ΜΙΑ ΝΤΑΒΟΥΤΟΓΛΙΑΝΗ ΠΡΟΒΟΚΑΤΣΙΑ ΜΕ ΑΣΥΛΛΗΠΤΕΣ ΘΕΡΜΕΣ ΕΠΙΠΤΩΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΗ ΝΟΤΙΟΑΝΑΤΟΛΙΚΗ ΜΕΣΟΓΕΙΟ

ΔΕΥΤΕΡΟ ΜΕΡΟΣ

Ερωτώ κάποιους άλλους εξαιρετικά «ανησυχούντες»:
1) Κύριοι, γιατί ενοχλείστε από προτάσεις για τη βελτίωση των ελληνοϊσραηλινών σχέσεων; Βελτίωση σημαίνει «καλυτέρευση σχέσεων με το ισραηλινό κράτος», δεν σημαίνει… διάρρηξη των σχέσεών μας με τον αραβικό κόσμο! Γιατί τόσος μανιχαϊσμός στη σκέψη σας; Και όσο για τη φράση που συστηματικά απομονώνετε για να αποκαλύψετε το δήθεν «αντιαραβικό μένος μου», αυτήν δηλαδή την περιβόητη: «να εξορκιστούν κάποια δαιμόνια μονίμως εγκατεστημένα στις συνειδήσεις των αρμόδιων για την παραγωγή αμυντικής και εξωτερικής πολιτικής», σας πληροφορώ ότι είναι τελείως ατυχείς οι αυθαίρετες ερμηνείες σας ότι στοχεύω δήθεν κάποιον «εξοβελιστέο φιλοαραβισμό»! Το ίδιο ακριβώς συμβαίνει και στη φράση μου περί «των αμφιβόλου ευφυΐας παραδοσιακών πολιτικών της Ελλάδας στο Μεσανατολικό». Μια φράση στο εσωτερικό της οποίας τελείως αυθαίρετα προσθέτετε σε παρένθεση κάτι το οποίον εγώ ουδέποτε έγραψα! Και το πράττετε χωρίς να ενημερώνετε τον αναγνώστη με ένα [Σ.Σ.], ότι, δηλαδή, πρόκειται για δική σας ερμηνεία και όχι για δική μου συγγραφή! Προσθέτετε λοιπόν την εξής φράση εντός παρενθέσεως: «(δηλαδή φιλοπαλαιστινιακές)» και έτσι η πραγματική φράση μετατρέπεται σε κάτι που είναι δικό σας δημιούργημα, δηλαδή: «τις αμφιβόλου ευφυΐας (δηλαδή φιλοπαλαιστινιακές) παραδοσιακές πολιτικές της Ελλάδας στο Μεσανατολικό». Ας διευκρινίσω λοιπόν τι εννοώ για να τελειώνουμε με αυτό το παραμύθι: Εννοώ λοιπόν απλώς έναν διαρκή, ευήθη και ανερμήνευτο αντισημιτισμό, ο οποίος επηρέαζε και ίσως ακόμη επηρεάζει την ελληνική εξωτερική πολιτική!

2) Επίσης να τονίσω ότι ουδεμία έχω σχέση, αγαπητοί φίλοι, ούτε είχα ποτέ, με το «Δίκτυο 21», χωρίς αυτό να σημαίνει ότι έχω κάτι εναντίον του ή εναντίον των μελών του. Απλώς το αγνοώ, όπως αγνοώ και τα μέλη του. Απλά, καθαρά και ξάστερα!

3) Να θυμίσουμε ακόμη εις τους «ανησυχούντες» την εξής -σουρεαλιστική για τους νόες τους- ιστορία: η Τουρκία έγινε μέλος στον Οργανισμό Ισλαμικής Διάσκεψης το 1969, με άκρως κεμαλικό και κοσμικό καθεστώς! Και μάλιστα, τον Φεβρουάριο του 1996, ολίγες μέρες αφού οι τούρκοι «δημοσιογράφοι» δημιούργησαν το δράμα των Υμίων, με την i) κεμαλίστρια, λαϊκοκοσμική συνεπώς, πρωθυπουργό κ. Τανσού Τσιλέρ! Αυτό το πράττει η Τουρκία η οποία ii) ήταν ήδη μέλος του Οργανισμού Ισλαμικής Διάσκεψης -μαζί με το Ιράν (!)- και η ίδια Τουρκία iii) υπογράφει την ευρύτερη δυνατή συμφωνία Αμυντικής και Στρατιωτικής Συνεργασίας με το… Ισραήλ! Αντιληφθήκατε τώρα, μήπως, εσείς και οι «ανησυχούντες» φίλοι σας, τι σημαίνει πραγματική διπλωματία;

