Αγχόνη το περιβόητο «δίχτυ προστασίας» των… σωτήρων

Το άρθρο μου της περασμένης Κυριακής είχε το ακόλουθο υστερόγραφο: «“Και το… χτενίζεται”. Είναι απαράδεκτο να έχει πρωτοσέλιδη την “11άδα της Ντόρας” –ενδεκάδα βουλευτών-κολαούζων της και υποψηφίων αποστατών– το συνήθως, συνηθέστατα σοβαρό “Ποντίκι”, παρά το εξαίρετο ρεπορτάζ του, όταν η χώρα ξεθεμελιώνεται και οι πολίτες της βυθίζονται στην απελπισία».
Το επικριτικό και συνάμα επαινετικό αυτό υστερόγραφο για το «Ποντίκι», μια εβδομαδιαία εφημερίδα που εκτιμώ και διαβάζω ανελλιπώς, είχε, εικάζω, κάποιο αποτέλεσμα. Διότι το πρωτοσέλιδο του τρέχοντος φύλλου του ΕΙΝΑΙ ΕΚΠΛΗΚΤΙΚΟ και βαυκαλίζομαι να νομίζω ότι συνετέλεσα κι εγώ έμμεσα κατά τι σʼ αυτό.
Ιδού η περιγραφή του ευρηματικού αυτού πρωτοσέλιδου: Παριστάνει μια κινηματογραφική ταινία με τίτλο: ΑΔΟΞΟΙ ΜΠΑΣΤΑΡΔΟΙ, με το όμικρον στο «ΑΔΟΞΟΙ» να εμπεριέχει τον αγκυλωτό σταυρό, έχοντας ως διαφημιστικό υπότιτλο τον προσδιορισμό: Η μεγάλη υπερπαραγωγή Ευρωζώνης – ΔΝΤ. Και αυτά πάνω σε φόντο φωτογραφιών, πραγματικών και εικαζόμενων, των έξι πρωταγωνιστών, οι οποίοι κατονομάζονται δίπλα στη σύνθεση των φωτογραφιών. Πρόκειται για τον Ντομινίκ ΣΤΡΟΣ-ΚΑΝ, τον Όλι ΡΕΝ, τον Γιώργο ΠΑΠΑΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ, τον Ζαν Κλοντ ΤΡΙΣΕ, τον Γιόζεφ ΑΚΕΡΜΑΝ και την Άνγκελα ΜΕΡΚΕΛ. (Εμένα –και πλείστων άλλων, υποθέτω– μου λείπει ο Γιώργος ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ, αλλά ενδέχεται να δρα αποφασιστικά ως… αόρατος.) Εντυπωσιακό είναι επίσης ότι τα προσελκυστικά για την απόλαυση κάθε ταινίας επίθετα, όπως, επί παραδείγματι, συναρπαστική, μοναδική, ανεπανάληπτη, αντικαθίστανται από τα ουσιαστικά: χρέος, ύφεση, ανεργία, φτώχεια, ανασφάλεια.
Πέρα όμως, από το ασύλληπτης επινοητικότητας αυτό πρωτοσέλιδο, το «Ποντίκι» της εκπνέουσας εβδομάδας περιέχει ενδιαφέρον κύριο άρθρο με τίτλο «Αγορές και εργαζόμενοι» (που θα μπορούσε να είναι και καλύτερο), καθώς και διάφορα ρεπορτάζ με σοβαρά στοιχεία εις βάρος των εταίρων και «φίλων» μας, οι οποίοι διατείνονται ότι είναι… σωτήρες μας, αλλά «θέλουν να μας αγοράσουν φθηνότερα…». Αρκετά τα κομμάτια για το ασφαλιστικό, με αποκορύφωμα άρθρο του Γιώργου Ρωμανιά που θεωρεί ΜΥΘΟ τα περί δήθεν ηπιότερου ασφαλιστικού νομοσχεδίου. Και δικαίως. Τα φληναφήματα του συνεχώς απολογούμενου κ. Λοβέρδου ΔΕΝ ΠΕΙΘΟΥΝ ΨΥΧΗ ΖΩΣΑ.
