Δημοσιογραφική υπερπαραγωγή και ανεργία
Η ανεργία στην Ελλάδα έχει φθάσει -λένε- εκεί γύρω στο 12% και κατά τις προβλέψεις του ΟΟΣΑ θα ανέλθει στο 14% σε 2-3 χρόνια. Η παγκόσμια οικονομική κρίση φαίνεται ότι παίζει τον ρόλο της στην αύξηση. Αλλά ειδικά για την Ελλάδα υπάρχουν και άλλοι παράγοντες που επιδρούν αποφασιστικά. Και αυτοί οι παράγοντες δεν σχετίζονται με την ύφεση στην παραγωγή. Σχετίζονται -δυστυχώς- με την υπερπαραγωγή! Αναφερόμαστε στον τομέα της δημοσιογραφίας, όπου έχει δημιουργηθεί ένα αυτοκαταστροφικό τέρας, το οποίο, ενώ παράγει καθημερινά εφημερίδες, περιοδικά και κανάλια ραδιοφωνίας και τηλεόρασης (τώρα έχουμε και πόρταλ και σάιτ), ταυτόχρονα χάνει συνεχώς αναγνώστες, ακροατές και τηλεθεατές! Και προσπαθεί -το τέρας- να επιβιώσει με διάφορες και σκοτεινές διαδικασίες, ανομολόγητες συναλλαγές και ύποπτες χορηγίες, που μόνο την αντικειμενικότητα και την ορθή ενημέρωση των πολιτών δεν υπηρετούν. Σήμερα υπάρχουν και κυκλοφορούν εκατοντάδες εφημερίδες -που είναι και η βάση της ενημέρωσης- σε όλη την Ελλάδα. Ιδιαίτερα στην Αθήνα ο εκδοτικός οργασμός είναι πρωτοφανής, με πρώτες τις αθλητικές, οι οποίες, με εξαίρεση τρεις τέσσερις, είναι καθαρά οπαδικές, με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Όσον αφορά τα οικονομικά τους, ας μη μιλήσουμε καλύτερα. Φτήνια, κατάπτωση, εκμετάλλευση της αγνότητας και του ενθουσιασμού των νέων να βρουν μια κάποια δουλειά για να ξεκινήσουν την καριέρα τους, για την οποία κάνουν τα πιο τρελά όνειρα (λόγω και της ηλικίας). Παράλληλα έχουν από καιρό ξεφυτρώσει διάφορες ιδιωτικές σχολές Δημοσιογραφίας, οι οποίες παράγουν στρατιές νέων που θέλουν να σταδιοδρομήσουν στο επάγγελμα και νομίζουν ότι τελειώνοντας αυτές τις σχολές τα δημοσιογραφικά «μαγαζιά» θα τους περιμένουν με ανοιχτές αγκάλες… Αλίμονο στα νέα αυτά παιδιά! Πήραν λάθος δρόμο και χάνουν γρήγορα τον στόχο. Οι κύριοι εκδότες-έμποροι τα εκμεταλλεύονται άγρια όσον χρόνο τα χρησιμοποιούν και όταν τα έντυπα κλείνουν δεν μαθαίνουν ποτέ τι θα πει αποζημίωση… Νέοι άνεργοι λοιπόν και προ παντός απογοητευμένοι (και γιατί όχι εξαγριωμένοι), οι οποίοι στη συνέχεια ψάχνουν να βρουν το δίκιο τους με ασυνήθιστα μέσα, τα οποία και δεν αποδίδουν. Φαύλος κύκλος λοιπόν! Υπερπαραγωγή εντύπων (και καναλιών), υπερπαραγωγή «δημοσιογράφων», ευτελισμός της ποιότητας, της ενημέρωσης, πτώση των κυκλοφοριών, απαξίωση των εκπομπών και γενικά ανεργία και κατάντημα. Όλοι έχουν τις ευθύνες τους. Διορθώνεται τίποτε; Επειδή είμαι από τα παλαιότερα μέλη της ΕΣΗΕΑ, θα επιθυμούσα να κάνω μια πρόταση – μία από τις πολλές: να ζητήσει η ΕΣΗΕΑ από την κυβέρνηση τη θέσπιση μιας διάταξης απλής αλλά ουσιώδους: «Ουδείς να δικαιούται να εκδώσει εφημερίδα ή να τύχει αδείας Ρ/Σ και TV αν προηγουμένως δεν καταθέσει ανάλογο ποσόν ώστε σε περίπτωση κλεισίματος της επιχείρησης να υπάρχουν τα χρήματα των αποζημιώσεων». Επίσης κάποιος έλεγχος στις σχολές είναι αναγκαίος για να μην εκτρέφονται ελπίδες ψεύτικες και όνειρα απατηλά μεταξύ των υποψήφιων αυριανών συναδέλφων.
Γ. ΠΑΝΤΟΥΡΗΣ