουθούσαν αμέτοχοι τα γεγονότα!
Οι ακτοπλοϊκές εταιρείες έλεγαν στον κόσμο από την προηγούμενη μέρα πως τα πλοία τους δεν θα απεργούσαν και τα δρομολόγια θα γίνονταν κανονικά. Όλοι όμως στο λιμάνι γνώριζαν ότι το ΠΑΜΕ δεν θα άφηνε τα πλοία να φύγουν. Είτε η απόφαση του δικαστηρίου ήταν ευνοϊκή για τους απεργούς είτε όχι.
Από την πλευρά τους οι συνδικαλιστές του ΠΑΜΕ, μέσω των δύο σωματείων των μηχανικών που ελέγχουν, κατέβασαν όσους οπαδούς του κόμματος μπορούσαν για να «κλείσουν» τους καταπέλτες και να αποτρέψουν τον απόπλου των πλοίων. Το ότι η απεργία κρίθηκε παράνομη από το δικαστήριο καθόλου δεν τους… ένοιαξε.
Κι όταν ο κόσμος… τολμούσε να πλησιάσει στα πλοία, τον έδιωχναν με… άγριες διαθέσεις. Εκείνοι δηλαδή που… πλήρωσαν τη νύφη ήταν οι επιβάτες, που τους έστειλαν οι εταιρείες να… αντιμετωπίσουν το ΠΑΜΕ σαν πρόβατα επί σφαγή. Εκείνοι που δεν πήγαν στη δουλειά τους, που πλήρωσαν εισιτήριο, που ταλαιπωρήθηκαν και κάποιοι… έφαγαν και ξύλο ήταν οι μόνοι που δεν έφταιγαν!
Κι ερχόμαστε τώρα στους λιμενικούς: Αυτοί παρακολουθούσαν τα γεγονότα σαν να συνέβαιναν στο λιμάνι της… Νέας Υόρκης!
Απλοί θεατές. Δήλωσαν ότι δεν μπορούν να τα βάλουν με το ΠΑΜΕ για να μη γίνει… πόλεμος στο λιμάνι και έχουμε τα χειρότερα κι έφυγαν από τη μέση! Το ότι υπήρχε μια δικαστική απόφαση που έπρεπε να εφαρμοστεί δεν απασχόλησε κανέναν. Τα όργανα του κράτους δήλωσαν αδυναμία να εκτελέσουν την απόφαση της Δικαιοσύνης. Εμφανίστηκαν μόνο όταν βγήκε ένταλμα σύλληψης εναντίον κάποιων συνδικαλιστών για παρακώλυση συγκοινωνίας. Εκείνοι όμως, ενώ όλη μέρα… σουλατσάριζαν στο λιμάνι, έμαθαν ότι τους έψαχναν και εξαφανίστηκαν!
Όλα αυτά τα τραγελαφικά γεγονότα, που τελευταία έχουν γίνει… καθεστώς στον Πειραιά, φανερώνουν ότι -δυστυχώς- το κράτος δεν υπάρχει. Δεν λέμε ότι δεν λειτουργεί. Λέμε ότι δεν υπάρχει! Και ενδεχομένως να θέλει να μην υπάρχει…
Γιατί τα γεγονότα αυτά, πρώτα με τα κρουαζιερόπλοια και τώρα με τα ακτοπλοϊκά, δείχνουν ότι στην πλάτη του κόσμου παίζεται ένα περίεργο πολιτικό παιχνίδι. Το μεν ΚΚΕ έχει βγει ανοιχτά στην αναμέτρηση με την κυβέρνηση και εφαρμόζει πιστά το δόγμα της ανυπακοής τόσο στους νόμους όσο και στη μορφή των κινητοποιήσεων.
Η στάση της κυβέρνησης, του κράτους, είναι ανεξήγητη. Εκεί που άλλοτε για… ψύλλου πήδημα έστελνε ο Χρυσοχοΐδης τα ΜΑΤ, έκανε προσαγωγές, εμφάνιζε τις δυνάμεις καταστολής σαν τη… σιδερένια γροθιά του, τώρα παραμένει θεατής. Γιατί; Μήπως σπρώχνει τον κόσμο να συγκρουστεί με τους ανθρώπους του ΠΑΜΕ για να απαξιωθεί το ΚΚΕ στα μάτια του κόσμου; Ή αφήνει τον κόσμο να εκτονωθεί απέναντι στην οικονομική κρίση στις κινητοποιήσεις του ΠΑΜΕ.
Ό,τι και να συμβαίνει όμως, αυτή η ιστορία εξοργίζει τους ταξιδιώτες, τις τοπικές νησιωτικές κοινωνίες, που χάνουν οι αγορές τους κίνηση και ζημιώνονται οι φορείς και οι επιχειρηματίες του τουρισμού αλλά και η εικόνα της χώρας διεθνώς.
Υπάρχει βέβαια και μια άλλη εξήγηση για την απραξία του Λιμενικού: Όταν πέρυσι, επί ΝΔ, είχαν γίνει επεισόδια στο λιμάνι και είχαν επέμβει οι… ειδικές δυνάμεις του Λιμενικού στο πλαίσιο άλλης απεργίας, είχε πάει στους καταπέλτες ο σημερινός πρωθυπουργός και καταδίκαζε την παρέμβαση των λιμενικών.
Οπότε τώρα, αν έστελνε τις ειδικές δυνάμεις του Λιμενικού κατά των απεργών, θα τον κατηγορούσαν ότι άλλα έκανε ως αντιπολίτευση, μετείχε στις κινητοποιήσεις, και τώρα ως κυβέρνηση ξέχασε τι έλεγε… Ίσως γι’ αυτό το Λιμενικό να ήταν θεατής…
Ανεξάρτητα όμως από τις σκοπιμότητες της κυβέρνησης, οι Εισαγγελείς δεν θα έπρεπε να ενδιαφέρονται για την εφαρμογή του νόμου;