4) Εάν κάποιοι δεν ενοχλούνται από την τουρκοϊσραηλινή αμυντική συνεργασία μέχρι και τώρα, σήμερα, όπου ο τούρκος υπουργός Εθνικής Αμύνης δηλώνει ανερυθρίαστα (μετά τα αιματηρά γεγονότα του Mavi Marmara) ότι θα… συνεχίσει την προμήθεια ισραηλινών μη επανδρωμένων μαχητικών αεροσκαφών (u.a.v.) ύψους 135 εκατ. δολαρίων (!), γιατί αλήθεια να ενοχλούνται από μια πρότασή μου περί «ελληνοϊσραηλινής συνεργασίας στον τομέα της συμπαραγωγής αμυντικών συστημάτων»; Δηλαδή για ποιο λόγο η καλή φίλη, γείτων και σύμμαχος Τουρκία, πριν ακόμη θάψει τους σκοτωμένους μουτζαχεντίν της από τον ισραηλινό στρατό, είναι καλό και δημοκρατικό να ανανεώνει την αμυντική συνεργασία της με «τον δολοφόνο τους»… το Ισραήλ, ενώ η Ελλάδα θα διαπράξει τουλάχιστον έγκλημα καθοσιώσεως εάν διανοηθεί να το πράξει ενώ δεν έχει ούτε έναν τέτοιο νεκρό;

5) Δεν μπορώ να κατανοήσω σε τι ακριβώς ενοχλεί η αμφίπλευρη διπλωματική προσέγγιση της Ελλάδος, δηλαδή μεταξύ αραβικού κόσμου και Ισραήλ, τη στιγμή που η Ελλάδα είναι μια χώρα χωρίς αποικιοκρατικό παρελθόν στην περιοχή της Μέσης Ανατολής, άρα έχει λευκό ποινικό μητρώο, ενώ αυτό το πράττει η Τουρκία, χώρα η οποία είναι -και θα είναι- καταδικασμένη στη συνείδηση του αραβικού κόσμου ως καταστροφέας του Χαλιφάτου και της αραβικής λαμπρότητας! Μα όταν «οι ανησυχούντες» και οι πάσης φύσεως Ηρακλειδείς των, μας προτείνουν ολοκληρωτική συνεργασία και φιλία με την Τουρκία, δεν σκέφτονται ότι η γείτων χώρα έχει αυτήν την πολιτική! Γιατί αυτό επιτρέπεται (στις συνειδήσεις των «ανησυχούντων» πάντοτε) για την Τουρκία και όχι για την Ελλάδα; Mήπως τελικά υπάρχει κάποιος υποβόσκων, ασυνείδητος ίσως, αντισημιτισμός σε όλη τούτη την υπόθεση; Ο γράφων δηλώνει ανεπιφυλάκτως ότι τιμά και σέβεται τον παλαιστινιακό λαό και ότι τιμά την προσπάθειά του να δημιουργήσει το κράτος του, ανεξάρτητο, ευτυχισμένο και ελεύθερο στα εδάφη της Παλαιστίνης. Και τότε, όπως και τώρα, ασφαλώς θα πρότεινε κάθε μορφής ειρηνική συνεργασία μαζί του. Το ίδιο όμως ισχυρίζομαι και για το ισραηλινό κράτος, με τον λαό του οποίου δεν θεωρώ ότι μας χωρίζει κάτι. Με κάποιες κυβερνήσεις ίσως! Αλλά αυτό μας συμβαίνει και με τις δικές μας, τις ελληνικές κυβερνήσεις! Δεν είναι «προνόμιο» μόνον των Ισραηλινών! Και θεωρώ ότι η χώρα μας, ως μη αναθεωρητική χώρα, θα μπορούσε να βοηθήσει το Ισραήλ να σκεφθεί προς την κατεύθυνση αυτή χωρίς θερμές εκρήξεις. Όπως ήταν έτοιμος να πράξει ο αείμνηστος Γιτζάκ Ράμπιν πριν δολοφονηθεί από το χέρι του θερμοκεφάλου Γιγκάλ Αμίρ! Αλλά σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να παύσουμε να σκεφτόμαστε το εθνικό όφελος και τις ισορροπίες στο διεθνές σύστημα.

