Βυζάντιον

Κάποια στιγμή έπιασα την κουβέντα με κάτι δημοσιογράφους από τη Νότιο Αμερική. Τους έλεγα ότι τη Δευτέρα δεν θα καταφέρουν να κάνουν ρεπορτάζ επειδή καταφθάνει το Άγιο Πνεύμα για την επιφοίτηση, η οποία εκτάκτως για φέτος θα γίνει στα αγγλικά και θα μοιραστεί ως memo στον στενό πυρήνα του κυβερνητικού επιτελείου. Και μετά, όταν έμεινα μόνος, χάζευα έναν ξέμπαρκο κουκουλοφόρο. Και αισθάνθηκα δυνατός. Αν δεν το έχεις καταλάβει, εγώ και εσύ μπορούμε να ταρακουνήσουμε, έστω για μία μέρα, τον παγκόσμιο καπιταλισμό. Πρόσεξε τι εννοώ: Συμφωνούμε και οι δύο ότι αυτή η χώρα λειτουργεί περίπου σαν οίκος ανοχής στο Μεταξουργείο – στη Φυλής έχω την αίσθηση ότι είναι σοβαρότερα τα μαγαζιά. Νομίζεις ότι είναι δύσκολο να τη μετατρέψεις σε εντελώς θερινό πορνείο, όπως εκείνα που έστηναν σε χαρακώματα του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου; Όχι βέβαια! Αρκεί να κάψεις το κατάλληλο σημείο με τον σωστό τρόπο σε μια σοφά επιλεγμένη στιγμή. Τι γίνεται μετά; Η χώρα στριφογυρίζει νευρικά γύρω από τον εαυτό της, ο πλανήτης
εκτιμά ότι δεν θα καταφέρει να υλοποιήσει το πρόγραμμα σταθεροποίησης, οι αγορές ζαλίζονται, το ευρώ υποχωρεί περισσότερο, η Μέρκελ τηλεφωνεί στον Σαρκοζί και κάνουν διάσκεψη με τον Ομπάμα. Και όλα αυτά, αγόρι μου, επειδή εγώ και εσύ
αποφασίσαμε να κάψουμε το κατάλληλο σημείο στο σωστό timing.
•••
Μετά υποθέτω ότι μπορούμε να κοιμόμαστε σχετικά άνετοι. Όπως βλέπουμε
όλοι, η τραγωδία των τριών νεκρών τείνει να ξεχαστεί, φαντάζομαι ότι το μοναδικό πλέον που ταράζει τον ύπνο των ενόχων είναι το καζανάκι από τον παραπάνω όροφο – άλλωστε και οι σύντροφοί τους στο indymedia, που πληρώνεται με χρήματα του Πολυτεχνείου, τους έχουν αθωώσει αφού δεν τους αποδίδουν πρόθεση. Ξεχνάμε γρήγορα. Αυτό δεν είναι απαραιτήτως κακό. Βλέπετε κανέναν να ασχολείται με την Ντόρα; Με την ευκαιρία θα ήθελα να πω ότι διαφωνώ πλήρως με εκείνη τη βλακώδη άποψη που λέει ότι δεν χτυπάς κάποιον όταν είναι κάτω. Μπα; Όταν
εσύ είσαι μονίμως κάτω και ο άλλος είναι καβάλα στην πλάτη σου, τότε τι συμβαίνει; Αντιθέτως όταν είναι κάτω πηγαίνεις και τους αποτελειώνεις και ησυχάζεις μια για πάντα.
