Κοίτα ποιος μιλάει!
Όχι, δεν είναι κλέφτες όλοι οι «εκσυγχρονιστές». Αλίμονο! Όπως δεν είναι «αλήτες και ρουφιάνοι» όλοι οι δημοσιογράφοι. Ωστόσο, μετά τις ομολογημένες περιπτώσεις Μαντέλη, Τσουκάτου, επιβεβαιώνεται πλήρως το γεγονός ότι κατά την περίοδο του δυσώνυμου «εκσυγχρονισμού» οι μίζες και οι λαμογιές είχαν ιδρύσει καθεστώς. Και αν υπάρχουν ακόμη αμετάπειστοι θιασώτες του «εκσυγχρονισμού» παρασυρμένοι από τη θηριώδη προπαγάνδα περί «καλού καγαθού» Σημίτη, τώρα βλέπουμε ενεοί να σκίζεται και να γίνεται κομμάτια το μεταξωτό πέπλο της ηθικής, με το οποίο καλυπτόταν επί χρόνια το διεφθαρμένο εκείνο καθεστώς…
Οι απολογητές του «εκσυγχρονισμού» οχυρώνονται πίσω από το επιχείρημα περί εντιμότητας του Σημίτη. Όμως λησμονούν -ή παρακάμπτουν- το γεγονός ότι η προσωπική εντιμότητα είναι γράμμα κενό, όταν μιλάμε για έναν πρωθυπουργό ο οποίος νομιμοποίησε με την ανοχή του τη συγχορδία της μίζας. Καταφεύγοντας στο υπερασπιστικό επιχείρημα, ότι ο Σημίτης δεν ήξερε, οι απολογητές μεταβάλλονται ακουσίως σε δεινούς πολέμιους και επικριτές: Τι πάει να πει ότι δεν γνώριζε ο πρώην πρωθυπουργός; Δεν έβλεπε τις απευθείας αναθέσεις στη Siemens από τον Μαντέλη; Δεν ενδιαφέρθηκε να ρωτήσει, να μάθει, αν είναι σύννομες; Επίσης, δεν υποψιάστηκε τίποτε όταν το κόμμα του σκόρπαγε εκατοντάδες εκατομμύρια στις προεκλογικές καμπάνιες του; Γιατί δεν ρωτούσε τον στενό συνεργάτη του, τον κύριο Τσουκάτο, για το «πόθεν» των χρημάτων που έμπαιναν στα κομματικά ταμεία; Όπως και να ‘χει, ο κ. Σημίτης είναι εξ αντικειμένου συνένοχος στο έγκλημα. Με την άγνοια ή την ανοχή του. Διότι, διάβολε, ήταν πρωθυπουργός και όχι νεωκόρος στην εκκλησία της συνοικίας…
Επειδή όμως ο υπερεκτιμημένος αυτός λογιστής, ο οποίος, κακή τη τύχη για τη χώρα, χρημάτισε πρωθυπουργός, υπεραμύνθηκε της ηθικής και του έργου που κατέλιπαν οι κυβερνήσεις του «εκσυγχρονισμού», καλό θα ήταν να φρεσκάρουμε τη μνήμη του:
Για ποια ηθική μιλάει ο κ. Σημίτης; Μήπως για την ηθική του χρηματιστηρίου; Όλοι γνωρίζουν πια ότι η κυβέρνησή του παραμύθιασε και εγκλώβισε την κοινωνία στα στενά της Σοφοκλέους, προπαγανδίζοντας το εύκολο κέρδος. Ήταν η εποχή της πλήρους απαξίωσης της εργασίας και ταυτόχρονα μια στυγερή επιχείρηση παραπλάνησης, που κατέληξε στην καταλήστευση των περιστασιακών «επενδυτών»… Επίσης, είναι κοινό μυστικό ότι αρκετά στελέχη του ΠΑΣΟΚ, μισθοδίαιτα μέχρι τότε, πλούτισαν εν μία νυκτί, παίζοντας σίγουρες μετοχές στο χρηματιστήριο. Τότε που οργίαζε η «εσωτερική πληροφόρηση» και ουσιαστικά πρώτοι εκείνοι είχαν εγκολπωθεί την αμίμητη και κυνική έκφραση του Βουλγαράκη περί νόμιμου και ηθικού…