6) Επανερχόμενοι όμως στο ζήτημα της ακτιβιστικής επιχειρήσεως, πρέπει να καταστήσουμε σαφές ότι από πλευράς των συμμετεχόντων πολιτών-ακτιβιστών των λοιπών χωρών, ήταν απολύτως καθαρή και αγνών ανθρωπιστικών προθέσεων. Δεν προκύπτει όμως ότι ισχύει κάτι ανάλογο και από την πλευρά της Τουρκίας. Όπως αναφέρει και ο συνάδελφος Νίκος Κοτζιάς («Η Αξία», 5 Ιουνίου 2010, «Γνώμες», σ. 13), «…να μην ξεχνάμε ότι κύπριοι ευρωβουλευτές, και μάλιστα του αντιπολιτευόμενου ΔΗΣΥ, κατήγγειλαν την παρουσία των Μυστικών

Υπηρεσιών της Τουρκίας σε όλη την επιχείρηση»! Και θα συμφωνήσω απόλυτα μαζί του στο ότι «…όταν η κοινή γνώμη [στην Ελλάδα] είναι έτοιμη να κλάψει για δικαιώματα τρίτων χωρών, ενώ δεν είναι έτοιμη να το κάνει για την Κύπρο, είναι σοβαρό το ζήτημα» και στο ότι «…σήμερα, και αυτό με παραξενεύει, συχνά με πληγώνει, οι έλληνες ακτιβιστές πάνε μέχρι το τέρμα του κόσμου, αλλά αγνοούν συστηματικά την Κύπρο».

Και για να μη βασανίζουμε τον αναγνώστη, να ξεκαθαρίσουμε ότι κατά τον γράφοντα πρόκειται για μια εκμετάλλευση των ανθρωπιστικών και δημοκρατικών αισθημάτων πολλών ανύποπτων και εγνωσμένης εντιμότητος πολιτών, από την τουρκική εξωτερική πολιτική και συγκεκριμένα τους κ. Νταβούτογλου και Ερντογάν. Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή:

Την Τρίτη (25 Μαΐου) έλαβε χώρα στην Κωνσταντινούπολη ένα συμβάν, το οποίο θα μπορούσε από μόνο του να χαρακτηρισθεί ήσσονος σημασίας αλλά με μακροπρόθεσμες επιπτώσεις. Ο τούρκος υπουργός Εξωτερικών Αχμέτ Νταβούτογλου κάλεσε το Ισραήλ να άρει τον αποκλεισμό της Λωρίδας της Γάζας και να επιτρέψει σε έναν στολίσκο, του Insani Yardim Vakfi/ΙΗΗ (Οργάνωση Ανθρωπιστικής Βοήθειας), μιας τουρκικής θρησκευτικής ΜΚΟ η οποία κατά το Ινστιτούτο Stratfor συνδέεται με το κυβερνών κόμμα Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης (AKP) της Τουρκίας, να φέρει σε πέρας την αποστολή του, δηλαδή τον εφοδιασμό των Παλαιστινίων με ανθρωπιστική βοήθεια. Το τουρκικό πλοίο στο οποίο έγιναν τα επεισόδια ανήκε σε αυτήν την τουρκική Μη Κυβερνητική Οργάνωση, την IHH.

