Επικαιρότητα

1Το θέμα των Σκοπίων έρχεται και πάλι στην επικαιρότητα, καθώς η κυβέρνηση θριαμβολογεί πλέον για την επίλυση του οικονομικού μας προβλήματος και ελπίζει να προσθέσει κι άλλον έναν «θρίαμβο» στο ενεργητικό της, επιλύοντας με κοινή αποδοχή, δηλαδή με υποχώρηση της Ελλάδος, και το ζήτημα της ονομασίας των Σκοπίων. Έτσι, μετά από έντονες πιέσεις από τις ΗΠΑ και την ΕΕ, οι πληροφορίες λένε ότι η Ελλάδα έχει τελικά συμφωνήσει να δοθεί στα Σκόπια το «Δημοκρατία της Μακεδονίας του Βαρδάρη» ως επίσημη ονομασία μοναδικής χρήσης. Η ονομασία αυτή δεν καλύπτει την πάγια θέση της Ελλάδος για μη χρησιμοποίηση του όρου «Μακεδονία», καλύπτει όμως τις απαιτήσεις του Προέδρου των Σκοπίων Νίκολα Γκρούεφσκι. Βέβαια δεν είναι η πρώτη φορά που χρησιμοποιείται το όνομα όρους, λίμνης ή θαλάσσης στην επίσημη ονομασία ενός κράτους. Ίδιες πληροφορίες αναφέρουν ότι, στο πλαίσιο αυτό, η ελληνική Μακεδονία θα προσδιορίζεται ως «Μακεδονία του Αιγαίου» και το μικρό κομμάτι της Μακεδονίας που ανήκει στη Βουλγαρία, ως «Μακεδονία του Πιρίν». Βαδίζουμε δηλαδή σε επισημοποίηση πλέον της τριχοτόμησης της Μακεδονίας. Καθοριστικό παράγοντα της πορείας προς τη λύση του ονόματος αποτέλεσαν η πρωτοβουλία του Γ. Παπανδρέου να συναντηθεί προσωπικά με τον Πρόεδρο των Σκοπίων και η εντολή προς τον αναπληρωτή υπουργό Εξωτερικών κ. Δρούτσα να συναντάται συχνά με τον σκοπιανό ομόλογό του κ. Μιλόσοσκι. Οι πιέσεις των ΗΠΑ προς την Ελλάδα για την αποδοχή της ονομασίας «Βόρεια Μακεδονία» ή «Μακεδονία του Βαρδάρη» ήταν ασφυκτικές. Από αμερικανικής πλευράς, με το θέμα ασχολήθηκε ο κορυφαίος παράγων του Στέιτ Ντιπάρτμεντ Τζέιμς Στάινμπεργκ, ο οποίος μάλιστα επισκέφθηκε την Ελλάδα τον Δεκέμβριο του 2009 και τον Μάιο του 2010, προκειμένου να εξασφαλίσει τη σύμφωνη γνώμη της ελληνικής κυβέρνησης για την ονομασία. Έτσι η ελληνική κυβέρνηση προσανατολίστηκε στην επιλογή της ονομασίας «Μακεδονία του Βαρδάρη». Και θα πρέπει να προσθέσουμε ότι αυτό συμφωνήθηκε χωρίς να ανακοινωθεί κατά την επίσκεψη του πρωθυπουργού στην Ουάσινγκτον τον περασμένο Μάρτη. Όλα λοιπόν στη διαφάνεια και ο κόσμος να τα πληροφορείται μετά από μερικούς μήνες.
2Μαζοχιστικές τάσεις επιδεικνύουν οι δυτικοευρωπαίοι στις εκλογές που γίνονται μετά το ξέσπασμα της οικονομικής κρίσης. Αυτό δείχνει και το αποτέλεσμα των ολλανδικών βουλευτικών εκλογών που διεξήχθησαν την Τετάρτη 16/6/2010. Οι Ολλανδοί εξέλεξαν με οριακή πλειοψηφία πρώτο κόμμα τους Φιλελεύθερους, που κατά την προεκλογική περίοδο υπήρξαν σημαιοφόροι της πολιτικής λιτότητας. Ο 43χρονος αρχηγός τους Μαρκ Ρούτε, πρώην διευθυντής της πολυεθνικής Unilever, κατάφερε να μεταθέσει την προεκλογική κομματική αντιπαλότητα από τη μετανάστευση στην οικονομική κατάσταση και κέρδισε τις εκλογές, παρόλο που υποσχέθηκε περιορισμό των κοινωνικών δαπανών, άνοδο των ορίων συνταξιοδότησης και μείωση των μισθών των δημοσίων υπαλλήλων. Όλα αυτά με ορίζοντα πενταετίας, χωρίς όμως να αποκλείει ακόμη περισσότερες περικοπές κατά τη διάρκεια της θητείας του. Οι Αριστεροί Σοσιαλιστές καταποντίστηκαν μέσα στη γενικότερη αναξιοπιστία των ευρωπαϊκών σοσιαλιστικών κομμάτων που επαγγέλλονται τάχα σοσιαλιστική πολιτική, αλλά όταν ασκούν την εξουσία είναι υπερδεξιά. Τελικά, στις εκλογές πρώτο κόμμα αναδείχθηκαν οι Φιλελεύθεροι με 31 έδρες σε σύνολο 150, οι Εργατικοί με επικεφαλής τον Γιομπ Κοέν ήρθαν δεύτεροι, σε απόσταση αναπνοής, με 30 έδρες, ενώ τρίτο βρέθηκε το ακροδεξιό Κόμμα της Ελευθερίας, που συγκέντρωσε 24 έδρες. Αξιοσημείωτο είναι ότι το κόμμα αυτό κατέβηκε με συνθήματα ανθελληνικά: «Εμείς δουλεύουμε κι αυτοί τρώνε σουβλάκια. Εμείς παλεύουμε κι αυτοί πίνουν ούζο. Είναι μια χώρα όπου ο κόσμος συνταξιοδοτείται μόλις αποφοιτήσει από το σχολείο», έγραφε για τους Έλληνες στο πρόγραμμά του. Με το σύνθημα αυτό και με το παραμύθι ότι όλοι οι Έλληνες ζουν σε βίλες με πισίνες, το ακροδεξιό κόμμα κατάφερε να κερδίσει πόντους στις εκλογές, εκμεταλλευόμενο την ξενοφοβία των Ολλανδών, που νομίζουν, όπως και οι Γερμανοί, ότι με τα δικά τους χρήματα θα ανορθωθεί η ελληνική οικονομία.