Βυζάντιον

Εγώ δεν έχω πλέον αναστολές και απαντώ με πλήρη ευθύτητα: Ναι, έγραψα τη στήλη την Τετάρτη γιατί την Πέμπτη που απεργούσε ο κλάδος αποφάσισα να πάω για μπάνιο και μάλιστα με φουσκωτό τύπου offshore, όπως ακριβώς και το συμπαθές είδος των εταιρειών. Δεν κινητοποιούμαι για το Ασφαλιστικό επειδή δεν έχω απολύτως τίποτα να περιμένω. Επίσης οφείλω να σας πω ότι έχω κινητοποιηθεί ουκ ολίγες φορές στο παρελθόν υπέρ τρίτων, συνεπώς διατηρώ το δικαίωμα να δηλώσω κουρασμένος. Και τέλος, δεν θεωρώ διόλου σοφό να συμμετάσχω σε συγκέντρωση δημοσιογράφων καθώς είναι σαν να εμφανίζεσαι σε παρέα λαγών την περίοδο του κυνηγιού. Τι κάνω; Προσπαθώ να κλείσω ένα deal με τον διάβολο: Ας μου επιτρέψει, έτσι όπως ζω, να φτάσω πάνω από την ηλικία της σύνταξης και μετά χαλάλι, ας τη χάσω. Ούτως ή άλλως αν είμαι καλός δημοσιογράφος θα έρθει κάποιος να με βγάλει από την αγωνία και το αδιέξοδο, έτσι δεν είναι;

Όχι. Πάντα απορούσα πώς γίνεται να τα πιάσεις. Πώς γίνεται να πάρεις ένα γερό πακέτο και να μην κάνεις τίποτα ή, τέλος πάντων, να πεις πέντε βλακείες, να αποσιωπήσεις άλλες δέκα και να γράψεις ένα βολικό κομμάτι. Ποτέ και κανείς δεν ήρθε να μου δώσει τίποτα. Και αναρωτιέμαι: Είμαι ανίκανος ή μαλάκας; Πιθανότατα και τα δύο. Μέτριος επαγγελματικά, αυτιστικός κοινωνικά, χωρίς ίχνος προσωπικής γοητείας, με παρουσία που εκπέμπει βλακεία. Πώς να έρθει ο άλλος να με εμπιστευτεί; Και τελικά γιατί να τα δώσει σε μένα, όταν μπορεί να ψωνίσει με συμφέρουσες τιμές πολύ καλύτερες υπηρεσίες; Αν αληθεύουν αυτά που κυκλοφορούν για τιμές και ταρίφες, τότε ο κλάδος πρέπει να κατέβει σε νέα κινητοποίηση εναντίον των μελών που ρίχνουν τις τιμές και κατεβάζουν το επάγγελμα σε τιμές ενός άσημου ελεύθερου επαγγελματία. Πόσο πιο χαμηλά να πέσεις όταν ακούς για αμοιβές, μέσω εταιρείας δημοσίων σχέσεων, των δύο και τριών χιλιάδων ευρώ; Τσάμπα. Αλλά νομίζω ότι είναι θέμα λίγων ημερών να μάθουμε ονόματα.
•••
Πού να ακουμπήσεις εσύ και ο καημός σου; Πού να το πεις και να σε πιστέψουν; Το
ΣΔΟΕ στον Άκη; Αν αυτό συνέβαινε πριν από δεκαπέντε χρόνια, θα είχαμε επιστροφή της θανατικής ποινής. Και για το ΣΔΟΕ και για σένα που το ανέφερες. Αν μη τι άλλο είναι μια χυδαία μεθόδευση. Τι έγινε δηλαδή; Ένα σπίτι στην Ακρόπολη. Ε, και; Από τη μία ο Περικλής που θεμελίωσε τη Δημοκρατία και από την άλλη ο Άκης που αγωνίστηκε για να την κάνει πιο ισχυρή. Τώρα, για τη μεταφορά της Δημοκρατίας από τον Περικλή μέχρι τον Άκη χρειάζεται να μεσολαβήσει ένα κανονικό δίκτυο με offshore εταιρείες. Δεν είναι κακό. Είναι πρόοδος.