Από τα γραφόμενα στο «Ποντίκι» προκύπτει ότι όχι μόνο θα κοπεί ο 13ος και ο 14ος μισθός ΚΑΙ στον ιδιωτικό τομέα, αλλά θα υπάρξουν και χειρότερα! Αντιγράφω κατά λέξη την ακόλουθη παράγραφο: «Ο Όλι Ρεν στην έκθεσή του, την οποία θα παρουσιάσει στο Ecofin της 7ης Ιουνίου, θα ζητήσει μείωση μισθών στον ιδιωτικό τομέα κατά 6% σε όλα τα κλιμάκια πάνω από το κατώτατο ημερομίσθιο». Μάλιστα. ΣΕ ΟΛΑ ΤΑ ΚΛΙΜΑΚΙΑ ΠΑΝΩ ΑΠΟ ΤΟ ΚΑΤΩΤΑΤΟ ΗΜΕΡΟΜΙΣΘΙΟ! Ο άνθρωπος ή μάλλον οι άνθρωποι της τρόικας είναι, εκτός από ανάλγητοι, και ΘΕΟΜΟΥΡΛΟΙ. Ισχυρίζονται οι ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΑ ΑΝΑΛΦΑΒΗΤΟΙ ότι στόχος της μείωσης είναι «η τόνωση της ανταγωνιστικότητας της ελληνικής οικονομίας και η αποφυγή μιας βαθύτερης ύφεσης». Οι ίδιοι άνθρωποι –παρά τα αβάσταχτα μέτρα μονεταριστικής λιτότητας που έχουν γονατίσει και θα γονατίσουν ακόμα περισσότερο τους έλληνες εργαζόμενους– προβλέπουν ΜΕΙΩΣΗ της ανταγωνιστικότητας τα επόμενα τρία με πέντε χρόνια κατά 25%!
Είναι για να τραβάει κανείς τα μαλλιά του από απόγνωση και ταυτόχρονα να ξεκαρδίζεται στα γέλια για την απύθμενη γελοιότητά τους. Απʼ τη μια μεριά επιβάλλουν μείωση μισθών με στόχο την «ΤΟΝΩΣΗ ΤΗΣ ΑΝΤΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟΤΗΤΑΣ» κι απʼ την άλλη προβλέπουν «ΜΕΙΩΣΗ ΤΗΣ ΑΝΤΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟΤΗΤΑΣ» σε τρία με πέντε χρόνια κατά 25%! Αυτό δεν είναι εξόφθαλμη αντίφαση, είναι… τετραγωνισμός του κύκλου! (Όπως λέει προσφυώς ο συντάκτης του σχετικού ρεπορτάζ, «παίρνουνε μέτρα κατά της ύφεσης, τα οποία… βαθαίνουν την ύφεση». Πρόκειται, όπως προανέφερα και το επαναλαμβάνω, για ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΑ ΑΝΑΛΦΑΒΗΤΟΥΣ.
Με τέτοιους και τόσο… μεγαλοφυείς –τρομάρα τους!– σωτήρες, ΤΟ ΑΔΙΕΞΟΔΟ ΕΙΝΑΙ ΠΛΗΡΕΣ. Το μέγα ερώτημα είναι και παραμένει, βέβαια, γιατί προσφύγαμε σε τέτοιους σωτήρες. Η απάντηση είναι απλή, απλούστατη: Διότι διαθέτουμε έναν εξίσου… μεγαλοφυή πρωθυπουργό! Μεγαλοφυή και μεγάλαυχο, για να ακριβολογήσω. Έναν πρωθυπουργό ο οποίος –θα μαλλιάσει η γλώσσα μου να το λέω– αναρριχήθηκε στην εξουσία υποσχόμενος λαγούς με πετραχήλια εν γνώσει του ότι ψεύδεται ασυστόλως και ο οποίος, ενώ βρήκε τα spreads σε μόλις 135 μονάδες βάσης, συμφώνησε εν κρυπτώ και παραβύστω με τον, κατά «Ποντίκι», «σοσιαλήσταρχο» Στρος-Καν να παραδώσει τη χώρα μας και τους εργαζόμενούς της στα γαμψά και δηλητηριώδη νύχια του, καθιστώντας τον εαυτό του από πρωθυπουργό πειθήνιο πρωθυπουργεύοντα. Δούλο δηλαδή του «σοσιαλήσταρχου».
