ΠΕΡΙΦΡΟΝΟΥΜΕ ΤΟΥΣ ΑΡΙΣΤΟΥΣ ΚΑΙ ΕΠΙΛΕΓΟΥΜΕ ΜΕΤΡΙΟΤΗΤΕΣ ΚΑΙ ΣΥΧΝΑ ΑΝΙΚΑΝΟΥΣ
«Το μέγιστο λάθος, που μας ακολουθεί σε όλη τη διάρκεια του ελληνικού έθνους, είναι η συστηματική περιφρόνηση από μέρους των πολιτών προς τους αρίστους, με συνέπεια την επιλογή των μετριοτήτων και συχνά ανίκανων στις θέσεις των κάθε λογής “οδηγών” (ταγών) πολιτικών, επιστημόνων, διανοουμένων και γενικά όλων αυτών που αποτελούν την καθεστηκυία τάξη, στην οποία ένας λαός εμπιστεύεται τις τύχες του», σημειώνει ο Μίκης Θεοδωράκης και συμβαίνει αυτό, τονίζει, «σʼ έναν λαό από τους περισσότερο πολιτικοποιημένους και ενδιαφερομένους για τα κοινά λαούς του κόσμου, που σε καθαρά ατομική βάση πρέπει να έχει πολύ υψηλό δείκτη στην έφεση για προκοπή, για μόρφωση, πολιτισμό και γενικά ενδιαφέροντα που συνδέονται με την πρόοδο τόσο σε ατομική όσο και σε συλλογική βάση». Αυτά καταγράφει ο μεγάλος μας μουσικοσυνθέτης, που η μουσική του και τα τραγούδια του ξεσηκώνουν τον λαό και τις νέες γενιές, με αφορμή τα βιβλία του γνωστού καθηγητή με διεθνές κύρος Βασίλη Μαρκεζίνη. Και προσθέτει: «Σʼ αυτές τις σκέψεις με οδήγησε η απρόσμενη γνωριμία μου με έναν άριστο επιστήμονα που γνωρίζω και θαυμάζω, τον Βασίλειο Μαρκεζίνη, που τον θεωρώ υπόδειγμα σύγχρονου Έλληνα που αποδεικνύει έμπρακτα τους πνευματικούς θησαυρούς που διαθέτει σήμερα η χώρα μας και που δυστυχώς το εθνικό μας κόμπλεξ τούς υποχρεώνει να χαρίζουν τα δώρα τους στους ξένους. Όμως εκείνος μπροστά στη σημερινή τραγωδία του λαού και της χώρας μας αισθάνθηκε το χρέος να γυρίσει κοντά μας και να μας χαρίσει δύο βιβλία του («Επικοινωνιακή Διπλωματία και Διπλωματία Βάθους» και «Σκιές από την Αμερική), εθνικής θα έλεγα εμβελείας, με τα οποία προσπαθεί στο παρά πέντε να μας κάνει να ξυπνήσουμε από τον λήθαργο πριν πέσουμε στον γκρεμό. Ομολογώ ότι τα διάβασα με ψυχική αγωνία, θα έλεγα, γιατί “φοβόμουν” ότι θα μου αποκάλυπταν ότι η διαίσθησή μου για τις εθνικές τραγωδίες που είναι μπροστά μας θα μεταβαλλόταν σε βεβαιότητα έπειτα από τις επιστημονικές αναλύσεις ενός σοφού Έλληνα, που στο βάθος μάς καλεί να αλλάξουμε νοοτροπία και να γυρίσουμε την πλάτη στη μετριότητα και την ανικανότητα που μας διαφεντεύουν και να αναζητήσουμε τη σωτηρία της πατρίδας μας στους δεκάδες αρίστους, ξεπερνώντας τις καταστροφικές αναστολές που τους τοποθέτησαν στη ναφθαλίνη, αυτούς τους γνωστούς-άγνωστους σοφούς που ζουν παραμερισμένοι ανάμεσά μας, που συμβαίνει να διαθέτουν την πολυτιμότερη για μένα ιδιότητα: είναι βαθύτατα Έλληνες και ασυμβίβαστοι πατριώτες.
Διότι τελικά περί αυτού πρόκειται: Πρέπει να σώσουμε την πατρίδα μας και από την οικονομική κρίση αλλά και από τα προδοτικά σχέδια που εξυφαίνονται στο σκότος από δυνάμεις και πρόσωπα που χρησιμοποιούν αυτήν ακριβώς την κρίση εις βάρος των πιο ιερών εθνικών μας συμφερόντων».