επί του πιεστηρίου

Τι σου είναι η ζωή… Δεν σ’ αφήνει να πλήξεις, να ηρεμήσεις… Να ησυχάσεις. Μέσα σε 10 μήνες όλα άλλαξαν… Ποιος πίστευε ότι θα βρισκόμασταν μπροστά σ’ αυτό το τσουνάμι που σαρώνει κατακτήσεις, ό,τι καταφέραμε να κτίσουμε χρόνια και χρόνια. Ότι η φτώχεια, το φάσμα της πείνας θα αιωρούνταν μπροστά σε απόμαχους και εργαζόμενους. Ότι θα ζούσαμε την τραγωδία, την εκτέλεση εν ψυχρώ των τριών συνανθρώπων μας, που πήγαν να δουλέψουν και επέστρεψαν στο σπίτι τους, στους αγαπημένους τους, καμένοι… Τι μας περιμένει αύριο; Τι μας ετοιμάζουν; Μπορεί η ζωή να παίζει τα «παιχνίδια της», αλλά κάποιοι αναλαμβάνουν τον ρόλο του «σκηνοθέτη»… Και το πρόβλημα, το ερώτημα είναι, μπορούμε να τους αντιμετωπίσουμε. Το κράτος μπορεί; Κι αν μπορεί, θέλει πάντα;
Τι σου είναι η ζωή… Και πώς μπορείς να εκτεθείς, όταν δεν παίρνεις τα μηνύματά της; Τον μαύρο Δεκέμβρη του 2008, τότε που κάηκε η Αθήνα και όλη η χώρα, θύμα του πιστολέρο αστυνομικού, που δεν ξέρουμε αν ποτέ θα μάθουμε ποιον ρόλο ενδεχομένως έπαιξε, η σημερινή κυβέρνηση κατηγορούσε την τότε, μάλιστα και διά στόματος του νυν υπουργού Δημόσιας Τάξης, για εκείνο το δόγμα περί «αμυνόμενης» Αστυνομίας, που την οδήγησε να είναι θεατής στις καταστροφές των εξεγερμένων. Σήμερα, αυτονόητο το ερώτημα: Η Αστυνομία το ίδιο εκείνο δόγμα είχε εντολή να τηρήσει την Τετάρτη στη διαδήλωση; Ήταν πάλι αμυνόμενη, θεατής, κύριε Χρυσοχοΐδη; Γιατί δεν είδε κανείς μας να έχει άλλη τακτική, άλλη στρατηγική. Τι συμβαίνει; Δεν μπορεί ν’ αλλάξει; Τι φταίει; Αν δεν ξέρετε, γιατί δεν ζητάμε την… τεχνογνωσία του ανάλογου ΔΝΤ; Μια και σ’ αυτόν τον τομέα είμαστε ανίκανοι και συνεχώς θρηνούμε νεκρούς, καταστροφές και ζημιές που στοιχίζουν δισεκατομμύρια και που πάντα
πληρώνει ο λαός…
Προσεύχεται στον Θεό, είπε μιλώντας στη Διαρκή Σύνοδο ο Αρχιεπίσκοπος
κ. Ιερώνυμος, για να διαφυλαχθεί η ενότητα και η ομοψυχία του λαού και να προφυλαχθεί η πατρίδα μας από διαφόρους ενδεχόμενους κινδύνους και παρακαλεί όλους να συνδράμουν προς τον σκοπό αυτό. Δεν αρκεί όμως η προσευχή τέτοιες ώρες, Μακαριώτατε, που ο λαός, η κάθε οικογένεια, ο συνταξιούχος, ο εργαζόμενος, ο άνεργος δεν ξέρει αν θα «ζει» και αύριο. Η ενότητα και η ομοψυχία και η προστασία της πατρίδας δεν είναι λόγια κενά, δεν διασφαλίζονται πατώντας ένα κουμπί. Χρειάζεται δράση και προσφορά. Για να μετριαστεί η φτώχεια που έρχεται. Και η Εκκλησία μπορεί να βοηθήσει σημαντικά. Έχει δύναμη. Και μπορεί να συνεγείρει συνειδήσεις και να προκαλέσει προσφορές. Πρέπει να βγείτε μπροστά, κύριε Ιερώνυμε. Όλοι χρειάζονται τώρα. Στην πρώτη γραμμή!
Καταγγέλλει με ανακοίνωση η Ένωση Διπλωματικών Υπαλλήλων ότι «οι δεκάδες εκατομμυρίων των απορρήτων δαπανών διακινούνται δίχως παραστατικά, δηλαδή μέσα σε συνθήκες αδιαφάνειας» και στη συνέχεια προσθέτει: «Η μακρά μας εμπειρία ως ελλήνων διπλωματών μάς έχει ατυχώς διδάξει ότι συχνά στο παρελθόν χρήματα εκταμιεύτηκαν με τη διαδικασία των απορρήτων δαπανών για ζητήματα ολωσδιόλου άσχετα με εθνικές ανάγκες, ακριβώς διότι η πλήρης αδιαφάνεια και η ανυπαρξία αποδόσεως λογαριασμού διευκολύνουν κατά πολύ την εκτροπή του δημοσίου χρήματος».
