Διεθνές Οικονομικό Βαρόμετρο

1 Η κυβέρνηση, και ειδικά η υπουργός Οικονομίας, Ανταγωνιστικότητας και Ναυτιλίας κ. Λούκα Κατσέλη, ονειρεύεται κατακλυσμό ξένων επενδύσεων στην πραγματική οικονομία. Ε, καλοκαίρι είναι και τα όνειρα θερινής νυκτός είναι γλυκά. Όμως η δημοσιονομική πολιτική που ακολουθεί η κυβέρνηση, ύστερα από τις πιέσεις της «τρόικας» των πιστωτών μας, γκρεμίζει τα όνειρα αλλά και κάθε προοπτική για ανάκαμψη της ελληνικής οικονομίας. Δεν είμαστε φυσικά υπέρ της θέσπισης φορολογικών προνομίων για το κεφάλαιο, όμως είμαστε εναντίον της δημιουργίας συνθηκών αποεπένδυσης. Και δυστυχώς οι τάσεις που δημιουργούνται σήμερα είναι η φυγή των ελληνικών επιχειρήσεων και η εγκατάστασή τους σε γειτονικές μας χώρες, όπως στη Βουλγαρία, στη Ρουμανία, στη Σερβία, στην Κύπρο, όπου η φορολόγηση των επιχειρήσεων φτάνει στο 10% και η φορολογική πολιτική παρουσιάζει αξιοσημείωτη σταθερότητα. Εδώ οι επιχειρήσεις γκρινιάζουν για τις απανωτές αυξήσεις του ΦΠΑ, που αδυνατούν να τις απορροφήσουν, για τη μείωση της ζήτησης, για την αύξηση της φορολογικής γραφειοκρατίας και για τις συχνές αλλαγές στο φορολογικό μας σύστημα. Η πολιτική ηγεσία του υπουργείου Οικονομικών πρέπει να προσέξει πολύ γιατί σύντομα δεν θα είναι υπεύθυνη μόνο για τη γιγάντωση του πληθωρισμού αλλά και για τη βαθιά ύφεση που θα πλήξει για χρόνια την οικονομία μας. Ήδη έχουμε, δυστυχώς, εξασφαλίσει στασιμοπληθωρισμό και όμως η κυβέρνηση θριαμβολογεί για το «εθνοσωτήριο έργο» που έχει επιτελέσει! Εννέα όμως μήνες τώρα δεν έχουμε καταλάβει να υπάρχει κάποιο κυβερνητικό σχέδιο.

2 Το σχέδιο στήριξης της οικονομίας και οι βάσιμες προοπτικές να αντιμετωπίσουν λίαν προσεχώς και άλλα κράτη της Ευρωζώνης πρόβλημα δανεισμού με υψηλό επιτόκιο έφεραν στην Ευρώπη το «ευαγές ίδρυμα», το γνώριμο σε όλους μας ΔΝΤ, με τις σκληρά αντιλαϊκές συνταγές λιτότητας σε βάρος των εργαζομένων και γενικά των οικονομικά αδύναμων πολιτών. Η εμπλοκή αυτή του ΔΝΤ στα σχέδια στήριξης χωρών της ΕΕ και της Ευρωζώνης νομιμοποίησε την ηγεσία του Ταμείου να παρεμβαίνει στα εσωτερικά των ευρωπαϊκών κρατών. Όταν ο επικεφαλής του ΔΝΤ, ο Γάλλος Ντομινίκ Στρος Καν, δήλωσε ότι η Ευρωζώνη έδειξε ολιγωρία στην έγκαιρη αντιμετώπιση της ελληνικής κρίσης και όταν προ ημερών ο ίδιος κάλεσε τα κράτη-μέλη της ΕΕ να προβούν σε γενναιότερες μεταρρυθμίσεις, όλοι χαρακτήρισαν τις ενέργειες αυτές παρεμβάσεις στα εσωτερικά των κρατών. Και εκείνο που σόκαρε τους ευρωπαϊστές ήταν η υπόδειξη για αναθεώρηση της Συνθήκης της Λισσαβώνας. Τέτοιου είδους παρεμβάσεις θα δούμε πολλές από τον κ. Στρος Καν, αφού το ΔΝΤ συμμετέχει με δάνειο ύψους 280 δισ. ευρώ στον ευρωπαϊκό μηχανισμό στήριξης των αδύναμων κρατών, ύστερα από ανυποχώρητη απαίτηση της Γερμανίας κυρίως αλλά και της Ολλανδίας, της Αυστρίας και της Φινλανδίας. Οι ηγεσίες όμως της ΕΕ και της ΟΝΕ (Ευρωζώνη) δεν έδειξαν καμία αντίδραση για τις παρεμβάσεις αυτές. Τους αρκεί ότι αυτοί και το ΔΝΤ υπηρετούν τον ίδιο σκοπό: την αποδυνάμωση των ευρωπαίων εργαζομένων και την κατάρρευση του κράτους πρόνοιας!

3Και για να είμαστε απόλυτα ειλικρινείς, οι παραπάνω παρεμβάσεις της ηγεσίας του ΔΝΤ δεν είναι καθόλου άστοχες. Ποια εικόνα παρουσιάζουν σήμερα οι οικονομίες των κρατών-μελών της Ευρωζώνης; Παντού υψηλά ελλείμματα και ραγδαία αύξηση του δημόσιου χρέους. Και εντελώς αποτυχημένα μέτρα αντιμετώπισης των δημοσιονομικών προβλημάτων. Παντού στραγγαλισμός των δικαιωμάτων της εργατικής τάξης. Μείωση εισοδημάτων, υποχώρηση της ζήτησης (εσωτερικής και εξωτερικής), μείωση της ανταγωνιστικότητας των ευρωζωνικών προϊόντων. Καταστάσεις που δημιουργούν κινδύνους για την οικονομία γενικότερα, για την ευημερία των ευρωπαϊκών λαών και για τις αντοχές του τραπεζικού συστήματος και των μικρών και μεσαίων επιχειρήσεων. Οι διάφοροι κερδοσκοπικοί οίκοι, οι πλείστοι αμερικανικής κατασκευής, κυριαρχούν και χτυπάνε ανελέητα τις οικονομίες της Ευρωζώνης και τη σταθερότητα του ευρώ. Η ΟΝΕ απέτυχε στην προσπάθεια να οδηγήσει τα κράτη μέλη της στη σύγκλιση των οικονομιών τους. Ο ευρωζωνικός Νότος ήταν και εξακολουθεί να είναι ο αδύναμος κρίκος, με διαρκή τον κίνδυνο της ύφεσης και του υψηλού πληθωρισμού (στασιμοπληθωρισμός). Η Ελλάδα ήδη πληρώνει την ανόητη επιλογή Σημίτη και τα τεράστια σφάλματα προετοιμασίας των υπουργών του Παπαντωνίου και Χριστοδουλάκη. Στα πρόθυρα της διάλυσης και οι οικονομίες της Ισπανίας, της Πορτογαλίας και της Ιταλίας. Και πάει λέγοντας. Παντού οχλοβοή και αντάρα. Πού βαδίζει λοιπόν η Ευρωζώνη αν δεν αλλάξει;