Το τραγικό και αυτόχρημα εξευτελιστικό για εκείνον είναι ότι η απόφασή του ήταν ΠΡΟΕΙΛΗΜΜΕΝΗ. Έτσι, οι ΘΕΑΤΡΙΝΙΣΜΟΙ περί περιστρόφου στο τραπέζι ήταν ΣΥΝΕΙΔΗΤΗ ΚΑΙ ΧΟΝΔΡΟΕΙΔΗΣ ΕΞΑΠΑΤΗΣΗ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ. Το κατά πολύ πιο τραγικό, όμως, είναι ότι πέρασε στην κοινή γνώμη η άποψη –τη ευγενή βοηθεία των εξωνημένων ΜΜΕ, εννοείται– ότι ο περιλάλητος «μηχανισμός στήριξης» ΔΝΤ, Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας και Ευρωπαϊκής Ένωσης ΗΤΑΝ ΔΗΘΕΝ ΜΟΝΟΔΡΟΜΟΣ. Διότι, όπως αποδεικνύεται εκ των υστέρων, ΕΠʼ ΟΥΔΕΝΙ ΛΟΓΩ ΗΤΑΝ. (Μόνο η άμεση αξιοποίηση των spreads με μόλις 135 μονάδες βάσης όταν ο Γ. Παπανδρέου κέρδισε τις εκλογές στις 4 Οκτωβρίου 2009, θα αρκούσε, μαζί με κάποιον στοιχειώδη περιορισμό της φοροδιαφυγής και εισφοροδιαφυγής, ώστε να αποφύγει τα επαχθέστατα μέτρα που εξουθένωσαν τους Έλληνες και μείωσαν κατά 30% τουλάχιστον την αγοραστική τους δύναμη.)
Είχαμε χρέος, είχαμε έλλειμμα, αλλά «πρόβλημα δανεισμού δεν είχαμε», όπως επισημαίνει ορθότατα ο Αντώνης Σαμαράς. Άλλωστε, ο πρωθυπουργεύων σήμερα υπό δρακόντεια επιτήρηση Γ. Παπανδρέου δεν προέκυψε από ΠΑΡΘΕΝΟΓΕΝΕΣΗ. Υπήρξε υπουργός για πολλά χρόνια σε κυβερνήσεις του πατέρα του και του Σημίτη ΚΑΙ ΕΧΕΙ ΣΗΜΑΝΤΙΚΟ ΜΕΡΙΔΙΟ ΕΥΘΥΝΗΣ ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΟ ΧΡΕΟΣ ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΟ ΕΛΛΕΙΜΜΑ. Το πώς τον βγάζει σχεδόν λάδι και τον υποστηρίζει διακαώς η μεγάλη πλειονότητα των ΜΜΕ, κατατροπώνοντας ταυτοχρόνως τόσο τον (υπεύθυνο) Καραμανλή όσο και τον (μη υπεύθυνο) Σαμαρά, είναι απορίας άξιον. (Εξαιρούνται, βέβαια, μόνο οι δύο εφημερίδες της Αριστεράς και καμιά δεκαριά αρθρογράφοι αστικών εφημερίδων που δεν πάσχουν από τύφλωση.)