Αλήθεια, σε ποια ηθική αναφέρεται ο κ. Σημίτης; Μήπως εννοεί τη «δημιουργική λογιστική» με την οποία έλεγε ψέματα στην Ένωση για να βάλει τη χώρα στην ΟΝΕ, ξεγελώντας ταυτόχρονα την ελληνική κοινωνία; Ή μήπως εννοεί την περίφημη ανάπτυξη του 4% την οποία πλασάριζε ως ένδειξη μιας ρωμαλέας οικονομίας, ενώ ήταν πρόσκαιρο αποτέλεσμα των Ολυμπιακών έργων και όχι προϊόν παραγωγικών επενδύσεων και υποδομών; Και βέβαια, πώς μπορεί να μιλάει για ηθική ένας άνθρωπος, πολέμιος του λαϊκισμού κατά τα άλλα, που έσπερνε πακέτα παροχών (το περίφημο «πακέτο Σημίτη») για να πάρει τις εκλογές και έλεγε ασύστολα ψέματα περί «ισχυρής Ελλάδος», όταν γνώριζε ότι η χώρα βαδίζει χρεωμένη και ελάχιστα ανταγωνιστική στον γκρεμό; Για ποια ηθική μιλάει ο κύριος αυτός, που δεν είχε το σθένος να δώσει την εκλογική μάχη και να τη χάσει, αλλά προτίμησε να τη φορτώσει στις πλάτες του διαδόχου του, με κρυφά δαχτυλίδια και υπόγειες συμφωνίες;
Όμως το πρόβλημα δεν εντοπίζεται πια στον απαξιωμένο «εκσυγχρονισμό». Ο κόσμος, εξαγριωμένος και μετά την ομολογία Μαντέλη, απαιτεί όχι απλώς να τιμωρηθούν οι ένοχοι, αλλά να φωταγωγηθούν άπλετα τα υπόγεια των κομμάτων, αλλά και των πολιτικών. Όλων! Για να έρθουν στην επιφάνεια οι περιπτώσεις, που δεν είναι λίγες, εκείνων που ξεκίνησαν πάμφτωχοι την πολιτική τους καριέρα και σήμερα ποζάρουν χλιδάτοι με σπίτι στο Παλαιό Ψυχικό, τη Φιλοθέη, την Εκάλη και αλλαχού. Να ερευνηθούν όλα επισταμένως και ενδελεχώς. Και να δώσουν εξήγηση όλοι -πολιτικοί, δημοσιογράφοι κ.ά.- πώς απέκτησαν τις σημερινές περιουσίες τους… Πρόκειται για δύσκολο εγχείρημα, αλλά επιβεβλημένο, το οποίο πρέπει να έρθει εις πέρας από την κυβέρνηση, την εισαγγελία και τους φορείς (π.χ. την ΕΣΗΕΑ)… Και παρεμπιπτόντως, επειδή κυκλοφορούν φήμες για «λίστα δημοσιογράφων» που χρηματίστηκαν από τη Siemens, οφείλει τώρα, άμεσα, η ΕΣΗΕΑ, να ζητήσει εξονυχιστική διερεύνηση της υπόθεσης. Και να κρεμάσει στο Σύνταγμα τα ονόματα των αργυρώνητων.
Ας μου επιτραπεί μια προσωπική αναφορά, εν είδει κατακλείδος: Ο γράφων αντιτάχθηκε σθεναρά στο «καθεστώς Σημίτη» από την πρώτη στιγμή. Τότε που ο αρχιερέας της διαπλοκής εξουσίαζε τα πάντα και δυνάστευε τους πάντες. Γνωρίζω λοιπόν από πρώτο χέρι τη δυσανεξία του ανδρός έναντι οιασδήποτε κριτικής φωνής, αλλά και τις εξοντωτικές παρεμβάσεις του στυγερού του καθεστώτος στα ΜΜΕ. Που είχαν ως αποτέλεσμα εκκαθαρίσεις, απολύσεις, αποκλεισμούς και διώξεις… Γι’ αυτό, όταν ακούω τον θρασύτατο αυτόν κύριο να ομιλεί για δημοκρατία, διαφάνεια και ηθική, δεν νιώθω οργή, αλλά μια βαθιά περιφρόνηση. Σαν κι αυτήν με την οποία τον αντιμετωπίζει πια ολόκληρη η ελληνική κοινωνία, με εξαίρεση μια δράκα φανατικών… ήταν ο Χρ. Μαρκογιαννάκης με 24,8%.