Επικαιρότητα

1Αφιερωμένο στις Εξεταστικές Επιτροπές της ελληνικής Βουλής που ψάχνουν, μελετούν και τελικά δεν αποφασίζουν για την υπόθεση που ερευνούν. Και δεν μιλάμε μόνο για τις σημερινές Εξεταστικές Επιτροπές της Βουλής, αλλά και για όλες που στο παρελθόν έχουν συσταθεί και καμιά από αυτές δεν κατάφερε να καταλήξει σ’ ένα τελικό αποτέλεσμα, που να είναι σύμφωνο με την έννοια της απονομής της δικαιοσύνης. Προ ημερών ο πρώην υπουργός Εσωτερικών της Γαλλίας επί κυβερνήσεως Ζακ Σιράκ, ο πολύ γνωστός στην Ευρώπη Σαρλ Πασκουά, ο οποίος τώρα είναι γερουσιαστής, καταδικάστηκε σε ενός έτους φυλάκιση για διασπάθιση του δημόσιου χρήματος. Επίσης τον Μάρτιο του 2008 ο Πασκουά είχε καταδικαστεί σε 18 μηνών φυλάκιση για παράνομη χρηματοδότηση της προεκλογικής του εκστρατείας. Η ποινή του αυτή επικυρώθηκε και από το Εφετείο και από τον Άρειο Πάγο. Επομένως αν και η τωρινή ποινή του καταστεί τελεσίδικη, τότε θα είναι υποχρεωμένος να εκτίσει ποινή φυλάκισης 2,5
ετών και φυσικά θα εκπέσει από το αξίωμα του γερουσιαστή. Εκτός εάν ο τότε Πρόεδρος της Γαλλικής Δημοκρατίας τού απονείμει χάρη λόγω του ότι σήμερα άγει το 83ο έτος της ηλικίας του και μέχρις ότου γίνει τελεσίδικη η δεύτερη καταδικαστική του απόφαση, θα είναι φυσικά υπέργηρος. Κατά την εκδίκαση της τωρινής του υπόθεσης ο Εισαγγελέας είχε ζητήσει την καταδίκη του σε 4 χρόνια φυλάκιση. Το δικαστήριο όμως μείωσε την ποινή στον έναν χρόνο με την αιτιολογία ότι προσέφερε στη Γαλλία υπηρεσίες και είναι προχωρημένης ηλικίας. Η παραπομπή στη Δικαιοσύνη και η καταδίκη πολιτικών προσώπων για πράξεις παράνομες, είτε κατά την άσκηση των καθηκόντων τους είτε κατά την κοινωνική συμπεριφορά τους, χαρακτηρίζαν το επίπεδο του πολιτικού πολιτισμού των χωρών. Η Γαλλία μπορεί να υπερηφανεύεται για το επίπεδο πολιτικού πολιτισμού που διαθέτει. Μπορεί άραγε και η χώρα μας να είναι υπερήφανη; Αυτό θα μας το δείξουν οι αποφάσεις των Εξεταστικών Επιτροπών που τώρα ερευνούν τις σοβαρές υποθέσεις Ζήμενς, Βατοπεδίου κ.ά.

2Μια δεύτερη είδηση, αφιερωμένη στον μεγάλο «φίλο» μας πρωθυπουργό της Τουρκίας Ταγίπ Ερντογάν. Το Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων έδωσε ηχηρό χαστούκι στην Τουρκία. Έπειτα από προσφυγή ενός τυνησίου και 10 ιρανών υπηκόων που βρίσκονται υπό κράτηση στην Τουρκία, μέχρις ότου περαιωθούν οι διατυπώσεις της απέλασής τους από το τουρκικό έδαφος για τις χώρες τους, και έχουν αναγνωριστεί επισήμως από την Ύπατη Αρμοστία του ΟΗΕ ως πολιτικοί πρόσφυγες, το Δικαστήριο απεφάνθη ότι η Τουρκία ενεργεί παράνομα και αντίθετα στα όσα θεσπίζει η Σύμβαση Προστασίας Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων. Το Δικαστήριο δικαιώνει τους υπό απέλαση και ακυρώνει την απόφαση των τουρκικών αρχών να προβούν στην ομαδική απέλαση στις πατρίδες τους των προσφύγων αυτών καθώς αυτό μπορεί να προκαλέσει ακόμα και την απώλεια της ζωής τους, αφού έχουν χαρακτηριστεί ως αντίπαλοι απολυταρχικών καθεστώτων. Επίσης με την απόφαση αυτή καταδικάζεται η Τουρκία να καταβάλει στους πρόσφυγες αυτούς αποζημιώσεις από 9.000 έως 20.000 ευρώ στον καθένα λόγω ηθικής βλάβης και να πληρώσει και τα δικαστικά έξοδα. Και φυσικά καλεί την Τουρκία να ματαιώσει την απέλασή τους και να προβεί στην αποφυλάκισή τους αμέσως. Μέχρι τώρα, σε πάρα πολλές περιπτώσεις έχει διαπιστωθεί ότι η Τουρκία δεν σέβεται τη διεθνή νομιμότητα. Και πάντα αποφασίζει και δρα με βάση την εξυπηρέτηση των κρατικών συμφερόντων της. Στην προκειμένη περίπτωση, επειδή η Τουρκία επιθυμεί να έχει φιλικές σχέσεις με το Ιράν, αποφάσισε να παραδώσει τους 10 ιρανούς πολιτικούς πρόσφυγες. Στο πλαίσιο της προσπάθειας να οικοδομήσει φιλικές σχέσεις και με τον αραβικό κόσμο πρέπει να
αποδοθεί και η απέλαση του Τυνήσιου.
Ένα τέτοιο κράτος, που δεν σέβεται τη διεθνή νομιμότητα παρά μόνο στις περιπτώσεις που εξυπηρετούνται τα συμφέροντά του, δεν είναι δυνατόν να το εμπιστευτεί κανείς και να οικοδομήσει μαζί του σχέσεις
αμοιβαίας εμπιστοσύνης. Η ελληνική κυβέρνηση θα πρέπει να έχει υπόψη της στις συζητήσεις που άρχισε με την τουρκική πλευρά για την οικοδόμηση μέτρων εμπιστοσύνης τη συμπεριφορά της Τουρκίας απέναντι στις υποχρεώσεις που απορρέουν από τις υπάρχουσες διεθνείς συμβάσεις και συμφωνίες που συνιστούν τη διεθνή νομιμότητα.