Συρραφή θεμάτων κοινού ενδιαφέροντος

Τα συσσωρευμένα προβλήματα υπερβαίνουν κατά πολύ εκείνα της χώρας μας, με εξαίρεση την οφθαλμοφανέστατη –και πάγια– ΑΝΙΚΑΝΟΤΗΤΑ της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ που εξακολουθεί ΝΑ ΠΕΛΑΓΟΔΡΟΜΕΙ, έχοντας ως επικεφαλής ένα αενάως μετακινούμενο ΑΔΕΙΟ ΠΟΥΚΑΜΙΣΟ στο εξωτερικό, το οποίο φρόντισε προηγουμένως να μας παραδώσει στα γαμψά και δηλητηριώδη νύχια του ΔΝΤ και των δύο άλλων… προστατών μας που συναπαρτίζουν μαζί του την περιβόητη τρόικα.

Για να ξεμπλέξουμε με τα καθαρώς εσωτερικά ζητήματα –όλα τα ʼχε η Μαριορή, μόνο ο φερετζές της έλειπε– θα πω δυο λόγια για την (προσωρινή;) διάσπαση του ΣΥΝ. Ενός κόμματος δηλαδή εκ κατασκευής πολυτασικού, το οποίο στην πορεία εξελίχθηκε σε διτασικό και του οποίου η μειοψηφική συνιστώσα των λεγόμενων «ανανεωτών» χόρευε συνεχώς στο ταψί τη σαφέστατα –και μονίμως– πλειοψηφούσα τοιαύτη. Ενός κόμματος της Αριστεράς που εμπεριείχε τους ΚΑΤʼ ΟΝΟΜΑ μόνο αριστερούς της ανανεωτικής συνιστώσας. Στελέχη, τουτέστιν, που ελάχιστα διαφέρουν από τον νεοφιλελεύθερο «σοσιαλισμό» του ΠΑΣΟΚ και το κομματίδιο «Δράση» του Μάνου. Ο Παπαδημούλης, μολονότι κορυφαίος παράγων της ανανεωτικής πτέρυγας, δεν ακολούθησε τους διασπαστές – και μπράβο του! (Με τα συμβαίνοντα στον ΣΥΝ και κατʼ επέκτασιν στον ΣΥΡΙΖΑ το ΚΚΕ πανηγυρίζει. Ας μην πανηγυρίζει όμως. Διότι η παρενόχληση εξόδου τουριστών στον Πειραιά και τα γεγονότα τις προάλλες στην Κόρινθο, όπου ναυτεργάτες του ΠΑΜΕ εμπόδισαν τη φορτοεκφόρτωση των αγγλικών συμφερόντων πλοίων «ROPAX 1» και «ROPAX 2» απομακρύνουν από το ΚΚΕ δυνάμει ψηφοφόρους του που ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ κομμουνιστές.)

Η δολοφονική επίθεση του Ισραήλ εναντίον νηοπομπής που μετέφερε φάρμακα και τρόφιμα στη Γάζα –και μάλιστα σε ΔΙΕΘΝΗ ΥΔΑΤΑ– και η παρεμπόδιση άλλων πλοίων με ανθρωπιστική βοήθεια να πλησιάσουν τους Παλαιστίνιους της ηρωικής και σμπαραλιασμένης Γάζας, επίσης σε διεθνή ύδατα, έχουν προκαλέσει ΤΗΝ ΚΑΤΑΚΡΑΥΓΗ, πλην ΗΠΑ και των δορυφόρων τους, της οικουμένης. Εμείς, με προάγγελο έναν… περισπούδαστο δημοσιογράφο που ισχυρίστηκε ότι «ο εχθρός του εχθρού μας είναι… φίλος μας!» –εννοώντας, για να το κάνω λιανά, ότι το Ισραήλ, όντας εχθρός της Τουρκίας που είναι εχθρός μας, είναι φίλος της πατρίδας μας!– μόνο που δεν ζητωκραυγάσαμε υπέρ των συμπεριφερόμενων ως Ναζί απογόνων του Ολοκαυτώματος! Και φυσικά ο πρωθυπουργός, εκπροσωπώντας ΤΑ ΕΚ ΔΙΑΜΕΤΡΟΥ ΑΝΤΙΘΕΤΑ ΑΙΣΘΗΜΑΤΑ των Ελλήνων, δεν έβγαλε άχνα διαμαρτυρίας. Και πώς να βγάλει άχνα διαμαρτυρίας, αφού έχει καταντήσει τη χώρα μας σεσημασμένο δορυφόρο των ΗΠΑ; (Για πληρέστερες και συγκλονιστικές πληροφορίες και αξιολογήσεις παραπέμπω στον καταπελτικό «Ναυτίλο» του Στάθη που δημοσίευσε την Πέμπτη η «Ελευθεροτυπία».)

