Βυζάντιον

Σήμερα συμπληρώνονται 557 χρόνια και μία μέρα από την Άλωση της Κωνσταντινουπόλεως. Διάστημα σχετικά ασφαλές, που μου επιτρέπει να θεωρήσω ότι ο εκδότης και διάφοροι άλλοι εκλεκτοί αρθρογράφοι μας όχι μόνο έχουν πληροφορηθεί το γεγονός αλλά και έχουν συμβιβαστεί μαζί του. Εντάξει, δεν περιμένω να έχουν συμβιβαστεί πλήρως, θεωρώ ότι ως εφημερίδα ακόμα δεν το έχουμε χωνέψει, αλλά κοντεύουμε να το πάρουμε απόφαση. Υπάρχουν άνθρωποι που κάθονται με το τηγάνι στο χέρι και περιμένουν τα ψάρια να επιστρέψουν μέσα. Δεν είναι λίγοι, συντηρούν ολόκληρο εκδοτικό οίκο και βιβλιοπωλείο – του Άδωνι. (Για φαντάσου, Άδωνι, να κατέβει ο άγγελος με τη ρομφαία, να μας προσφέρει την Πόλη και η Ευγενία να χορεύει εκείνη τη στιγμή στο «Dancing with the stars!»). Όμως λέω σήμερα να αρχίσω με έναν καλό, με έναν παρηγορητικό λόγο. Είναι που βρίσκομαι ακόμα υπό την επήρεια της Επιφοίτησης που δέχθηκα τη Δευτέρα, του Αγίου Πνεύματος.

O Ελληνισμός αντιμετωπίζει με οδύνη αυτήν την επέτειο, αν και έπρεπε να την αντιμετωπίζει ως ωδίνες του τοκετού που οδήγησε στη γέννησή του. Πώς θα γεννιόταν η Νέα Ελλάδα αν δεν διατηρούσε αλυτρωτικά ερείσματα αιώνων; Ποια άλλη απώλεια εκτός από εκείνη της αυτοκρατορίας των Ρωμαίων θα σφυρηλατούσε εθνική συνείδηση και κοινή στάση απέναντι σε έναν εχθρό; Καμία άλλη. Αν δεν έπεφτε η Πόλη, αν δεν έσπαγε το απόστημα του βασιλείου που είχε εκφυλιστεί, ο νέος Ελληνισμός δεν θα έβρισκε φως για να ανατείλει. Και σήμερα ένα από τα προβλήματά μας είναι η κακή ανάγνωση της Ιστορίας μας. Μα, αναρωτηθείτε, θα υπήρχε ορθοδοξία αν δεν έπεφτε η Πόλη; Θα υπήρχε ορθοδοξία αν ο Μωάμεθ δεν έδινε τα προνόμια στον Σχολάριο και δεν ερχόταν σε πλήρη και αγαστή συνεργασία με τον ορθόδοξο κλήρο; Ασφαλώς και δεν θα υπήρχε! Ο καθολικός απεσταλμένος του Πάπα λειτούργησε στην Αγιά Σοφιά όταν ο Παλαιολόγος έκανε και την ύστατη υποχώρηση αποδεχόμενος την Ένωση των Εκκλησιών υπό το καθολικό δόγμα. Αν έφτανε η βοήθεια από τη Δύση, η ορθοδοξία θα τελείωνε εκεί, σήμερα θα ήταν μια θολή ανάμνηση. Θυμίζω ότι ο Λουκάς Νοταράς έλεγε πως προτιμούσε το σαρίκι του σουλτάνου από την τιάρα του Πάπα. Δυστυχώς έχασε το σοφό κεφάλι του από τον σουλτάνο. Τέλος πάντων, δεν θέλω να υπεισέρχομαι περισσότερο σε αυτά επειδή είναι μαθηματικά βέβαιο ότι θα πλακωθούμε. Και βέβαια το ιδανικό για μένα θα ήταν να τελειώσουν όλες οι θρησκείες, αλλά μην το τραβάω σε αδιέξοδη κουβέντα.
