Ψυχραιμία παιδιά…

Ψυχραιμία λοιπόν… Μόνο που η άλλη πλευρά την εκλαμβάνει –όχι άδικα– ως αδυναμία, ως υποχωρητικότητα. Κανένας δεν μιλάει για δυναμικές ενέργειες. Ψυχραιμία όμως ως πού; «Κόκκινες γραμμές» δεν υπάρχουν, κ. Μπεγλίτη; Ξέφραγο αμπέλι είναι η Ελλάδα; Τότε τι χρειαζόμαστε τις Ένοπλες Δυνάμεις, γιατί να πετάμε τα δισεκατομμύρια για εξοπλισμούς… αφού αρκεί η… ψυχραιμία… Κι όσο βλέπουν οι Τούρκοι και ο αγαπητός μας φίλος Ταγίπ, ότι με… ψυχραιμία αντιδράμε στις περατζάδες τους, τόσο θα πηγαίνουν και παραπέρα και κάποια στιγμή πάνω από την Ακρόπολη, το Ιόνιο και κάτω στην Κρήτη. Βάζοντας σημαίες αμφισβήτησης.

Ψυχραιμία το όπλο μας, όταν η άλλη πλευρά απαντά με casus belli και ξεχνάμε δικαιώματα που μας δίνουν διεθνείς συνθήκες…

Τελικά ο σκοπός της επίσκεψης του τούρκου πρωθυπουργού στην Αθήνα με την πολυπληθή κουστωδία του και οι 21 συμφωνίες που υπεγράφησαν ήταν για να δεχθεί ο… εφέντης την ψυχραιμία μας; Και θέλουμε να μας υπολογίζουν; Μια ματιά αν ρίξουμε πού ήταν η Ελλάδα πριν από 30 χρόνια από πλευράς σεβασμού και πόσο μας υπολογίζουν σήμερα ΟΛΟΙ οι γείτονές μας αρκεί για να αντιληφθούμε πού καταντήσαμε…

ΥΓ.: Δεν πρόλαβε καλά καλά να στεγνώσει το μελάνι και ο κ. Ερντογάν φρόντισε να επιβεβαιώσει το αποκαλυπτικό πρωτοσέλιδο ρεπορτάζ μας της περασμένης Κυριακής, αποδεικνύοντας, με τον… τσαμπουκά κατά του πολεμικού μας πλοίου, ότι τίποτε δεν άλλαξε στη στάση των Τούρκων απέναντί μας μετά την επίσκεψή του, συνεχίζονται οι παραβιάσεις στους ίδιους ρυθμούς.