Α) Η οργάνωση όμως αυτή, σύμφωνα με μελέτη του εγκυρότατου Δανικού Ινστιτούτου Διεθνούς Στρατηγικής (Danish Institute for International Studies) του 2006, με συγγραφέα τον Evan F. Kohlman, χαρακτηρίστηκε ως ισλαμική οργάνωση που εκτός από ανθρωπιστική βοήθεια έχει διατελέσει και βιτρίνα για τρομοκρατικές οργανώσεις (The Role of Islamic Charities in International Terrorist Recruitment and Financing). Στη σχετική μελέτη ο Evan F. Kohlman φέρεται ως «Σύμβουλος θεμάτων διεθνούς τρομοκρατίας με υπερεπταετή εμπειρία έρευνας και ανάλυσης της Αλ Κάιντα και άλλων διεθνών τρομοκρατικών κινημάτων του 21ου αιώνα. Έδωσε διαλέξεις και έκανε ενημερώσεις σχετικά με τις διεθνείς τρομοκρατικές απειλές σε διάφορα ιδρύματα (…) μεταξύ των οποίων και στο αμερικανικό υπουργείο Δικαιοσύνης, το FBI, το αμερικανικό Συμβούλιο Εθνικής Ασφαλείας (ΝSC), το υπουργείο Εθνικής Ασφαλείας (Homeland Security Dept.) και την Αμερικανική Υπηρεσία Εσωτερικών Πόρων (Internal Revenue Service)». Συνεπώς, η αξιοπιστία του είναι μάλλον… ικανοποιητική και η προσπάθεια να τον θεωρήσουμε… «απατεώνα» θα ήταν μάλλον κακόπιστη. Πρέπει ακόμη να τονίσουμε ότι οι γνωστές φράσεις που τίθενται παραδοσιακά ως «μότο» σε όλες τις εκδόσεις αναλόγων ινστιτούτων: «Τα εκδιδόμενα κείμενα δεν εκφράζουν τις απόψεις του ”τάδε” υπουργείου Εξωτερικών ούτε αυτές του ”τάδε ινστιτούτου” αλλά μόνον των συγγραφέων» είναι πάγιες και τίθενται για να διασφαλίσουν τον επιστημονικό και πολιτικό χαρακτήρα των φορέων τους έναντι πάσης εξωτερικής κριτικής περί μεροληψίας. Δεν σημαίνει ότι αναιρούν την αξιοπιστία των μελετών που οι ίδιες οι κυβερνήσεις χρηματοδότησαν! Αναγράφονται δε επιμελώς, σε όλες ανεξαιρέτως τις δημοσιεύσεις των ιδρυμάτων αυτών. Επρόκειτο, εν πάση περιπτώσει, για μια μελέτη που έγινε κατόπιν αιτήματος του δανικού υπουργείου των Εξωτερικών, το οποίο διατυπώθηκε το 2005 προς το Danish Institute for International Studies, αναφορικά με μελέτες σχετικές με τους τρόπους της μέτρησης και μελέτης δράσης των ριζοσπαστικών κινημάτων μέσω των οργανώσεων αναπτυξιακής βοήθειας. Η μελέτη ολοκληρώθηκε και δημοσιεύθηκε με δαπάνες της δανικής κυβερνήσεως το 2006. Το 2008 το Ισραήλ χαρακτήρισε επίσης την ΙΗΗ ως τρομοκρατική οργάνωση. Εδώ πρέπει να συμπληρώσουμε ότι η Τουρκία, αν ήθελε πράγματι να βοηθήσει τον χειμαζόμενο λαό της Γάζας, δεν έπρεπε να επιλέξει αυτήν την οργάνωση. Και επίσης: Ακόμα και άδικο να είχε το Ισραήλ, που θεώρησε την οργάνωση τρομοκρατική, δεν έπρεπε να γίνει σεβαστή από την Τουρκία η ευαισθησία του ως προς τη συγκεκριμένη Οργάνωση; Πώς θα φαινόταν δηλαδή στην Τουρκία αν το Ισραήλ ανέθετε σε μια ανάλογη φιλοκουρδική οργάνωση, για την οποία η ίδια δανική κυβέρνηση είχε ανά χείρας μιαν ανάλογη μελέτη, να μεταφέρει και να διανείμει ανθρωπιστική βοήθεια (πραγματική ανθρωπιστική βοήθεια και φυσικά όχι κάτι ύποπτο) στα όρη της Ν/Α Τουρκίας τα οποία και αποτελούν εδάφη με κουρδικό πληθυσμό σε ποσοστό 100%; Ερώτημα προς ευαισθήτους!

Νωρίτερα, η οργάνωση ΙΗΗ είχε απορρίψει την πρόταση του Ισραήλ να διοχετεύσει τα εφόδια μέσω ισραηλινού εδάφους, από τον ισραηλινό Λιμένα Ασντόντ.

Β) Το Κανάλι CBS μετέδωσε συνέντευξη του γάλλου δικαστή κ. Jean-Louis Bruguiere, ο οποίος ήταν επικεφαλής αντιτρομοκρατικής μονάδας της γαλλικής Δικαιοσύνης για σχεδόν δύο δεκαετίες (πριν να συνταξιοδοτηθεί το 2007) στο Associated Press, στο πλαίσιο της οποίας ο γάλλος ανώτατος δικαστικός λειτουργός καταθέτει ότι η τουρκική ομάδα βοήθειας είχε σχέσεις με την τρομοκρατία.

Ο Bruguiere, σήμερα 67 ετών, είναι συντονιστής του προγράμματος παρακολούθησης χρηματοδότησης της τρομοκρατίας για την Ευρωπαϊκή Ένωση, που λειτουργεί σε συνεργασία με τα Ηνωμένα Έθνη (UNODC), το Συμβούλιο της Ευρώπης και την Κομισιόν. Εσχάτως, έχει διορισθεί ως Εκπρόσωπος της Ευρωπαϊκής Ενώσεως στις ΗΠΑ στο πλαίσιο του Προγράμματος Swift, το οποίο πραγματεύεται ζητήματα παρανόμων χρηματοδοτήσεων τρομοκρατικών δραστηριοτήτων.

(Στο επόμενο φύλλο
το τρίτο μέρος)