Τον πρώτο λόγο στο περιουσιακό τον έχουν οι έποικοι!
Η ελληνοκυπριακή υποστηρίζει ότι τον πρώτο λόγο επί της περιουσίας τον έχει ο εκτοπισμένος ελληνοκύπριος νόμιμος ιδιοκτήτης, ενώ η τουρκοκυπριακή θεωρεί ότι τη διαχείριση του θέματος πρέπει να την έχει ο υφιστάμενος παράνομος κάτοχος, είτε αυτός είναι Τουρκοκύπριος είτε έποικος.
Επικοινωνιακά, η τουρκική πλευρά ισχυρίζεται ότι θέλει επιτάχυνση των συνομιλιών, ώστε να οδηγηθούν οι δύο πλευρές, τη ελλείψει κοινού εδάφους, σε αδιέξοδο και να έχουμε είτε αποτυχία είτε διεθνή διάσκεψη και επιδιαιτησία ως έσχατη εναλλακτική επιλογή άρσης του αδιεξόδου. Ήδη, οι Βρετανοί έχουν καλλιεργήσει το έδαφος για μια τέτοια εξέλιξη, αφού με το τελευταίο ψήφισμα του Συμβουλίου Ασφαλείας, που εγκρίθηκε την περασμένη Δευτέρα, προνοείται στο προοίμιό του, ότι ο ΓΓ του ΟΗΕ έχει τη δυνατότητα να υποβάλει έκθεση αξιολόγησης πριν από τον Δεκέμβριο, εκφράζοντας την ελπίδα λύσης του Κυπριακού ως το τέλος του έτους.
Πιέσεις, κόστος
και ταϊβανοποίηση
Η αξιολόγηση από τον ΓΓ του ΟΗΕ προ της λήξης του άτυπου χρονοδιαγράμματος, η εντύπωση που προσπαθεί να δημιουργήσει η Τουρκία ότι το Κυπριακό θα λυθεί ως τέλος του έτους, καθώς και η φιλοτουρκική στάση του ειδικού συμβούλου του ΓΓ του ΟΗΕ στην Κύπρο Αλεξάντερ Ντάουνερ, δημιουργούν υποψίες ότι θα ασκηθούν πιέσεις και εκβιασμοί προς την ελληνοκυπριακή πλευρά, με το σκεπτικό ότι αν δεν δεχθεί τη λύση που της θα υποδειχθεί ως το τέλος του έτους, θα επωμιστεί το κόστος του αδιεξόδου.
Το κόστος αυτό αποτυπώνεται στο απευθείας εμπόριο και οδηγεί στην ταϊβανοποίηση της Κύπρου, αφού κατά κάποιον τρόπο έχει προκαθοριστεί ότι, είτε βρεθεί λύση είτε όχι, η Κύπρος πλέον διχοτομείται. Το θέμα του απευθείας εμπορίου εκκρεμεί ενώπιον του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, αφού ως γνωστόν έχει σταλεί από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή στην πρακτική της συναπόφασης με το Συμβούλιο. Το πρόβλημα έγκειται στο ότι η Ευρωπαϊκή Επιτροπή χρησιμοποιεί ως νομική βάση το άρθρο 207(2), το οποίο αναφέρεται στη ρύθμιση σχέσεων της ΕΕ με τρίτα κράτη. Όμως η Κυπριακή Δημοκρατία δεν είναι τρίτο κράτος, αλλά κράτος μέλος της ΕΕ.
Συνεπώς, κακώς γίνεται χρήση του άρθρου 207(2), καθότι, με βάση το πρωτόκολλο 10, στην ΕΕ εντάχθηκε ολόκληρη η Κύπρος. Για το θέμα αυτό είχε επαφές ο Πρόεδρος Χριστόφιας την Πέμπτη και την Παρασκευή στις Βρυξέλλες, στο περιθώριο των εργασιών του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου. Συγκεκριμένα, την Πέμπτη συνάντησε τον Πρόεδρο του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου Χέρμαν βαν Ρομπάι και τον Πρόεδρο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Ζοζέ Μανουέλ Μπαρόζο, ενώ την Παρασκευή είχε γεύμα το οποίο οργάνωσε η κύπρια Επίτροπος Ανδρούλα Βασιλείου με τον Επίτροπο αρμόδιο για θέματα Διεύρυνσης Στέφαν Φούλε.
Οι μαριονέτες της Άγκυρας
Ο κ. Έρογλου, όπως και προηγουμένως ο Μεχμέτ Αλί Ταλάτ, βρίσκονται υπό τον πλήρη έλεγχο της Τουρκίας. Η στάση Έρογλου στο Κυπριακό είναι η ίδια μʼ εκείνη του κ. Ταλάτ. Ο Έρογλου ήταν πρόσφατα στην Τουρκία, όπου συναντήθηκε με τον τούρκο Πρόεδρο Αμπντουλάχ Γκιουλ και τον υπουργό των Εξωτερικών Αχμέτ Νταβούτογλου. Η τουρκική πλευρά και ο ίδιος ο Έρογλου ισχυρίζονται ότι θέλουν επιτάχυνση των συνομιλιών, διότι εκτιμούν πως οι πιέσεις θα στραφούν επί της Λευκωσίας. Η τελευταία κατανοεί ότι της την έχουν στημένη και απαντά ότι όσοι θέλουν πραγματικά λύση, ας στραφούν προς την Τουρκία, για να αλλάξει την πολιτική της στο Κυπριακό, να γίνει πιο διαλλακτική και να οδηγηθεί το Κυπριακό σε μια συμβιβαστική λύση.
Υπάρχει όμως και η άλλη άποψη, που υποστηρίζει ότι για τις δυσμενείς εξελίξεις στο Κυπριακό ευθύνεται η πολιτική Χριστόφια, που κάλυπτε την αδιαλλαξία του Ταλάτ και της Τουρκίας, υπό το πρόσχημα ότι Χριστόφιας – Ταλάτ ήταν ιδεολογικά συγγενείς, ότι υπήρχε χημεία μεταξύ τους και ότι θα είχαν ως εκ τούτου αυξημένες πιθανότητες επίλυσης του Κυπριακού. Κάτι τέτοιο δεν συνέβη και τώρα ο Πρόεδρος Χριστόφιας συνομιλεί με τον Έρογλου, ο οποίος, παρότι εθνικιστής και ακραίος, συνεχίζει την πολιτική Ταλάτ, δηλαδή της Άγκυρας, δικαιώνοντας εκείνους που υποστήριζαν ότι οι τουρκοκύπριοι ηγέτες είναι μαριονέτες της Άγκυρα, αφού εξαρτώνται από τον στρατό κατοχής και από την οικονομική βοήθεια της Τουρκίας.