Να γίνουν τα λόγια πράξεις

Υπέρογκες αμοιβές δεν υπήρχαν μόνο στην ΕΡΤ. Η κρατική ραδιοτηλεόραση
αντέγραψε το στρεβλό μοντέλο της ιδιωτικής τηλεόρασης. Εκεί είναι που χάνονται μυθικά ποσά, όμως επειδή το χρήμα είναι ιδιωτικό δεν υπάρχει επαρκής δημοσιογραφικός έλεγχος. Τώρα, όμως, με το ΔΝΤ πάνω από το κεφάλι όλων ήρθε η ώρα για τους καλά αμειβόμενους παρουσιαστές να επιστρέψουν ένα μέρος του κοινωνικού μερίσματος που κατέκτησαν
όλα αυτά τα χρόνια. Με άλλα λόγια, ήρθε η ώρα για τα πρόσωπα που παίρνουν τεράστια ποσά κάθε μήνα, που άλλοι κάτω απ’ αυτούς τα παίρνουν σ’ έναν χρόνο, αν έχουν στοιχειώδη κοινωνική συνείδηση να μειώσουν αισθητά τις αποδοχές τους για να διασωθούν θέσεις εργασίας. Πρέπει να προχωρήσουν σε μια κοινή στάση αρχής: Να στηρίξουν εκείνους που δεν έχουν φωνή τώρα, την εποχή της κρίσης. Διότι συχνά οι τηλεοπτικές επιχειρήσεις, είτε για να καλύψουν τις αποδοχές που έχουν συμφωνήσει με τους αστέρες είτε διότι πιστεύουν πως μόνο εκείνοι δουλεύουν, δέχονται να προχωρήσουν σε απολύσεις χαμηλόμισθων εργαζομένων. Η αλήθεια πως είναι η δουλειά τους γίνεται χάρη στην εργασία των πολλών και κακοπληρωμένων.
Είναι επίσης η στιγμή για τους επιχειρηματίες να δεχθούν πως αυτή η αγορά που έφτιαξαν είναι τόσο στρεβλή, που αν δεν αλλάξουν οι ίδιοι θα βουλιάξουν. Πρέπει να υπάρξει τουλάχιστον ένα «κοινωνικό συμβόλαιο» για τη διατήρηση των θέσεων εργασίας και τον επαναπροσδιορισμό του κόστους εργασίας, με μείωση της ψαλίδας μεταξύ των αστέρων και της πολυπληθούς μάζας των εργαζομένων. Τα media είναι οι άνθρωποί τους.