Αυξήσεις 50% στο ρεύμα φέρνει η «πράσινη ανάπτυξη»!

Στη ΔΕΗ επικρατεί αναβρασμός εν όψει της ψήφισης του νομοσχεδίου της κ. Τίνας Μπιρμπίλη για τη διευκόλυνση των επενδύσεων σε Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας, για το οποίο δεν ζητήθηκε καν η άποψη των υπηρεσιών της επιχείρησης. Και αυτό παρότι ο «ισχυρός άνδρας» της ΔΕΗ, Αρθούρος Ζερβός, συμπλέει απόλυτα με την υπουργό Περιβάλλοντος και κρατά υπό έλεγχο τις αντιδράσεις, σε επίσημο επίπεδο τουλάχιστον. Άλλωστε, ο κ. Ζερβός θεωρείται στέλεχος πιστό περισσότερο στα συμφέροντα του επιχειρηματικού λόμπι που κινείται περί τις ΑΠΕ, αφού είναι εν ενεργεία πρόεδρος της πανευρωπαϊκής ένωσης του κλάδου, παρά προς τις παραδοσιακές πηγές ενέργειας.

Στελέχη και συνδικαλιστές της ΔΕΗ αναφέρουν σε κατ’ ιδίαν συζητήσεις ότι η στροφή προς την «πράσινη ανάπτυξη», όπως επιχειρείται από την κ. Μπιρμπίλη, οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια σε εφιαλτική αύξηση του κόστους ηλεκτρικού ρεύματος για νοικοκυριά και επιχειρήσεις, παρότι με μια ισορροπημένη επενδυτική δραστηριότητα από τη ΔΕΗ θα μπορούσε να συνεχίσει η χώρα να απολαμβάνει, σε μια δύσκολη περίοδο για την οικονομία, χαμηλές τιμές ηλεκτρισμού.

Η αύξηση στο κόστος του ρεύματος τα επόμενα τρία χρόνια, δηλαδή όσο θα διαρκεί η αυστηρή «κηδεμονία» της χώρας από την ΕΕ και το ΔΝΤ, υπολογίζεται από κύκλους της αγοράς ότι θα ξεπεράσει και το 50%, αν υιοθετηθεί το μοντέλο «καθήλωσης» της ΔΕΗ και επιθετικής επέκτασης των ΑΠΕ, που έχει επιλέξει το υπουργείο Περιβάλλοντος. Με βάση διάφορα σενάρια για τον βαθμό διείσδυσης της ακριβής, «πράσινης» ενέργειας στο σύστημα την επόμενη πενταετία, δεν αποκλείεται ακόμη και ο διπλασιασμός των τιμολογίων, ειδικά αν αυξηθεί σημαντικά η συμμετοχή των φωτοβολταϊκών συστημάτων στο σύστημα!

Το κόστος της «πράσινης ανάπτυξης», που αναμφίβολα ευνοεί τις κερδοσκοπικές επιδιώξεις των συμφερόντων που προετοιμάζονται για «πάρτι», θα είναι δυσβάστακτο για την εθνική οικονομία, καθώς:

= Η ΔΕΗ έχει σήμερα κόστος παραγωγής χαμηλότερο από 50 ευρώ/μεγαβατώρα, διατηρώντας ένα ισορροπημένο χαρτοφυλάκιο, το οποίο αξιοποιεί την εθνική παραγωγή λιγνίτη και τα υδροηλεκτρικά και διατηρεί χιλιάδες θέσεις εργασίας. Με το κόστος παραγωγής της, που είναι από τα χαμηλότερα στην Ευρώπη, η ΔΕΗ είναι σήμερα η μοναδική, ίσως, πραγματικά ανταγωνιστική μεγάλη βιομηχανία της χώρας, αλλά αντί να στηριχθεί στη ΔΕΗ η εθνική ενεργειακή πολιτική μεθοδεύεται να βασισθεί σε ιδιωτικά συμφέροντα, που μάλιστα δεν έχουν αποδείξει ότι μπορούν να ανταποκριθούν στην πρόκληση.

= Ο ΔΕΣΜΗΕ, δηλαδή οι έλληνες καταναλωτές ρεύματος, δεσμεύεται με το σχέδιο της κ. Μπιρμπίλη να αγοράζει για τουλάχιστον δύο δεκαετίες πανάκριβα την παραγωγή από τους παραγωγούς με φωτοβολταϊκά συστήματα (περί τα 400 ευρώ/μεγαβατώρα) και ανεμογεννήτριες (περί τα 115 ευρώ). Δηλαδή, το κόστος της «πράσινης» ενέργειας είναι στην καλύτερη περίπτωση υπερδιπλάσιο και στη χειρότερη οκταπλάσιο από το σημερινό κόστος παραγωγής της ΔΕΗ! Και σε αυτό το κόστος δεν περιλαμβάνεται το κόστος των μονάδων βάσης που θα χρειαστεί να κατασκευάσει η ΔΕΗ για να αντέξει το σύστημα τις αυξομειώσεις στην παραγωγή ενέργειας από τις ανεμογεννήτριες, αφού ο άνεμος είναι μια τελείως τυχαία μεταβλητή.

= Σύμφωνα με υπολογισμούς, οι περιβόητες επενδύσεις των 6 δισ. ευρώ, για τις οποίες μιλά συνεχώς η κ. Μπιρμπίλη και το «λόμπι» των ΑΠΕ, μακροπρόθεσμα θα στοιχίσουν στην εθνική οικονομία πολλαπλάσια. «Είναι σαν ένα εθνικό δάνειο 6 δισ. ευρώ από κάποιους ιδιώτες, στους οποίους θα το επιστρέψουμε πολλαπλάσιο όταν λήξει η περίοδος υποχρεωτικής αγοράς της παραγωγής τους από τον ΔΕΣΜΗΕ», λένε αυτοί που ξέρουν.

= Κατά τη λειτουργία τους οι σταθμοί ΑΠΕ δεν απαιτούν προσωπικό ώστε να δημιουργηθούν θέσεις εργασίας. Αντίθετα, οι μονάδες της ΔΕΗ απασχολούν προσωπικό τόσο κατά την κατασκευή όσο και κατά τη λειτουργία τους. Είναι απορίας άξιο τι θα γίνει με τους χιλιάδες εργαζομένους στα μεταλλεία και στους ΑΗΣ της ΔΕΗ στη Δ. Μακεδονία.

Πάντως, οι προβληματισμοί δεν φαίνεται να βρίσκουν απήχηση στους κυβερνητικούς κύκλους, και ιδιαίτερα στο ΥΠΕΚΑ. Αντίθετα, βρίσκουν ιδιαίτερη απήχηση οι απόψεις του λόμπι των ΑΠΕ και ιδιαίτερα αυτές που εκφράζονται από μεγάλο κατασκευαστικό όμιλο με μεγάλες φιλοδοξίες για την εποχή της «πράσινης ανάπτυξης» και ισχυρή πολιτική προστασία από παραδοσιακό εκδοτικό συγκρότημα…