ΠΑΙΔΙΚΗ ΧΑΡΑ ΣΤΟ ΜΑΞΙΜΟΥ, ΣΟΚ ΚΑΙ ΔΕΟΣ ΣΤΟΝ ΛΑΟ!

Μόνο που ο κ. Παπανδρέου ως πρωθυπουργός δεν ζέστανε την καρέκλα στην Ελλάδα. Με χίλιες δυο προφάσεις βρίσκεται στο εξωτερικό συνεχώς! Εννιά μήνες στην πρωθυπουργία, εκατόν εννιά ταξίδια έξω. Είναι προφανές ότι δεν είναι σε θέση να πιάσει τον σφυγμό του εργαζόμενου λαού, ο οποίος διακατέχεται από έντονα αισθήματα ανασφάλειας για το μέλλον του, όπως δείχνουν όλες οι πρόσφατες δημοσκοπήσεις.

Χαίρεται ο πρωθυπουργός και μαζί του ολόκληρη η κυβέρνηση και οι σύμβουλοί του για πάρα πολλούς λόγους:

α) Ολόκληρη σχεδόν την εξουσία την έχουν μεταβιβάσει σε ξένα όργανα. Στην περίφημη «τρόικα» (ΔΝΤ – ΕΕ – ΕΚΤ), που κατευθύνει σχεδόν ολόκληρο το φάσμα της κυβερνητικής πολιτικής. Αν εξαιρέσουμε τον τομέα της εξωτερικής πολιτικής, που επηρεάζεται από άλλους εξωελλαδικούς παράγοντες (ΗΠΑ – ΝΑΤΟ – ΕΕ, άλλη «τρόικα» αυτή!), στους άλλους τομείς η ελληνική κυβέρνηση έδωσε την εξουσία ουσιαστικά στα όργανα του ΔΝΤ. Βρήκε λοιπόν όργανα για να φορτώνει τις όποιες αποφάσεις ή παραλείψεις στην άσκηση της εξουσίας. Και για κάθε λάθος θα παραπέμπει στην «τρόικα» και στο περίφημο Μνημόνιο, που επέχει θέση «ιερής ουπανισάδας» για την κυβέρνηση. Έτσι η κυβέρνησή μας πανηγυρίζει καθώς κατάφερε να υποβαθμιστεί σε «ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΠΕΡΙΟΡΙΣΜΕΝΗΣ ΕΥΘΥΝΗΣ» και να απολαμβάνει όλα τα αγαθά και τα προνόμια της εξουσίας. Ελληνική πρωτοτυπία!

β) Το «μαξιλάρι» για τον «κυβερνητικό ύπνο» είναι η «τρόικα» και το Μνημόνιο. Ξεχνάει όμως η κυβέρνηση ότι την «τρόικα» αυτή την έφερε στην Ελλάδα και το Μνημόνιο αυτή το «διαπραγματεύτηκε» και το υπέγραψε. Για να εξασφαλίσει κατά τη γνώμη της το άλλοθι για τις δικές της πράξεις. Και τώρα προσπαθεί να βάλει στο κόλπο και τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας! Όσα σκληρά μέτρα φοβάται η κυβέρνηση να τα περάσει με νόμο στη Βουλή θα τα νομιμοποιεί (;) με Προεδρικό Διάταγμα! Ευτελισμός των δύο ύψιστων θεσμών του δημοκρατικού μας πολιτεύματος. Μετατόπιση του βάρους των ευθυνών από την υπεύθυνη Βουλή στον ανεύθυνο ανώτατο άρχοντα! Και εκτός από τα Προεδρικά Διατάγματα ο πρωθυπουργός κρατάει και τη Βουλή αιχμάλωτη με την απειλή της διεξαγωγής εκλογών με λίστα! Σκέτος εκβιασμός. Πανηγυρίζει λοιπόν η σοσιαλιστική μας κυβέρνηση αφού κατάφερε να αποκτήσει πρόσθετα μαξιλάρια-δεκανίκια, τα Προεδρικά Διατάγματα και τον εκβιασμό της Βουλής.

