Δεν θα… προλάβουν να πάρουν σύνταξη οι νέοι εργαζόμενοι!
Η πραγματικότητα είναι αμείλικτη:
• Σε μια πορεία προς την πιο βαθιά ύφεση που γνώρισε η χώρα, άρα ανεργία (για 1.100.000 ανέργους τους επόμενους μήνες μιλούν ξένοι και έλληνες εμπειρογνώμονες), ανεξέλεγκτες απολύσεις, τετραήμερη εργασία, τρίωρες ή τετράωρες δουλειές ημερησίως, απλήρωτη και ανασφάλιστη εργασία, θα καταστήσει «δακτυλοδεικτούμενο» όποιον εργαζόμενο καταφέρει να συμπληρώσει όχι 40 χρόνια δουλειάς για την ανώτατη (;) (σ.σ.: άλλο και πάλι τούτο) σύνταξη, αλλά για τη συμπλήρωση 35 χρόνων δουλειάς, ώστε να δικαιούται την πλήρη σύνταξη.
Και ενδιαμέσως ισχύουν:
• Δύο χρόνια πάγωμα συντάξεων και αποδοχών από την κυβέρνηση Καραμανλή και άλλα τρία χρόνια πάγωμα από την κυβέρνηση Γ. Παπανδρέου.
Οι περικοπές 13ου και 14ου μισθού στο Δημόσιο (σ.σ.: θέμα μηνών η επέκταση του μέτρου και στον ιδιωτικό τομέα), οι περικοπές στα επιδόματα, ο νέος κεφαλικός φόρος, ο διαβόητος ΛΑΦΚΑ που διανέμει τη μιζέρια μεταξύ των συνταξιούχων στο όνομα της αλληλεγγύης, όταν η κυβέρνηση κάνει μόκο για τις δικές της οφειλές προς τα ασφαλιστικά ταμεία και επιπλέον:
• Η σταδιακή απόσυρση του κράτους από τη χρηματοδότηση του συστήματος σε συνδυασμό με τον νέο τρόπο υπολογισμού των συντάξεων, αλλά και η καθιέρωση προνοιακής (βασικής) σύνταξης της τάξης των 360 ευρώ, το μοναδικό κομμάτι που εγγυάται το κράτος κι αυτή υπό προϋποθέσεις –άρα μπορεί να είναι μικρότερη ή καθόλου– δείχνει ότι η στρατηγική και της κυβέρνησης και του ΔΝΤ και του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Στήριξης είναι στην πραγματικότητα η διάλυση του συστήματος κοινωνικής ασφάλισης.
Ήδη οι συντάξεις, που από το 1990 έως σήμερα έχουν ήδη μειωθεί κατά 30% μετά τις «σωτήριες» παρεμβάσεις των κ. Δημ. Σιούφα, Δημ. Ρέππα, Φ. Π. Πετραλιά (έτσι τις χαρακτήρισε ο υπουργός Εργασίας και Κοινωνικής Ασφάλισης Α. Λοβέρδος σε δημόσια δήλωσή του), με τη νέα παρέμβαση συρρικνώνονται ακόμη περισσότερο και αν δεν υπάρξουν αποφασιστικές αντιδράσεις, πρώτα μέσα από το ίδιο το ΠΑΣΟΚ, από τα κόμματα της αντιπολίτευσης (ΝΔ, ΚΚΕ και ΣΥΝ / ΣΥΡΙΖΑ), από ΓΣΕΕ – ΑΔΕΔΥ, από τους ίδιους τους εργαζόμενους και από την κοινωνία, το μέλλον των συντάξεων είναι προκαθορισμένο: Λήγει στη δεκαετία που έρχεται…
Πληροφορίες μας αναφέρουν ότι από την κυβέρνηση, αλλά και από στελέχη του λεγόμενου «κοινωνικού ΠΑΣΟΚ», ασκούνται πιέσεις για να μην εφαρμοστεί ο ΛΑΦΚΑ και κάποιοι αισιόδοξοι εμφανίζονται σχεδόν βέβαιοι ότι το μέτρο αυτό δεν θα ισχύσει τελικά ή θα είναι μικρότερο το ποσοστό της περικοπής.