•••
Μόνο που κάτι τέτοιο δεν πρόκειται να γίνει και με την περίφημη επιχείρηση απόδοσης ευθυνών που εγώ προτιμώ να λέω Katharsi
1-1 αφού είναι καινούργια έκδοση, βελτιωμένη σε σχέση με την παλαιά, αν και διατηρεί κάποια βασικά λάθη. Το να περιμένεις την κάθαρση
ισοδυναμεί με το να πιστεύεις στα θαύματα:
Έχεις ακούσει ότι γίνονται, αλλά ποτέ δεν είδες κάποιο με τα μάτια σου. Ναι, πιθανότατα κάποιοι θα μπλέξουν. Επίσης δεν αποκλείεται δύο ή τρεις να βρεθούν στο κελί. Ε, και; Ζούμε σε μια χώρα όπου μπορείς άνετα να στοιχηματίσεις πως ακόμα και αν πάνε στη φυλακή, έπειτα από μερικά χρόνια θα εμφανιστούν δικαιωμένοι.
Όμως νωρίτερα θα έχει συμβεί κάτι άλλο.
•••
Συμφωνούμε όλοι ότι αυτή η χώρα λεηλατήθηκε από ανθρώπους που απολαμβάνουν
όχι μόνο ασυλίας, αλλά και γενικής εκτίμησης. Οι άνθρωποι αυτοί μαζί με τους ξένους συνεταίρους τους και το εγχώριο τραπεζικό κεφάλαιο έκαναν πλιάτσικο στον εθνικό πλούτο. Σωστά μέχρι εδώ; Σωστά. Τώρα προσπάθησε να το καταλάβεις γιατί θα το πω γρήγορα, να το κάνω πιο εντυπωσιακό: Παίρνεις δουλειές, αρπάζεις λεφτά, τα επενδύεις σε τράπεζα, η τράπεζα σε περίοδο κρίσης ενισχύεται από επιπλέον κεφάλαια του κράτους και στο τέλος που το κράτος ξεπουλιέται πηγαίνει και το αγοράζει για ένα κομμάτι ψωμί. Κατανοητό; Έχουμε καταλάβει ότι στην επόμενη περίοδο των αποκρατικοποιήσεων η εθνική περιουσία της χώρας δεν θα
ιδιωτικοποιηθεί με σαφή οικονομικά κριτήρια, αλλά θα αγοραστεί με τα κεφάλαια που κλάπηκαν από την ίδια χώρα τα προηγούμενα χρόνια; Δεν είναι δική μου σκέψη. Είναι μία από τις αναγνώσεις που ακούει συχνά ο πρωθυπουργός από ορισμένους συνομιλητές του, αν και εσχάτως κλείνει τα αυτιά του με τα ακουστικά τού ipod. Φαίνεται, όμως, ότι κλείνει και τα μάτια.
•••
Λοιπόν στην απίθανη περίπτωση που σας ενδιαφέρει η γνώμη μου, θα σας πω ότι δικαίως ο Γιώργος έστειλε την Γκερέκου στο πολυτελές σπίτι της. Όταν έχεις στηρίξει αντιπολιτευτική τακτική επάνω στη Μάρα και στη γυναίκα του Βουλγαράκη είσαι υποχρεωμένος να εμφανιστείς συνεπής προς τις αρχές σου. Εκείνο που πραγματικά με ενοχλεί είναι αυτό που θα βρείτε χωμένο μέσα σε πολλές σελίδες και όχι μόνο της δικής μας εφημερίδας: Ξέρετε, εκείνα τα σχόλια, οι εξυπνάδες για τις επιλογές του Γιώργου που δεν έγιναν με πολιτικά κριτήρια, αλλά είχαν κοσμικό προσανατολισμό κ.λπ. Εδώ που τα λέμε, υπάρχει ένα δίκαιο σε αυτά. Με τις επιλογές που έκανε ο Γιώργος εγώ δεν θα τον εμπιστευόμουν να φτιάξει ομάδα για σχολικό πρωτάθλημα. Η Γκερέκου, όμως, ήταν μια καλή επιλογή. Όχι για το κοινωνικό της προφίλ, αλλά για τον τρόπο με τον οποίο έκανε τη δουλειά της. Θέλατε κάτι περισσότερο πολιτικό; ΟΚ, πάρτε κάτι σε παλαιοκομματικό, εντελώς αστοιχείωτο, χωρίς αίσθηση κοινωνικότητας. Πάρτε κάτι από τα παλιά και βγάλτε τα ρατσιστικά και σεξιστικά σας απωθημένα στην Γκερέκου. Εδώ ο άλλος, ο κορυφαίος, ο θεσμικός αρθρογράφος, λοιδορούσε την εμφάνιση της Μπιρμπίλη στο υπουργικό επειδή το κορίτσι εμφανίστηκε με τζιν και σακίδιο. Επίσης σήμερα λογικά θα εμφανιστούν προκλητικές φωτογραφίες της Γκερέκου. Μπα; Σας ενοχλεί που φοράει λίγα ρούχα; Ναι, ξέρω. Θέλετε κουστούμια και ταγιέρ. Λησμονείτε, όμως, ότι αυτά έχουν και βαθιές τσέπες.