Δηλαδή, κύριοι διπλωμάτες, εκπρόσωποι (ως συνδικαλιστές) των συναδέλφων σας, χρόνια και χρόνια ξέρατε το πάρτι, το φαγοπότι που γίνεται με τα μυστικά κονδύλια του υπουργείου Εξωτερικών, που αντί να πηγαίνουν για «υποθέσεις» που αφορούν την προώθηση των εθνικών μας θεμάτων και την εξασφάλιση φίλων και θετικού κλίματος, πήγαιναν γύρευε σε ποιων τσέπες και για ποιους άλλους σκοπούς, και ΔΕΝ ΜΙΛΟΥΣΑΤΕ; Και καλύπτατε ένα εθνικό έγκλημα; Και ασφαλώς ούτε αυτά που λέτε σήμερα θα τα λέγατε αν δεν σας είχαν κόψει το επίδομα… Θλίψη προκαλείτε. Τον λόγο έχει πλέον ο Εισαγγελέας. Που πρέπει να σας καλέσει αμέσως να καταθέσετε με ονόματα και στοιχεία όλα αυτά που ομολογείτε, κύριοι της Ένωσης Διπλωματικών Υπαλλήλων. Έχετε υποχρέωση απέναντι στην πατρίδα και τον λαό που σας
πληρώνει…
Θα ‘χει, λένε, και κάποιο καλό το ΔΝΤ. Στο τέλος θα μείνουν αρκετά συν από το καθεστώς κηδεμονίας όπου μπήκαμε και γύρευε πόσα χρόνια θα κρατήσει. Ότι επιτέλους θα γίνουμε οργανωμένο κράτος, θα κλείσουν τα παραμάγαζα και οι τρύπες της διαφθοράς, της διαπλοκής, της σπατάλης και των κλεψιμαίικων. Μα αν χρειαζόμαστε να έρθουν οι ξένοι να τους βάλουμε αφεντικά, για να κάνουν αυτό που έπρεπε να είχαν κάνει οι κυβερνήσεις μας, τότε κακό του κεφαλιού μας κι ας μην κλαψουρίζουμε. Με τον εαυτό μας πρέπει να τα βάλουμε. Ένοχοι είμαστε εμείς, γιατί εμείς όλα αυτά τα χρόνια τούς ψηφίζαμε… Και τόσο… ευαίσθητοι είναι που ΚΑΝΕΝΑΝ δεν είδαμε από αυτούς τους κυρίους που διαχειρίστηκαν το Ταμείο από τη μεταπολίτευση κι εδώ, πρωθυπουργό ή τσάρο της οικονομίας, να παραδεχθεί τις τρομακτικές ευθύνες του, να ζητήσει συγγνώμη και να πάει να κρυφτεί, να μην προκαλεί, να μην τον βλέπει άνθρωπος… Αντίθετα, βγαίνουν και κάνουν τους… κοκόρους και δίνουν μάλιστα και συμβουλές…
Όχι ρε παιδιά και «Ο κήπος του Μεγάρου». Το πάρκο Ελευθ. Βενιζέλου είναι χώρος δημόσιος, που πλήρωσε το Δημόσιο τη διαμόρφωσή του και έγιναν ένα σωρό παράνομες παρεκκλίσεις (έτσι δεν είναι, Κώστα Λαλιώτη;) και κυριολεκτικά ξεθεμελιώθηκε για να φτιαχτούν υπόγειες εγκαταστάσεις που αν το έκανε ένας ιδιώτης θα είχε πάει μέσα, θα είχε πληρώσει πρόστιμα και θα είχαν γκρεμισθεί… Κήπος του Λαού είναι και έτσι θα πρέπει να λέγεται…
Μαστίγιο και καρότο θυμίζουν οι θέσεις του προέδρου της Κοινοβουλευτικής Ομάδας των Πρασίνων στο Ευρωκοινοβούλιο Ντανιέλ Κον Μπεντίτ. Από τη μια με επιθετικούς τόνους τα έβαλε με τη Γερμανία για την άρνησή της να στηρίξει την Ελλάδα, από την άλλη αποκαλεί όπου βρεθεί με δηλώσεις του «Μακεδονία» τα Σκόπια…
Τελικά τίποτε δεν προσφέρει κανείς χωρίς ανταλλάγματα… Κακόμοιρη Ελλάδα, πάντα μόνη σου… Καθημερινά επιβεβαιώνεται εκείνο που έχει πει ο Σαρτζετάκης, ότι είμαστε έθνος ανάδελφο…