«Κόλλησε» η αλλαγή του νόμου περί ευθύνης υπουργών
Παρά το γεγονός ότι ο κ. Καστανίδης έσπευσε να διευκρινίσει ότι οι όποιες αλλαγές δεν θα έχουν αναδρομική ισχύ και άρα δεν πρέπει να συνδέονται με την απόδοση ευθυνών από τις εξεταστικές επιτροπές της Βουλής, βουλευτές από όλες τις πτέρυγες δυσκολεύτηκαν να δεχτούν ότι η ατιμωρησία είναι ζήτημα νομοθετικής ρύθμισης και όχι πολιτικής βούλησης για την εφαρμογή της. Ο υπουργός διαβεβαίωσε ότι θα επιδιωχθεί η αλλαγή της πολιτικής συμπεριφοράς, ενώ θα διορθωθεί και ο νόμος ώστε να μην καταλήγουμε στην ατιμωρησία.
Ισχύει πάντως η συνταγματική δέσμευση ως προς την προθεσμία που ορίζει το άρθρο 86, ότι δηλαδή δίωξη μπορεί να ασκείται μέχρι το πέρας της δεύτερης τακτικής συνόδου της βουλευτικής περιόδου που αρχίζει μετά την τέλεση του αδικήματος. Διαφωνίες υπήρξαν σχετικά με τις προτάσεις για την παράταση του χρόνου παραγραφής των αδικημάτων υπουργών και υφυπουργών και τα οποία προτάθηκε να παραγράφονται με τη συνήθη παραγραφή που ισχύει για όλους τους πολίτες, καθώς και για την αναγκαιότητα δικαστικής γνωμοδότησης για τη βασιμότητα των κατηγοριών και τον προσδιορισμό ως χρόνου τέλεσης του αδικήματος του χρόνου του αποτελέσματος και όχι της ενέργειας.
«Για να λειτουργήσει ο όποιος νόμος περί ευθύνης υπουργών, προϋποθέτει ότι κάποιος θα διωχθεί», παρατήρησε ο Απόστολος Κακλαμάνης, ο Μ. Παπαϊωάννου διείδε κίνδυνο καθιέρωσης
ιδιώνυμου για τους πολιτικούς, ενώ ο Τηλ. Χυτήρης είπε ότι δεσμεύει τους βουλευτές το δικαστικό συμπέρασμα πριν από την προκαταρκτική εξέταση. Θέμα συνταγματικότητας ως προς την
αφετηρία της παραγραφής έθεσε ο Πρ. Παυλόπουλος. «Δεν είναι κακό το σύστημα. Είναι που ανάλογα με τους πολιτικούς συσχετισμούς, παραπέμπονται ή δεν παραπέμπονται πολιτικά πρόσωπα», σχολίασε από την πλευρά του ΛΑΟΣ ο Μάκης Βορίδης, ενώ ο Φώτης Κουβέλης εξέφρασε φόβους ότι θα μπορούσε να διαιωνίζεται η εκδήλωση ζημιογόνου γεγονότος από όπου θα μετράει η παραγραφή του αδικήματος. Ο Ν. Καραθανασόπουλος επανέλαβε την πρόταση του ΚΚΕ να δίνεται η δυνατότητα συγκρότησης
Εξεταστικών Επιτροπών στην αντιπολίτευση χωρίς την προϋπόθεση της εξασφάλισης της πλειοψηφίας των παρόντων κατά την ψηφοφορία βουλευτών, όπως ορίζει ο Κανονισμός της Βουλής.