Σας ευχαριστούμε, κύριε Ερντογάν…
Και αύριο κι άλλα και μεθαύριο κι άλλα μέχρι να πάρετε όλο το οικόπεδο…
Σας ευχαριστούμε γιατί διαψεύδετε όλους εκείνους τους δικούς μας, τους αφελείς, που πιπιλίζουν την καραμέλα ότι εμείς είμαστε αυτοί που εμποδίζουν το στέριωμα της ελληνοτουρκικής φιλίας, ενώ εσείς ξεχειλίζετε από αγάπη για μας. Ότι κάποιοι λίγοι… εθνικιστές εδώ έχουμε μείνει πίσω, στην εποχή της Ψωροκώσταινας, τότε στις μέρες του Αλή Πασά και βλέπουμε φαντάσματα. Ενώ εσείς είστε καλοί γείτονες και προσφέρεστε να βοηθήσετε, να μπείτε συνέταιροι στο Αιγαίο, στη Θράκη, όπως ακριβώς έχετε κάνει στην Κύπρο. Αφού πρώτα κάνατε ό,τι μπορούσατε για να μη ζουν… μακριά από την πατρίδα τους εκεί στην Κωνσταντινούπολη, στον Πόντο, στη Σμύρνη, Έλληνες…
Σας ευχαριστούμε, κύριε Ερντογάν, καλέ μας κουμπάρε, γιατί τώρα δεν μπορούν να κάνουν τους στραβούς εκείνοι που προσπαθούν να ανοίξουν Κερκόπορτες για να κάνουν πιο εύκολη την πρόσβασή σας εδώ, όπως άνοιξαν την πόρτα στην Κερύνεια και είχαν φροντίσει το 1967 νʼ αποσυρθεί η Μεραρχία από την Κύπρο, που ήταν ο φύλακας, κι έτσι ήταν ανοικτός ο δρόμος στον «Αττίλα» για να φτάσει μέχρι τη Λευκωσία…
Σας ευχαριστούμε, κύριε τούρκε πρωθυπουργέ, γιατί δείξατε ξεκάθαρα το πρόσωπό σας. Ότι δεν πρόκειται ποτέ να σεβαστείτε τα κυριαρχικά μας δικαιώματα… Τα θεωρείτε δικά σας…
Σας ευχαριστούμε γιατί αφοπλίσατε όλους εκείνους που μόνο λευκή σημαία δεν έχουν σηκώσει… Λες και μισούν τη χώρα τους… Ευτυχώς λόγω της απληστίας σας δεν τους πετάξατε ένα κόκαλο, μια μικρή υποχωρησούλα για να ʼχουν να λένε πόσο καλοί άνθρωποι είστε. Να πάμε να τους δώσουμε ό,τι ζητάνε, να κατεβάσουμε τα βρακιά μας.
Σας ευχαριστούμε, κύριε Ερντογάν που ήρθατε με τα πολεμικά σας, σαν να ʼρχεστε στο σπίτι σας… Ευχαριστούμε και τον πρωθυπουργό μας γιατί σας κάλεσε εδώ κι έτσι δεν μπορεί πλέον κανείς να έχει ακόμη αυταπάτες…