Και ενώ τα 30 δισ. ευρώ από τη φοροδιαφυγή και τα 10 δισ. ευρώ από την εισφοροδιαφυγή, είναι ανέγγιχτα μέχρι στιγμής επειδή οι μηχανισμοί ελέγχου, εξαιτίας της έλλειψης πολιτικής βούλησης, παρέμειναν επί δεκαετίες αδρανείς, ανοργάνωτοι και σκοπίμως αναποτελεσματικοί, η όλη επιχείρηση επιδείνωσης – εξαθλίωσης του βιοτικού επιπέδου των πολιτών εκτιμάται ότι θα αποφέρει «εξοικονόμηση πόρων» ύψους 2,5 δισ. ευρώ ετησίως – προς το παρόν.
Επειδή όμως η εμπειρία, τα ιστορικά δεδομένα, λένε ότι από το 1990 έως σήμερα (περίπου κάθε 3 με 3,5 χρόνια) σημειώθηκαν έξι νομοθετικές παρεμβάσεις στο σύστημα κοινωνικής ασφάλισης, με ενιαία χαρακτηριστικά (μείωση των συντάξεων, αύξηση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης, αποδυνάμωση των αποθεματικών των Ταμείων) και στέφθηκαν με απόλυτη αποτυχία παρά τις τυμπανοκρουσίες που τις ακολουθούσαν περί εξασφάλισης της βιωσιμότητας των Ταμείων για 30 ή και 40 χρόνια, πολλοί είναι αυτοί που υποστηρίζουν (Γ. Ρωμανιάς, Σ. Ρομπόλης, Αλ. Μητρόπουλος, έμπειροι συνδικαλιστές κ.ά.) ότι πριν καν ψηφιστεί (αν ψηφιστεί το νέο Ασφαλιστικό) σύντομα θα ακολουθήσει και νέα παρέμβαση: Το 2013, το 2015 ή και νωρίτερα σύμφωνα με τους πιο πραγματιστές.
Η εξέλιξη των πραγμάτων αποδεικνύει απλώς το αδιέξοδο των ασφαλιστικών πολιτικών που ακολουθήθηκαν όλα αυτά τα χρόνια, πολιτικές που τους μόνους που ωφέλησαν ήταν οι «ασυνεπείς εργάτες που εισφοροδιαφεύγουν» και το κράτος που, κι αυτό, απέφευγε να εκπληρώσει τις θεσμοθετημένες υποχρεώσεις του.
Περιττεύει να αναφερθεί ότι όλο αυτό το διάστημα που το Ασφαλιστικό έχει προκαλέσει τόση κοινωνική όξυνση και εκρήξεις, κανένας αρμόδιος δεν είπε λέξη για την ασυνεπή στάση του κράτους απέναντι στα ασφαλιστικά ταμεία.
Και για να μην τα φορτώνουμε όλα στους «ξένους», είναι αποκαλυπτικό το κείμενο που δημοσιοποίησε ηλεκτρονικά τα ΔΝΤ, στο οποίο, μεταξύ άλλων, αναφέρονται και τα εξής:
Τα μέτρα του πακέτου στήριξης τα εμπνεύστηκε και τα πρότεινε η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ και στη συνέχεια το ΔΝΤ το ενέκρινε.
• Για την περικοπή του 13ου και του 14ου μισθού στον ιδιωτικό τομέα, στην οποία εμμένει το ΔΝΤ, ο υπουργός Εργασίας υποστηρίζει ότι δεν του έχει ζητηθεί κάτι τέτοιο, παρότι η θέση αυτή περιλαμβάνεται στην έκθεση του Οργανισμού για την κατάσταση της ελληνικής οικονομίας. Η «υποχώρηση των μισθών» κρίνεται αναγκαία για να ανακτηθεί η ανταγωνιστικότητα της οικονομίας. Οπότε; Θέμα χρόνου είναι να «σερβιριστεί» κι αυτό το μέτρο, με τη «γαρνιτούρα» που θα επινοήσουν οι ξένοι ή ντόπιοι εγκέφαλοι.
Τα αποκαλυπτήρια, κομμάτων και βουλευτών, προσεχώς στη Βουλή…