Πού βρίσκονται, αλήθεια, οι πρόσφατα ακόμα στενότατες σχέσεις Ελλάδας και Ρωσίας; Σχέσεις στρατηγικής σημασίας που θα αναβάθμιζαν την πατρίδα μας, προσφέροντάς της δεσπόζοντα ρόλο στη διεθνή «ενεργειακή σκακιέρα»; Απάντηση: Στο ναδίρ. Ο πετρελαιαγωγός Μπουργκάς – Αλεξανδρούπολης ούτε καν καρκινοβατεί. Υπνώττει. Η νέα πολιτική ηγεσία της Βουλγαρίας, σφόδρα γαρ φιλοαμερικανική, κωλυσιεργεί συστηματικά και επικαλείται αιφνιδίως περιβαλλοντικές ευαισθησίες. Από την άλλη πλευρά, η ελληνική κυβέρνηση –λέγε με Παπανδρέου ο τρίτος– προωθεί δήθεν περιβαλλοντικές μελέτες, αντί να πιέσει αμέσως τη Σόφια να ενεργοποιηθεί προς το συμφέρον αμφοτέρων των χωρών. Οι Ρώσοι έχουν δώσει προθεσμία έξι μηνών, προθεσμία που δεν πρόκειται να αξιοποιηθεί, αφού δεν υφίσταται αμοιβαία βούληση. Εν τω μεταξύ η Τουρκία θριαμβεύει στον ενεργειακό τομέα, έχοντας κατορθώσει να επωφεληθεί από τα ομοειδή συμφέροντα της Ρωσίας. Μέχρι που η Μόσχα, κατόπιν κοινής αποφάσεως με την Άγκυρα, θα κατασκευάσει στην Τουρκία το πρώτο της πυρηνικό εργοστάσιο! (Το περίεργο –κι ωστόσο αυτονόητο– είναι ότι η Ουάσινγκτον ουδόλως ενοχλείται από τις δραστηριότητες της Μόσχας στην Τουρκία, ενώ έβγαλε φλύκταινες επί Καραμανλή με την προσέγγιση Αθηνών και Μόσχας…)

Το μέγα θέμα των ημερών είναι η ραγδαία υποχώρηση του ευρώ έναντι του δολαρίου. Γεγονός που έχει καταθορυβήσει τους Ευρωπαίους, πολύ περισσότερο αφού οργιάζουν οι κερδοσκόποι (και οι πάσης φύσεως καιροσκόποι), ποντάροντας σε πτωχεύσεις επιμέρους ευρωπαϊκών χωρών. Οι παράγοντες της Ευρωπαϊκής Ένωσης και της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας το παίζουν ψύχραιμοι, αλλά η ψυχούλα τους το ξέρει. Ταυτόχρονα δίνουν αφειδείς εντολές για δημοσιονομική πειθαρχία και την επιβολή πρόσθετων μέτρων, τα οποία, αντί να ενισχύουν την πραγματική οικονομία και να ευνοούν την ανάπτυξη, επιφέρουν το ακριβώς αντίθετο αποτέλεσμα. Στην κρίσιμη αυτή συγκυρία ο γαλλογερμανικός άξονας έχει υποστεί επικίνδυνες ρωγμές που απειλούν το ευρωπαϊκό οικοδόμημα, το οποίο χρειάζεται για να μην καταρρεύσει, επικάλυψη των ρωγμών αυτών με μπετόν αρμέ. Όλα αυτά συμβαίνουν επειδή «η Ευρώπη των λαών» διακηρυκτικά (και με ολίγιστον λαό μέσα της σε πρώτη φάση), ΠΑΡΑΔΟΘΗΚΕ ΟΛΟΣΧΕΡΩΣ ΣΤΟ ΑΔΗΦΑΓΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ. Σήμερα που έχουν πέσει πλέον οι μάσκες, οι λαοί της Ευρώπης λειτουργούν αποκλειστικά και μόνο ως ΥΠΟΖΥΓΙΑ του κεφαλαίου.

Θα τελειώσω με την ερίτιμον κυρία Μέρκελ που με το αγύριστο κεφάλι της και τις άνευ λόγου καθυστερήσεις της επιτάχυνε το σημερινό αδιέξοδο. Τώρα –ανανήψασα– στρέφεται εναντίον του ίδιου του λαού της και των κοινωνικών του κατακτήσεων, θεωρούμενη πλέον το πιο μισητό άτομο της χώρας της. Το μέλλον της είναι ήδη ορατό. Θα καταποντιστεί υπό το βάρος των αλλοπρόσαλλων χειρισμών της και της υπερφίαλης αλαζονείας της. Το ζητούμενο –και απευκταίο– είναι αν συμπαρασύρει στον καταποντισμό της και την υπόλοιπη Ευρώπη, η οποία δυστυχώς επί χρόνια τη λιβάνιζε.

ΥΓ.: Στο μεγάλο συλλαλητήριο της Γερμανίας το προπερασμένο Σάββατο επικρατούσε το σύνθημα: «Από την Αθήνα ως το Βερολίνο, την κρίση να πληρώσουν οι τράπεζες και οι πολυεθνικές. Είμαστε όλοι Έλληνες».