Τι τέξεται η επιούσα;

Η «ελληνική ψυχρολουσία» μετά το ECOFIN. Το «γυμνό σπαθί» του ΣΕΒ, η Ντόρα και η επιχείρηση «αυτοκάθαρση» των κομμάτων εξουσίας. Επίθεση και φωτοβολίδες κατά της φοροδιαφυγής. Και, φυσικά, η επίσκεψη Ερντογάν… Πλούσια εβδομάδα, σε μια χώρα που φτωχαίνει και μαραίνεται και στα υπόγεια της οποίας κυλάνε ανεξερεύνητα ρεύματα…

Η ψυχρολουσία: Η απόφαση της Ένωσης να συγκροτήσει εσπευσμένα έναν μόνιμο ευρωπαϊκό μηχανισμό χωρίς ληστρικό επιτόκιο και δίχως τη δυναστική εποπτεία του ΔΝΤ (θα μετάσχει δίνοντας μέρος των χρημάτων), επιβεβαίωσε το προφανές. Ότι η φλύαρη Ελλάδα του Παπανδρέου «την πάτησε». Το σημείωσαν καθαρά ως και τα φιλοκυβερνητικά «Νέα» της 10ης Μαΐου: «Ελληνική ψυχρολουσία». Αντιγράφουμε από το σημείωμα της Ειρήνης Καρανασοπούλου: «Όταν ξημέρωσε για τα καλά το Σάββατο, κάποιοι στην Αθήνα συνειδητοποίησαν πως η συμφωνία για τη σύσταση ενός μόνιμου μηχανισμού είναι μεν θετική για την Ένωση, αλλά η Ελλάδα βρίσκεται εκτός νυμφώνος. Διότι υποχρεώθηκε να φορέσει το ”κοστούμι” που της έραψε το ΔΝΤ, με την αγριότερη λιτότητα των τελευταίων δεκαετιών και με επιτόκια που ελάχιστα απέχουν από το να χαρακτηριστούν ληστρικά. ”Είμαστε σαν κι αυτόν που αγόρασε αυτοκίνητο και την επόμενη μέρα καταργήθηκαν οι φόροι και τα τεκμήρια”, έλεγε κυβερνητικό στέλεχος»… Έτσι είναι. Και τώρα τρέχουν και δεν φτάνουν οι φλύαροι των Αθηνών, μιλώντας για πιθανό μελλοντικό αίτημα της Αθήνας προκειμένου να μειωθεί το επιτόκιο. Δύσκολο το εγχείρημα, χλωμή η προοπτική… Όπως όλα δείχνουν, η Ελλάδα θα αναγκαστεί να λάβει και νέα μέτρα, να αναδιαρθρώσει το χρέος της και βυθισμένη στην ύφεση να σπρωχτεί εκτός ευρωζώνης…

Το «γυμνό σπαθί»: Προκάλεσε αίσθηση η οξύτατη επίθεση του προέδρου του ΣΕΒ εναντίον των πολιτικών κομμάτων. Ήταν όμως αναμενόμενη. Σε μια εποχή γενικής κατακραυγής κυρίως εναντίον των κομμάτων εξουσίας, ο ΣΕΒ το μεν προσπάθησε να πάρει αποστάσεις από τους μόνιμους συνομιλητές και «συνεταίρους» του, το δε προλείανε το έδαφος –χωρίς βέβαια ειδική αναφορά ή υπαινιγμό– για πιθανή εμπλοκή του «χώρου» στην ενεργό πολιτική… Δεν είναι εύκολο το εγχείρημα, παρά την απαξίωση της πολιτικής και το οργισμένο ομόθυμον εναντίον των κομμάτων εξουσίας: Οι Έλληνες δυσπιστούν απέναντι στους «έχοντες» και στον ΣΕΒ, παρά το γεγονός ότι σήμερα φαίνεται να είναι λιγότερο ανελαστικοί απ’ ό,τι στο παρελθόν… Εξ αντικειμένου η καθολική οργή και η αποστροφή για τα κόμματα που έφεραν τον τόπο σε αυτό το κατάντημα, ευνοούν νέα πολιτικά μορφώματα ή τέλος πάντων την κινητικότητα προς την κατεύθυνση αυτή… Δεν εκπλήττει, επομένως, η επιλογή της κυρίας Ντόρας Μπακογιάννη να προκαλέσει τη διαγραφή της και να αφήσει ανοιχτό το ενδεχόμενο δημιουργίας νέου κόμματος. Όπως σημειώναμε από τη στήλη, η κίνηση αυτή ήταν μονόδρομος για τη φιλόδοξη πολιτικό μετά τη συντριβή της από τον Αντώνη Σαμαρά.