γ) Από την επομένη της ανάληψης των πρωθυπουργικών καθηκόντων του ο κ. Παπανδρέου άρχισε την εκστρατεία εκφοβισμού του λαού, λέγοντας ότι ο ελληνικός λαός τον εξέλεξε για να σώσει την Ελλάδα από την πτώχευση. Επόμενο ήταν αυτή η δήλωση να προκαλέσει σοκ και δέος. Ήταν το εναρκτήριο λάκτισμα του αγώνα κατατρομοκράτησης του λαού, για να μην αντιδράσει στις σκληρά αντιλαϊκές αποφάσεις της κυβέρνησης. Για την επιτυχία της τρομοκράτησης, η κυβέρνηση επιστράτευσε όλα τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης που είχε υπό την επιρροή της. Και τα μετέτρεψε σε μέσα μαζικής αποβλάκωσης. Έγινε πλύση εγκεφάλου και η πλειονότητα του ελληνικού λαού πείστηκε ότι η έλευση του ΔΝΤ και τα απάνθρωπα, σκληρής λιτότητας μέτρα αποτελούσαν μονόδρομο για τη «σωτηρία» της χώρας μας! Μεγάλη η επιτυχία της κυβέρνησης και των ΜΜΕ! Όμως αυτήν την «επιτυχία» εκμεταλλεύτηκαν στο έπακρο και οι διεθνείς κερδοσκόποι. Μας χτύπησαν με τα όπλα που εμείς τους δώσαμε! Και η χώρα μας διασύρθηκε σε όλο τον πλανήτη. Έγινε παράδειγμα προς αποφυγή. Με βαρύτατους χαρακτηρισμούς. Και όταν η κυβέρνηση κατάλαβε το μεγάλο λάθος της, ήταν πλέον αργά. Αυτό όμως δεν την εμποδίζει να πανηγυρίζει για την τρομοκράτηση του λαού, που τη διευκόλυνε στην επίτευξη των στόχων της!

δ) Οι αρνητικές εξελίξεις στις οικονομίες των χωρών της νότιας ευρωζωνικής περιοχής, και κυρίως της Ισπανίας και της Πορτογαλίας και οι αναμενόμενες και για την Ιταλία, ικανοποιούν την κυβέρνηση, που πανηγυρίζει για τα μέτρα σκληρής λιτότητας που έλαβαν οι κυβερνήσεις των χωρών αυτών και για τα όσα θα αναγκαστούν να λάβουν λίαν προσεχώς, όπως προειδοποίησε ο αρμόδιος Επίτροπος Όλι Ρεν. Έτσι, η κυβέρνηση Παπανδρέου δεν αισθάνεται απομονωμένη για την αντιλαϊκή πολιτική που εφαρμόζει. Και γι’ αυτό χαίρεται και νομίζει ότι κινείται προς τη σωστή κατεύθυνση. Και το γεγονός της σύστασης Ενιαίου Κοινοτικού Ταμείου Στήριξης των αδύναμων κρίκων, με προικοδότηση 750 δισ. ευρώ και με συμμετοχή του ΔΝΤ με 250 δισ. ευρώ, κάνει την κυβέρνησή μας να αισθάνεται ευτυχής γιατί δεν είναι μόνη.

ε) Το γεγονός ότι ο πρωθυπουργός σε κάθε εμφάνισή του έξω από την Ελλάδα ακούει κολακευτικά σχόλια και επαίνους από τους επιτελείς των διεθνών οργανισμών, της ΕΕ, της Ευρωζώνης, τις αντιδραστικές κυβερνήσεις και τους διεθνείς επιχειρηματικούς κύκλους των ισχυρών, γιγαντιαίων επιχειρήσεων δημιουργεί ψυχολογία νικητή. Και δεν γίνεται αντιληπτό ότι οι έπαινοι αυτοί οφείλονται στην προθυμία της σοσιαλιστικής μας κυβέρνησης και στην τόλμη της να καρατομήσει τα κεκτημένα δικαιώματα των ελλήνων εργαζομένων και να ευτελίσει τους δημοκρατικούς θεσμούς, αυτούς που διέπλασε ο αρχαίος ελληνικός πολιτισμός και οι οποίοι αποτελούν και σήμερα το βάθρο του πραγματικού δημοκρατικού πολιτεύματος σε όλο τον πλανήτη μας. Η οικονομία της ελεύθερης (ασύδοτης) αγοράς και η παγκοσμιοποιημένη διαφθορά τέτοιες κυβερνήσεις επαινούν και στηρίζουν. Αυτές παίζουν το παιχνίδι τους, ίσως και άθελά τους, από απειρία ή ελλιπή κατανόηση.

Όλα αυτά που η κυβέρνησή μας τα θεωρεί μέγιστες επιτυχίες και χαίρεται και πανηγυρίζει, ο λαός δικαιολογημένα τα αντιμετωπίζει με δέος. Δεν κατάφεραν να του δημιουργήσουν βεβαιότητα για το μέλλον του και να του εμπνεύσουν αισιοδοξία. Ακούγοντας τους «έξωθεν επαίνους» αισθάνεται ότι οι ξένοι αξιωματούχοι και παράγοντες μας δουλεύουν. Και την κυβέρνηση και τον ελληνικό λαό. Έτσι από παντού στο εσωτερικό μας ακούγονται κραυγές αγωνίας για το μέλλον. Τίποτε δεν πάει μπροστά και μόνον η εξαθλίωση του λαού προοδεύει και μεγαλουργεί. Τι βλέπει ο λαός γύρω του; «Χειροπιαστό σκοτάδι» που τον οδηγεί σε «μαυροφόρα απελπισία», για να χρησιμοποιήσω τις εκφράσεις του ποιητή. Και έχει την πεποίθηση ότι ο πόνος και οι θυσίες του κάποιους άλλους θα ευεργετήσουν. Και ας υπόσχεται ο πρωθυπουργός το αντίθετο. Γι’ αυτό και όπου εμφανίζεται ο κ. Παπανδρέου εισπράττει προς το παρόν ήπιες και «ευγενείς» αποδοκιμασίες. Οι υπουργοί σταμάτησαν πλέον τις δημόσιες εμφανίσεις τους και οι βουλευτές της συμπολίτευσης έκοψαν τις επαφές με τον λαό! Πλήρης απαξίωση.