•••
Γιατί σας τα είπα όλα αυτά; Σίγουρα επειδή είμαι βαθιά συμπλεγματικός και μου αρέσει να προκαλώ. Αλλά και επειδή θα ήθελα να σας δείξω ότι δεν αποκλείεται μακροπρόθεσμα όλα αυτά που ζούμε σήμερα να μας βγουν σε καλό. Όχι βέβαια σε μας, αλλά στους νεώτερους, μπορεί και σε αυτούς που ακόμα δεν έχουν γεννηθεί. Βέβαια, γνωρίζουμε ότι η Ελλάδα ποτέ δεν πεθαίνει, γι’ αυτό και δεν ανασταίνεται. Ξέρουμε ότι τα κράτη πεθαίνουν πιο δύσκολα και από ένα άστρο.
Όμως νομίζω πλέον πως η ελπίδα μας μόνο μεταφυσικό χαρακτήρα μπορεί να έχει. Τέλος, γκρέμισμα, και όταν τα μάτια καθαρίσουν από τα δάκρυα, μια αισιόδοξη ματιά. Έτσι δεν είναι; Όχι. Θα έλεγα τελικά πως ο μόνος που μπορεί να μας οδηγήσει προς ένα σταθερό και βέβαιο μέλλον είναι ο Τάσος Μαντέλης. Δεν αστειεύομαι. Αν όντως υπάρχει πρόνοια σε αυτόν τον τόπο, αν όντως μας ενδιαφέρουν οι συμβολισμοί, θα πρέπει να αντικαταστήσουμε το άγαλμα του Βενιζέλου στη Βουλή με έναν ανδριάντα του Μαντέλη. Εντάξει, ίσως θα μπορούσαν να συνυπάρξουν για ένα διάστημα. Όμως ήρθε η ώρα να απαλλαγούμε από τους μύθους και να δούμε την αλήθεια. Και ο Τάσος λέει την αλήθεια. Είναι ο μοναδικός πολιτικός που βγήκε και είπε έστω ένα κομμάτι της. Περιέγραψε στον πελάτη πώς περίπου γίνεται η δουλειά. Το μόνο άσχημο είναι ότι σας βλέπω σοκαρισμένους. Δεν θα έπρεπε. Πρέπει να το αντιμετωπίσουμε φυσιολογικά, με τον δικό τους κυνισμό. Ήρεμα. Και αν τύχει, ρε παιδί μου, και δείτε τον Σημίτη, ρωτήστε τον για τους συνεργάτες του με την ίδια επιμονή που ζητάτε από τον Καραμανλή να μιλήσει για το Βατοπέδι, εντάξει;
•••
Και τώρα ένα χαριτωμένο μίνι ρεπορτάζ!
Έχει να κάνει με τον μικρό Μαντέλη που κρύβουμε μέσα μας ή είναι δίπλα μας. Ο φίλος μου έχει άποψη για το πάρτι που συντελείται στον χώρο της υγείας. Και προσπαθεί να μου εξηγήσει τι συμβαίνει με απλά παραδείγματα. «Ας υποθέσουμε, Προκόπιε, ότι είσαι χειρουργός ορθοπεδικός σε ένα μεγάλο νοσοκομείο. Και χειρουργείς όλη μέρα. Κατά βάση είσαι τεχνίτης που εργάζεται με συγκεκριμένα εργαλεία. Ο προμηθευτής, φυσικά, είναι διατεθειμένος να προσφέρει μίζες, καθώς τα κόστη είναι τεράστια, ασχέτως αν καθυστερεί να πάρει τα λεφτά στην τσέπη. Στην αρχή σού έδινε τα συνηθισμένα, κανένα ταξιδάκι, άντε και καμιά γκόμενα στο ξενοδοχείο του συνεδρίου. Μετά, όμως, εσύ ως γιατρός έγινες περισσότερο απαιτητικός. Και μια ωραία μέρα, την ώρα που έβγαινες από το χειρουργείο, ο τύπος της εταιρείας, που ήταν μαζί σου μέσα στην εγχείρηση ως χειριστής μηχανήματος, σου κάνει την ωραία πρόταση. Να φτιάξετε μαζί με το αφεντικό του μια ωραία εταιρεία με έδρα τη Λεμεσό. Η εταιρεία θα συμβληθεί με το νοσοκομείο, οι προμήθειες θα περνάνε από εκεί και όλα θα είναι μια χαρά. Εσύ, λοιπόν, κάνεις την εταιρεία, είσαι νόμιμος και αν τολμήσουν να σου την πέσουν δεν πρόκειται να βρουν απολύτως τίποτα. Υπέροχο;» Συμφώνησα πως μου αρέσει ως ιδέα. Μου είπε ότι θα τη βρω να εφαρμόζεται σε πολλά νοσοκομεία, αλλά ποτέ δεν μπορείς να ξέρεις σε ποια εταιρεία που διενεργεί προμήθειες συμμετέχουν γιατροί ή μέλη του διοικητικού συμβουλίου, ενίοτε και συνδικαλιστές…