•••
Τους βλέπω πως έχουν πάρει φόρα. Τους καμαρώνω που είναι αποφασισμένοι να αποκαλύψουν την αλήθεια, να πάρουν όλο το φως και να το ρίξουν επάνω στις δυσώδεις υποθέσεις. Γελάω με τον Cabinet Man. Και αν ήμουν Βαλυράκης, θα έλεγα πως πρέπει να βρούμε ποιους σκελετούς κρύβει στην ντουλάπα του ο Χριστοφοράκος! Δεν είναι επικίνδυνοι, είναι αστείοι! Διασκεδάστε το! Και μένω με μία και μοναδική απορία. Γιατί δεν ακούγεται το όνομα του υπέρτατου όντος το οποίο και εγώ φοβούμαι να αναφέρω; Για ποιο λόγο ένας βασικός αρμός της Siemens στην Ελλάδα παραμένει σε καθεστώς πλήρους ασυλίας; Ίσως να αναφερθεί ο Τσουκάτος, μια και στο δικό του κότερο έκανε διακοπές. Λεπτομέρειες, θα μου πείτε. Και συμφωνώ πλήρως. Δεν θα φτάσουμε στον κρόκο, θα μείνουμε στο τσόφλι της υπόθεσης. Είναι περιττό να εξηγώ κάτι που όλοι γνωρίζουμε.
•••
Δεν ξέρω ποια είναι η σωστή γραμμή που πρέπει να ακολουθήσω για τη θηριωδία των Ισραηλινών που έκανε την Τουρκία να βρυχάται και να δείχνει ποιος είναι η μεγάλη και η σοβαρή δύναμη στην περιοχή. Και ας φανούμε ρεαλιστές: Ακόμα και αν εμείς γίνουμε ποτέ σοβαροί, δεν υπάρχει περίπτωση να γίνουμε μεγάλοι. Μετά είναι μέσα μου και αυτή η πάλη: Ποιον από τους δύο προαιώνιους εχθρούς υποστηρίζουμε τώρα; Φυσικά τους Τούρκους, καθώς πιστεύω ότι στο εθνικό DNΑ έχει αποτυπωθεί ευδιάκριτα το αντισημιτικό λογισμικό με το οποίο μας φορτώνουν το μυαλό. Ξέρω δε κάτι παλικάρια με κοντό μαλλί που ζουν πραγματικό δράμα όταν καλούνται να πάρουν θέση στη διαμάχη του Τούρκου με τον Εβραίο. Η πλάκα είναι ότι στις σχέσεις Ελλάδας – Ισραήλ έχει επενδυθεί τόση μυθολογία που δεν ξέρεις από πού να αρχίσεις. Θυμίζω ότι έχει γραφτεί και ολόκληρο πόνημα, από τη Λιλή Ζωγράφου, που προσπαθεί να μας πείσει ότι ο χριστιανισμός, αυτό το παρακλάδι της ιουδαϊκής πίστης, κατασκευάστηκε για να καταπνίξει το αρχαίο ελληνικό πνεύμα. Συμφωνώ ως προς το αποτέλεσμα, διαφωνώ ως προς τη σκοπιμότητα.
•••
Έχω μια γνωστή Ισραηλίτισσα, παντρεμένη με Έλληνα. Δεν είναι ελληνίδα Εβραία, είναι από το Ισραήλ και ζει τη μισή ζωή της στην Αθήνα. Προοδευτική, αριστερή, καμία σχέση με αυτήν τη φράξια ακροδεξιών που ελέγχουν τώρα την κυβέρνηση στο Ισραήλ. Και όμως ακόμα και αυτή είναι στιγμές που με καλεί να μπω στο πετσί της (καμία αντίρρηση, είναι ενδιαφέρον, αλλά το εννοεί μεταφορικά…) και να αισθανθώ Εβραίος. Με παππού που κάηκε στο Νταχάου, με θείο που πέθανε από βόμβα, με αδερφό ακρωτηριασμένο. Δεν τους δικαιολογώ, είναι και οι ίδιοι πρώτοι στις θηριωδίες. Είναι ο μοναδικός λαός που πιστεύει (και ως χριστιανοί συμφωνούμε φυσικά) ότι είναι ο περιούσιος, ο λαός με τον οποίο ασχολήθηκε προσωπικά ο Θεός, του έδωσε την ελευθερία και ένα manual συμπεριφοράς. Εν τέλει πιστεύω ότι θα εξανθρωπιστούν όταν σβήσει από τη μνήμη τους το Ολοκαύτωμα. Και τώρα, μετά τον αντισημιτισμό, ας ασχοληθώ και με τον Σημίτη.
