Θέλεις ρουσφέτι; Πλήρωσέ το!

Επακόλουθο αυτών των εξελίξεων ήταν η έναρξη ενός… δίκαιου απεργιακού αγώνα από τους συνδικαλιστές της ΑΜΕΛ, από τον οποίο ταλαιπωρήθηκαν τις ημέρες του καύσωνα εκατομμύρια άτυχοι Αθηναίοι.

• Έχει ενδιαφέρον, όμως, μια από τις πολλές σπαρταριστές καταγραφές του πορίσματος Ρακιντζή για τις προσλήψεις από το παράθυρο, που κοντεύουν να μετατρέψουν την εταιρεία που διαχειρίζεται το πιο πετυχημένο μέσο μεταφοράς της Αθήνας σε νέα Ολυμπιακή: Οι προσληφθέντες το 2009 διαπιστώθηκε ότι «εμφανίζουν κοινά χαρακτηριστικά, όπως: προέλευση από συγκεκριμένες γεωγραφικές περιοχές (35 εργαζόμενοι από Ν. Ροδόπης και Ν. Λάρισας), ή βιογραφικά που έχουν σταλεί από αρ. φαξ του τέως ΥΠΕΧΩΔΕ (40 εργαζόμενοι).

• Στη Ροδόπη πολιτεύεται, αν θυμόμαστε καλά, ένας τέως υπουργός Μεταφορών και από τη Λάρισα κατάγεται ένας τέως υπουργός ΠΕΧΩΔΕ με ελαφρά προβλήματα ακοής. Πολύ θα θέλαμε, λοιπόν, να ικανοποιηθεί το… δίκαιο αίτημα όσων ευνοούμενων των δύο πολιτικών προσλήφθηκαν από το παράθυρο στην ΑΜΕΛ και να παραμείνουν στην εταιρεία. Υπό έναν όρο, όμως: Να στέλνει κάθε μήνα η εταιρεία τον λογαριασμό στους δύο πολιτικούς και να καλύπτουν αυτοί το κόστος μισθοδοσίας! Αν το πληρώσεις, μπορείς να το σώσεις (το ρουσφέτι)…

• Δεν πάει και πολύ καλά η έκτακτη εισφορά στις κερδοφόρες επιχειρήσεις που επέβαλε το υπουργείο Οικονομικών: Εκτός από τον ΟΤΕ, που δήλωσε απερίφραστα ότι αμφισβητεί το ποσό που κλήθηκε να καταβάλει για το 2009, διαβάζουμε στον ισολογισμό της Εθνικής Χρηματιστηριακής ότι και αυτή η μεγάλη και κερδοφόρος εταιρεία αμφισβητεί τη χρέωση και έχει ζητήσει να της επιστραφούν ως αχρεωστήτως καταβληθέντα περίπου 3 εκατ. ευρώ, από τα 3,5 εκατ. ευρώ που κλήθηκε να καταβάλει. Προφανώς, τέτοιες περιπτώσεις θα υπάρχουν και άλλες πολλές και το ερώτημα πλέον είναι αν είναι στραβός ο γιαλός ή αν αρμενίζει στραβά το υπουργείο στον υπολογισμό της εισφοράς.

Γιατί αν ισχύει το δεύτερο και δικαιωθούν πολλοί από τους διαμαρτυρόμενους, θα μιλάμε για μια πολύ σοβαρή αστοχία (μία ακόμη…) του Γ. Παπακωνσταντίνου και του επιτελείου του.

• Η στήλη πληροφορείται ότι είναι πιο εύκολο στις μέρες μας να κερδίσεις το Τζόκερ, παρά να καταφέρεις να πάρεις δάνειο από τράπεζα με την εγγύηση του ΤΕΜΠΜΕ. Οι περισσότεροι από τους μικρούς επιχειρηματίες που απευθύνθηκαν τις τελευταίες ημέρες σε τράπεζες βγήκαν από τα καταστήματα απογοητευμένοι, όπως ακούγεται στην τραπεζική αγορά, προφανώς επειδή τα ευαγή ιδρύματα που μοίραζαν παλιότερα πιστωτικές κάρτες ακόμη και στους… πεθαμένους, σήμερα μετρούν με αγωνία τα… φραγκοδίφραγκα στα ταμεία τους και ακολουθούν πολιτική «ουκ αν λάβοις παρά του μη έχοντος» στις χορηγήσεις, ακόμη και όταν υπάρχει εγγύηση του κράτους. Και μετά μας λένε ότι οι τράπεζες είναι ισχυρές και ουδείς λόγος ανησυχίας υπάρχει: Πώς μπορεί να θεωρηθούν ισχυρές οι τράπεζες, άραγε, όταν δεν κάνουν τη βασική δουλειά για την οποία αδειοδοτήθηκαν, δηλαδή να δίνουν δάνεια σε επιχειρήσεις και νοικοκυριά; Πώς;