•••
Αυτό είναι ένα παράδειγμα, μια διδακτική ιστορία που δείχνει πώς φτάσαμε ως εδώ. Υπάρχει και μια άλλη ιστορία που μας δείχνει πού θα πάμε στη συνέχεια. Θυμάστε που ο Αλογοσκούφης έλεγε ότι θα προσμετρήσει τη μαύρη οικονομία στο ΑΕΠ και έτσι θα μειωθεί το ποσοστό του ελλείμματος; Σίγουρα το θυμάστε επειδή του κάναμε πλάκα με τις πόρνες. Αν προσέξατε, το ίδιο ακριβώς πάει να κάνει και ο Παπακωνσταντίνου, που –κατά τα λοιπά– θα ήθελε να δει τον Αλογοσκούφη να καταθέτει σε Επιτροπή για χάλκευση στοιχείων. Όπως μου εξηγούν, πρακτικά αυτό σημαίνει το εξής: Εσύ παίρνεις χίλια ευρώ, τα δίνεις στη μάνα σου ως αμοιβή που σου κρατάει το παιδί και η μάνα σου τα δίνει στη γυναίκα σου ως αμοιβή για υπηρεσίες σίτισης. Τι έχουμε εδώ; Στα γρήγορα ένα μικρό ΑΕΠ αεριτζίδικο και ωραίο, ύψους 3.000 ευρώ, ενώ στην πραγματικότητα έχουμε μόλις 1.000! Δεν είναι μαγικό; Μου αρέσει τρελά! Δεν θα αρέσει στους ξένους. Πρώτον, θα τους φανεί ως σημάδι αδυναμίας στη μείωση του ελλείμματος, κάτι που και μένα λογικό μού δείχνει. Και, δεύτερον, μπορεί να του πουν του Παπακωνσταντίνου ότι πρώτα πρέπει να φορολογήσει αυτό το οικονομικό προϊόν και μετά να το εντάξει στο ΑΕΠ, κάτι που επίσης μου φαίνεται λογικό. Αυτό το σημειώνω έτσι, για λόγους τάξεως και αρχείου, για να δείξω ότι έχω και ανθρώπους και μιλάω. Τώρα αν θέλεις και την εμπεριστατωμένη άποψή τους, απομάκρυνε τα παιδιά από την εφημερίδα και διάβαζε.
•••
Εκδηλώνουμε αδυναμία στην υλοποίηση των μέτρων, μας πιέζουν περισσότερο, η ύφεση επιδεινώνεται, μας κόβουν χρηματοδότηση επειδή δεν θα έχουμε πιάσει στόχους και στο τέλος η Μέρκελ μάς συνοδεύει μέχρι την πόρτα. Είτε σας αρέσει είτε δεν σας αρέσει, αυτό το σενάριο δείχνει ΣΗΜΕΡΑ ως το πλέον ρεαλιστικό. Πρέπει να προσθέσω πάντως ότι κάποιοι αναλυτές από το περιβάλλον της Λούκας πιστεύουν ότι το πολύ σε έναν χρόνο αυτά θα έχουν διαψευστεί και η ελληνική οικονομία θα πάρει πάνω της. Κάτι αντίστοιχο εκτιμούν αναλυτές μεγάλης ελληνικής τράπεζας, οι οποίοι έχουν καταθέσει στη διοίκησή τους μελέτη σύμφωνα με την οποία η οικονομία θα ξεπεράσει την κρίση, δημιουργώντας ενδιαφέροντες ρυθμούς ανάπτυξης. Ομοίως κάτι τέτοιο τους είπαν, στο περιθώριο των διμερών συναντήσεων, οι Τούρκοι που συνόδευαν τον Ερντογάν. Κάποια στιγμή θα έρθει η ανάπτυξη. Και μετά θα γυρίσει και ο Μαντέλης στην πατρίδα για να τη διοικήσει όπως μόνο αυτός ξέρει.