Ο ελληνικός λαός βλέπει τη σοσιαλιστική του κυβέρνηση να πετσοκόβει τις αποδοχές του (μισθούς, επιδόματα, συντάξεις κ.λπ.), τη φορολογία να γιγαντώνει τον πληθωρισμό, την αγοραστική του δύναμη να την πριονίζουν η μείωση των αποδοχών, η επαχθής αύξηση κυρίως της έμμεσης φορολογίας και η αχαλίνωτη αισχροκέρδεια της ελεύθερης αγοράς. Βλέπει το ΕΣΥ και γενικά το κράτος πρόνοιας να καταρρέει και τις δαπάνες του λαού να αυξάνονται και από την αιτία αυτή. Βλέπει τα τιμολόγια των τέως ΔΕΚΟ να τραβάνε την ανηφόρα χωρίς οίκτο. Βλέπει την ανεργία να τον απειλεί και την ύφεση να τρίζει τα δόντια της. Βλέπει τη γραφειοκρατία να πυκνώνει και να παραλύει τον κρατικό μηχανισμό και επιπλέον να καθιστά την καθημερινότητα του πολίτη σημαντικά δυσκολότερη. Βλέπει τη φοβερή κρατική σπατάλη να συνεχίζεται σε μια κρίσιμη εποχή για την οικονομία της χώρας μας. Όλα αυτά και πολλά ακόμη αποτελούν «χειροπιαστό σκοτάδι». Και οδηγείται σε «μαυροφόρα απελπισία» γιατί δεν τα περίμενε, αφού ο κ. Παπανδρέου την προεκλογική περίοδο και για να κερδίσει τις εκλογές του Οκτώβρη του 2009 έλεγε στον ανυποψίαστο λαό ότι υπάρχουν λεφτά για τη βελτίωση της κατάστασης των οικονομικά αδύναμων πολιτών. Και τώρα τη δύσκολη κατάσταση τη μετέτρεψε σε απελπιστική!

Η Ελλάδα έγινε εύκολος στόχος των κερδοσκόπων της διεθνούς χρηματαγοράς κατά τη διάρκεια της φετινής χρονιάς, με βαριά την ευθύνη της κυβέρνησης. Και οι κερδοσκόποι εξακολουθούν να χτυπάνε. Υπάρχει σοβαρό πρόβλημα αναξιοπιστίας της χώρας μας, που αυτή η κυβέρνηση δυστυχώς δεν είναι σε θέση να το αντιμετωπίσει. Πολιτικό σύστημα αναξιόπιστο δεν είναι δυνατόν να εμπνεύσει στους διεθνείς κερδοσκόπους αξιοπιστία. Από τη Νέα Υόρκη ο κ. Παπανδρέου μάς είπε ότι «χτίζουμε την αξιοπιστία της χώρας», εννοώντας προφανώς στις χρηματοπιστωτικές αγορές. Όμως αυτού του είδους η αξιοπιστία χτίζεται με αξιόπιστη για το μέλλον οικονομική πολιτική. Δεν γνωρίζουμε αν και με ποια μέσα θα μπορέσει η κυβέρνηση να «χτίσει αξιοπιστία» στη χρηματαγορά. Αυτό ελάχιστη αξία μπορεί να έχει για τον λαό μας. Όμως στον λαό δεν μπορεί να χτίσει την αξιοπιστία της οικονομικής πολιτικής. Ο λαός βλέπει μια πολιτική που μοιάζει με κινούμενη άμμο. Είναι βέβαιος ότι θα ακολουθήσουν και άλλες δέσμες χαλεπών μέτρων, που θα μας ρίξουν σε βαθιά και μακροχρόνια ύφεση. Και αισθάνεται ότι η φτώχεια και η εξαθλίωση θα εξαπλωθούν σ’ αυτήν τη χώρα. Και οι θυσίες θα πάνε και πάλι χαμένες!

Το συμπέρασμα από τα παραπάνω είναι ότι στην Ελλάδα συμβαίνει το εξής παράδοξο: Στην κυβέρνηση ευτυχία και πανηγύρια για τάχα επιτυχίες και στον λαό σοκ και δέος για το παρόν και το μέλλον.