Λυδία λίθο για την προσπάθειά της θα αποτελέσουν πιθανώς οι εκλογές για την Αυτοδιοίκηση, με δήθεν ανεξάρτητους υποψηφίους, κόντρα στις επιλογές της Ρηγίλλης… Πάντως, τόσο η ΝΔ όσο και το ΠΑΣΟΚ, τρομαγμένα από τις αντιδράσεις της κοινωνίας, επιχειρούν ένα είδος αυτοκάθαρσης, με Εξεταστικές Επιτροπές και τα τοιαύτα. Μόνο που είναι πλέον αργά. Ο κόσμος καταλαβαίνει ότι πρόκειται για εναγώνια προσπάθεια ενόχων, μήπως και σβηστεί το στίγμα. Το οποίο φαίνεται όμως ανεξίτηλο…

Φοροκυνηγητό και φωτοβολίδες: Η στήλη πίστωσε νωρίς την κυβέρνηση Παπανδρέου με καλές προθέσεις σχετικά με την ανακαίνιση του κράτους και την πάταξη των παθογενειών. Ήταν ένα πεδίο πρόσφορο. Και σχετικά εύκολο το εγχείρημα, με δεδομένο το γεγονός ότι τόσο η «μεταρρύθμιση» του Καραμανλή όσο και ο αλήστου μνήμης «εκσυγχρονισμός» του Σημίτη έχουν αποδειχτεί άνθρακες… Όμως μέχρι τώρα η κυβέρνηση –θολωμένη, ασύντακτη και με το βάρος στα οικονομικά– έδειξε λίγα πράγματα. Πολλά λόγια, καλές προθέσεις και ελάχιστο έργο. Οι τελευταίες κινήσεις στο θέμα της φοροδιαφυγής αποτυπώνουν τις καλές αυτές προθέσεις, αλλά εμπεριέχουν κυρίως το στοιχείο του εντυπωσιασμού (ετερόκλητος κατάλογος φοροφυγάδων γιατρών και διαπόμπευση). Η σύλληψη της φοροδιαφυγής είναι πολύ σημαντική για να αφεθεί στα χέρια ανθρώπων που σκέφτονται πρώτα τις εντυπώσεις και τα εξ αυτών οφέλη, και μετά το συγκροτημένο σχέδιο και την ουσία… Ευχής έργον θα ήταν να συνεχίσει πεισματικά και πειστικά η κυβέρνηση προς την κατεύθυνση της ριζικής αντιμετώπισης του φαινομένου. Χωρίς φωτοβολίδες…

Ο Ερντογάν: Το νέο στοιχείο στην εξέλιξη των ελληνοτουρκικών σχέσεων δεν είναι ο γνωστός διακαής πόθος του Γ. Παπανδρέου για εξομάλυνση πάση θυσία, δηλαδή ακόμη και με επώδυνους για τη χώρα συμβιβασμούς. Ούτε βέβαια το ότι η Τουρκία υπενθύμιζε σταθερά την πολιτική της για διεκδικήσεις στο Αιγαίο, ακόμη και την ώρα που ο Ερντογάν έφτανε στην Αθήνα. (Δεν ήταν άκομψη η συμπεριφορά των Τούρκων στο Αιγαίο. Ήταν απολύτως συμβατή με τις επιδιώξεις τους. Φανερή και κυνική.) Το καινούργιο στοιχείο είναι ο συσχετισμός δυνάμεων και το εν γένει κλίμα: Η Ελλάδα γονυπετής, επαίτης και αδύναμη και η Τουρκία εύρωστη οικονομικά και πανίσχυρη, με σημαίνοντα ρόλο όχι μόνο στις εξελίξεις της ευρύτερης περιοχής, αλλά παγκοσμίως… Ο κίνδυνος προφανής: Τα σχέδια για στενή οικονομική συνεργασία, ακόμη και αν υποθέσουμε ότι έχουν καλές προθέσεις ως αφετηρία, ενδέχεται να σύρουν μελλοντικά την Ελλάδα σε έναν μονόδρομο οδυνηρών παραχωρήσεων. Για ένα «κομμάτι ψωμί» δηλαδή, ίσως ικανοποιηθεί η μόνιμη δίψα της γείτονος για ριζική ανατροπή των δεδομένων στο Αιγαίο. Στην περίπτωση αυτή οι «γκρίζες ζώνες» θα γίνουν κατάμαυρες… Όσο για τη μείωση των επαχθών εξοπλισμών, ούτε οι δύο ηγέτες το επιθυμούν ούτε η πολιτική τους το επιτρέπει. Στο βάθος ο υπερατλαντικός επικυρίαρχος και «προστάτης» τούς «έχει στο χέρι». Για τον έναν ξέρει ότι ο θρώσκων ρόλος του στη διεθνή σκηνή, καθώς και συνολικά οι φιλοδοξίες της χώρας του, στηρίζονται εν πολλοίς στην αμερικανική υποστήριξη και στη στρατιωτική ισχύ. Για την οποία είναι απαραίτητοι οι εξοπλισμοί… Για τον άλλον ξέρει απλώς ότι είναι ηγέτης μιας μικρής και αδύναμης χώρας. Αλλά κυρίως γνωρίζει η υπερδύναμη ότι είναι «δεδομένος».

Πολλά, πυκνά και πολυσήμαντα τα γεγονότα στη χλωμή κουκκίδα του Νότου. Ιδιαιτέρως σημαντικά, όμως, είναι και κάποια «υπόγεια ρεύματα» που φαίνεται να τη διαπερνούν. Περί αυτών σε προσεχές σημείωμα…