Παρακμή και πτώση κρατών

Μεγάλες αυτοκρατορίες, όπως η ρωμαϊκή και η βυζαντινή, το γεγονός της πτώσης της οποίας θα βιώσουμε επετειακά την 29η Μαΐου, αλλά και η ίδια η οθωμανική, της οποίας ο νέος «Μεγάλος Βεζίρης» Αχμέτ Νταβούτογλου επιχειρεί την ανασύσταση, οδηγήθηκαν στην τελική πτώση και διάλυση μέσα από μια μακρά περίοδο πολυεπίπεδης παρακμιακής διαδρομής.
Η Ελλάδα βιώνει σήμερα το τέλος εποχής ενός ασύλληπτου και ανελέητου ευδαιμονισμού, ο οποίος ενέταξε την κοινωνία μας στα καταναλωτικά πρότυπα της Δύσης, χωρίς να έχουμε ούτε την αντίστοιχη ιστορία και παραδόσεις ούτε και τις ανάλογες προηγμένες βιομηχανικές και μεταβιομηχανικές δομές.
Η Ελλάδα κατέστη κόμβος συσσώρευσης κεφαλαίου και πλούτου, που οδηγούσε σε πλουτισμό των ολίγων, χωρίς να διαθέτει ταυτόχρονα εκείνες τις παραγωγικές δομές που θα της επέτρεπαν μια ανάπτυξη που θα ταίριαζε στην ιδιοσυστασία, στα ταλέντα και στις δεξιότητες των Ελλήνων. Υπήρξαμε θύματα νοοτροπίας αχαλίνωτης κατανάλωσης, η οποία συνδέθηκε με ένα διεφθαρμένο πελατειακό κράτος, όπου η πολιτική ελίτ επεβίωνε ανατροφοδοτώντας την πελατεία της με διαρκή δανεισμό, ο οποίος επέφερε τη συσσώρευση ενός γιγαντωμένου χρέους.
Το πολιτικό σύστημα της Μεταπολίτευσης απέτυχε σε όλα τα επίπεδα. Απέτυχε στον διεθνή ανταγωνισμό στην περιοχή, αφού δεν μπόρεσε να αντιμετωπίσει με επιτυχία και αποτελεσματικότητα ούτε τις τουρκικές διεκδικήσεις ούτε τη σκοπιανή παράνοια. Άφησε το Κυπριακό αποτελματωμένο και τους Κυπρίους ανήμπορους και αβοήθητους στη μοίρα τους. Ταυτόχρονα, δεν μπόρεσε να εδραιώσει σε αυτήν την κρίσιμη και εξαιρετικά προκλητική σε ευκαιρίες περιοχή του κόσμου συνθήκες και προϋποθέσεις ισόρροπης και υγιούς ανάπτυξης επ’ αγαθώ του κοινωνικού συνόλου και του έθνους.
Σήμερα βρισκόμαστε στο τέλος. Η Ιστορία και ο Πολιτισμός μας μας κάνουν να σκεφτόμαστε αισιόδοξα πως θα μπορέσουμε να ανακάμψουμε, να ξαναβρούμε την αξιοπρέπεια και την αξιοπιστία μας και, κυρίως, να πρωταγωνιστήσουμε στις εξελίξεις με τα ισχυρά όπλα που διαθέτει ο Έλληνας, που είναι δημιουργική φαντασία, εφευρετικότητα και ικανότητα επιβίωσης, ακόμη και υπό τις πιο δύσκολες συνθήκες.
Τα χαστούκια που δεχθήκαμε τον τελευταίο καιρό αποτελούν τακτικές ήττες σε έναν παγκόσμιο οικονομικό πόλεμο που στρέφεται εναντίον μας, και όχι μόνο. Είμαστε υποχρεωμένοι να ξαναβρούμε τον εαυτό μας και να κοιτάξουμε μπροστά, αναστοχαζόμενοι το παρελθόν με τη δυναμική της δυναμικής έφεσης προς το μέλλον.
Τις προσεχείς ημέρες επισκέπτεται την Αθήνα, εν μέσω κρίσης, ο τούρκος πρωθυπουργός Ταγίπ Ερντογάν, διαφαινόμενος νικητής στην εσωτερική μάχη που διεξάγεται απέναντι στο κεμαλικό κατεστημένο. Φυσικά δεν έρχεται στην καλύτερη στιγμή για την Ελλάδα. Εκείνο στο οποίο μπορούμε να ελπίζουμε είναι ότι δεν θα γίνει διαπραγμάτευση, αλλά θα υπάρξουν συναντήσεις βολιδοσκόπησης προθέσεων και δημιουργίας ενός ευνοϊκού κλίματος για το μέλλον, θεωρώντας ότι δεν επιτρέπεται να τεθεί ή να συζητηθεί οποιοδήποτε ζήτημα αφορά το Αιγαίο, ενώ θα μπορούσαν να βολιδοσκοπηθούν οι προθέσεις της Τουρκίας στο Κυπριακό.