•••
Είναι και ο μπαγάσας ο Τόλης περίπτωση, βρε παιδί μου. Τη μια να ασχολούμαστε πώς του τα έφαγε η πρώην σύζυγος και την άλλη να μας καίει πώς τα έφαγε αυτός από το Δημόσιο. Αλλά, ρε συ Τόλη, έλεος γαμώ την απληστία μου. Αν χρωστούσα και εγώ 5,5 εκατομμύρια ευρώ στην εφορία δεν θα άφηνα τη γυναίκα μου να μπει στην πολιτική, τουλάχιστον στην Ελλάδα. Θα της αγόραζα κάτι μικρό και χαριτωμένο σε χώρα, ένα Smart στον χάρτη ρε παιδί μου, να έχει να ασχολείται. Δεν είναι άσχημη ιδέα, θα έσωζε τα νεύρα και την αισθητική μας από ορέξεις ορισμένων κυριών. Σπάσε την
Αφρική σε χιλιάδες μικρές χώρες. Και δώσε την άδεια σε πλούσιες κυρίες να αγοράζουν. Η μία θα κάνει τις φιλανθρωπίες της, η άλλη θα θέτει σπουδαίους εθνικούς στόχους, η τρίτη θα παριστάνει τον ηγέτη και πάει λέγοντας. Εντάξει, θα σου προκύψουν διάφορες ανθρωπιστικές τραγωδίες καθώς σε μία από αυτές θα ακούν μόνο Νταλάρα και θα συμμετέχουν σε συναυλίες του Γιώργου, αλλά στη ζωή δεν είναι όλα ρόδινα.
•••
Τώρα δεν ξέρω αν εμείς ως εφημερίδα θέλουμε να γίνει ανασχηματισμός. Μου είναι εντελώς αδιάφορο. Όπως επίσης είναι αποκαλυπτικός για τη γύμνια αυτής της χώρας ο σημαντικός ρόλος που αποδίδεται στον εκάστοτε υπουργό για την πρόοδο στον τομέα του. Δηλαδή αν όντως περιμένεις να αποκτήσεις καλύτερο σύστημα υγείας από τη Μαριλίζα, τότε καλύτερα να σε βάλουμε σε ένα νοσοκομείο για λοβοτομή να είσαι εσύ χαρούμενος και εμείς πιο ήσυχοι. Αυτό που δεν σου λένε είναι ότι στην Ελλάδα το σύστημα διακυβέρνησης γίνεται προσωποκεντρικό μόνο και μόνο για να απολαμβάνουν τα πρόσωπα αυτά που, πολύ σωστά, τους αποδίδει ο Δασκαλόπουλος. Ένα σοβαρό σύστημα εξουσίας με διαρθρωμένους μηχανισμούς, γραφειοκράτες σοβαρής καριέρας και στοιχεία από τον ιδιωτικό τομέα, χρειάζεται σοβαρό υπουργό μόνο όταν πάει σε ιστορικές τομές. Τώρα βέβαια και εμείς εδώ χρειαζόμαστε τις τομές, αλλά πού να βρεις σοβαρό υπουργό για να τις κάνει; Και σκέφτομαι μήπως είναι καλύτερο να κάνουμε μερικές σοβαρές τομές πάνω στους ίδιους τους υπουργούς…