Οι εργατοπατέρες άνοιξαν τον δρόμο στις μπουλντόζες…

Δεν ήρθε μόνη της αυτή η κατεδάφιση του Ασφαλιστικού, που γίνεται σήμερα. Οι προσεισμοί από καιρό προειδοποιούσαν. Όχι το χεράκι τους, αλλά την… μακρά χείρα είχαν βάλει οι συνδικαλιστές μας, οι γνωστοί μόνιμοι τα τελευταία 30 χρόνια εργατοπατέρες μας. Που κατάφεραν να έχουν μερίδιο στην εξουσία. Και πίεζαν και εκβίαζαν την κάθε κυβέρνηση, στο δώσε και δώσε… για να έχουν εξασφαλισμένη την καρέκλα τους.
Κακά τα ψέματα, μαθηματικά ήταν βέβαιο ότι θα φθάναμε εδώ. Ότι το πάρτι δεν θα άντεχε για πολύ… Όλο και πιο κοντά το σχοινί έφθανε στον κόμπο. Από το 1987 ο Γρηγόρης Σολωμός, ως υφυπουργός Κοινωνικών Ασφαλίσεων, με υπουργό Εθνικής Οικονομίας τον Σημίτη, έλεγε παντού ότι το Ασφαλιστικό είναι μια βόμβα έτοιμη να σκάσει…
Κανένας από τους συνδικαλιστές που χύνουν τώρα από το πρωί ως το βράδυ κροκοδείλια δάκρυα στα κανάλια δεν πήρε χαμπάρι πού πάμε;
Ήταν δυνατό νʼ αντέξει ένα ασφαλιστικό σύστημα, ακόμη και το καλύτερο στον κόσμο, να πληρώνει σύνταξη σε γυναίκες με 15 χρόνια εργασίας; Ήταν δυνατό να κρατήσει για πολύ το Ασφαλιστικό με συνταξιοδότηση στα 48 και στα 50 χρόνια;
Αυτά όχι μόνο τα έβλεπαν, αλλά όλο και βγαίνανε στους δρόμους τα συνδικάτα για ακόμη ευνοϊκότερους όρους για συνταξιοδότηση.
Πότε οι κύριοι συνδικαλιστές αντέδρασαν στις πρόωρες συνταξιοδοτήσεις και στις εθελούσιες εξόδους; Που όχι μόνο εξασφάλιζαν παχυλές συντάξεις και παχυλά μπόνους, αλλά οι περισσότεροι έκαναν και μια άλλη δουλειά ως συνταξιούχοι, κλέβοντας από έναν άνεργο μια θέση εργασίας.
Αυτά πληρώνουμε σήμερα. Αυτά πληρώνουν εργαζόμενοι που δεν φταίνε.
Άνοιξαν τον δρόμο οι κύριοι εργατοπατέρες για να περάσουν πιο εύκολα οι μπουλντόζες…