•••
Σκέφτηκα, που λέτε, να γράψω κάτι καλό για την εποχή Σημίτη και ειδικά για τον άνδρα, τον εκσυγχρονιστή, τον κύριο Κώστα με το μπλοκ στο χέρι και το χαμόγελο κλειδωμένο σε συρτάρι. Όχι πως το πιστεύω, αλλά είπα να δω πώς είναι ρε παιδί μου να γράφεις κάτι καλό για τον Σημίτη. Αν μη τι άλλο θα ήταν μια εμπειρία που δεν είχα γευτεί. Δεν τα κατάφερα. Είχε τόσο μεγάλη ουρά στην αναμονή για καλά σχόλια σχετικά με τον Σημίτη, ώστε έχασα κάθε ελπίδα. Υπολόγισα ότι η σειρά μου θα ερχόταν κατά τον Αύγουστο, οπότε αποφάσισα να γράψω την αλήθεια: Αν ήμουν κύριος Κώστας, θα είχα προσέλθει αυτοβούλως στην Εξεταστική Επιτροπή, δηλώνοντας ότι είχα άγνοια των γεγονότων, δεν εγνώριζα τι κάνουν οι δύο στενοί συνεργάτες μου και κατά συνέπεια η Ιστορία μπορεί να με καταχωρίσει στα αρχεία της ως έναν εργατικό κύριο που δεν ήξερε τι συμβαίνει πίσω από την πλάτη του, κοινώς ως βλάκα. Ακούγεται χοντρό, αλλά σʼ αυτές τις περιπτώσεις δεν υπάρχει εναλλακτικός προσδιορισμός. Είτε γνώριζες, οπότε ελέγχεσαι για την αδράνειά σου, είτε δεν γνώριζες, οπότε ελέγχεσαι για τα αντανακλαστικά σου. Και στις δύο περιπτώσεις την έχεις άσχημα.
•••
Εν τέλει θα συμφωνήσετε κι εσείς πως βλέπουμε δύο πρώην πρωθυπουργούς που συμπεριφέρονται σαν ξεχασμένη ντίβα για την οποία αποκαλύπτεται ότι στα νιάτα της έχει γυρίσει και πορνό. Και επιμένουν να οχυρώνονται πίσω από ένα εθιμικό πλαίσιο που χρησιμεύει για την προστασία τους, όπως ο αισχρός νόμος περί ευθύνης υπουργών λειτουργεί ως ασπίδα. Δηλαδή για ποιο λόγο δεν προσέρχεται ένας πρώην πρωθυπουργός σε Εξεταστική Επιτροπή; Για ποιο λόγο η ιδιότητα του πρώην πρωθυπουργού απαλλάσσει ακόμα και από την ανταπόκριση σε αιτήματα σοβαρών δημοκρατικών θεσμών; Ο πρωθυπουργός είναι κορυφαίος λειτουργός της Δημοκρατίας, όπως ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας έτσι και ο ίδιος οφείλει να συμπεριφέρεται ως θεματοφύλακας τω θεσμών. Θα μπορούσε, λοιπόν, κάποιος να μου εξηγήσει με πειστικά επιχειρήματα για ποιο λόγο ένας πρώην πρωθυπουργός δεν προσέρχεται σε Εξεταστική Επιτροπή; Θυμίζω μόνο όταν πριν από είκοσι χρόνια έλεγαν ότι αν καθόταν ο Ανδρέας στο σκαμνί, η χώρα μπορεί να έφτανε στις παρυφές του εμφυλίου. Τώρα ισχύει εντελώς το αντίθετο. Η χώρα θα φτάσει σε συνθήκες εμφυλίου έτσι και οι πολίτες της διαπιστώσουν εξαιρέσεις και θεσμικές παρατυπίες έναντι ενός κακώς εννοούμενου πολιτικού fair play.
•••
Γιʼ αυτό ψάξτε να βρείτε τα άχυρα που θα καούν. Τύπους σαν τον Μαντέλη, παρουσίες σαν τον Τσουκάτο, περιφερειακούς κατσαπλιάδες. Ρίχνεις αυτούς στο καζάνι και από πάνω μερικούς δημοσιογράφους για πιο πικάντικη γεύση και θα έχεις να φας για άλλα δέκα χρόνια.