Βυζάντιον

Δεν τελείωσε ακόμα. Νομίζω ότι ο μεγαλύτερος εχθρός της χώρας είναι αυτός που αρνείται να βγάλει το μηχάνημα υποστήριξης από την πρίζα. Είναι εκείνος που δεν έρχεται να πατήσει τα δάχτυλα καθώς σφίγγουν το περβάζι και μας χωρίζουν από το λυτρωτικό άλμα στο κενό. Δυστυχώς, δεν τελείωσε ακόμα. Οι χώρες κάνουν καιρό να πεθάνουν, αλλά και κανείς δεν θέλει να τη σκοτώσει. Η Ελλάδα είναι απέθαντη, θα περιφέρεται σαν ένα βαμπίρ της Ιστορίας σέρνοντας τα πόδια και τα κουρέλια της. Δεν πιστεύω πια ότι η σωτηρία έχει συλλογικό χαρακτήρα. Αποκλείεται να σωθούμε όλοι. Και δεν πρέπει να σωθούμε όλοι. Όποιος μπορεί να φύγει ή να ξεχάσει, έχει δει τον Θεό να του χαμογελάει.

Η πατρίδα μας είναι μια βάρκα που δεν βουλιάζει. Όχι επειδή είναι το σκαρί γερό, αλλά επειδή το υλικό επιπλέει. Τσάκισε. Διαβάζω όσα γράφω και βγάζω τη γλώσσα στον
εαυτό μου επειδή συνήθως κάνω πλάκα με τα δραματικά του εκδότη και τους δακρύβρεχτους τίτλους της πρώτης σελίδας. Έλα όμως που η πραγματικότητα του κλείνει το μάτι. Δεν ξέρω αν η χώρα βρίσκεται στο χείλος της αβύσσου, που λέει και ο Πρόεδρος. Μπορεί η άβυσσος να βρίσκεται στην είσοδο της χώρας. Μην ξεχνάμε πως αυτός ο τόπος, εκτός από τη Δημοκρατία, τις επιστήμες και το θέατρο, γέννησε και την έννοια του χάους. Το μόνο που μπορεί να με διασκεδάσει είναι όταν τα φασιστοειδή ζητούν να καεί η Βουλή και δεν μας εξηγούν τι θα μπει στη θέση της.
•••
«Προκόπιε, θέλω να σου θυμίσω ότι στατιστικά το 90% αυτών που φώναζαν να καεί η Βουλή είχε ψηφίσει πριν από επτά μήνες κόμματα κοινοβουλευτικής εκπροσώπησης. Μόλις όμως κάποιος τους πείραξε τον μισθό, τότε προέκυψε και θέμα ηθικής». Συζητώ με τον Β΄ στο τηλέφωνο για τον υπέροχο λαό που αλλάζει συχνά γνώμη. Συμφωνούμε πως θα πρέπει, τουλάχιστον, να φυγαδεύσουμε πρώτα τα παιδιά στο εξωτερικό και μετά, αν τα καταφέρουμε, να φύγουμε κι εμείς. Του κερατά, δεν γίνεται να οργανωθούν ελληνικές κοινότητες στο εξωτερικό; Πώς ήταν παλαιά κάτι χωριά με πρόσφυγες του Εμφυλίου; Μέχρι και στη Βουλγαρία θα πήγαινα να εγκατασταθώ, και μάλιστα σύντομα, πριν αρχίσουν να απαιτούν βίζα.
•••
Δεν έχω λόγια. Το πιστεύεις ότι δεν έχω λόγια; Τσαλαβουτάω στα κλισέ, δεν ξέρω τι να γράψω. Με ρώτησε το παιδί μου τι ακριβώς συμβαίνει κι εγώ στεκόμουν μπροστά του όρθιος και αμήχανος. Με τα χέρια σταυρωμένα και τα μάτια χαμηλά. Περίλυπος, προσπαθούσα κάτι πειστικό να βρω να πω. Ήμουν ακριβώς όπως ο Γιώργος στη Βουλή. Δυστυχώς, ατυχήσαμε. Η Ιστορία έβαλε στον Γιώργο το πιο δύσκολο μάθημα, αλλά αυτός αποδείχθηκε αδιάβαστος. Και δεν έχει να πάμε πιο κάτω. Δεν έχει να πάμε πουθενά. Μη ρωτάτε πού βαδίζει η χώρα. Στη θέση της μένει. Γονατισμένη. Ομολογώ ότι η άφιξη του ΔΝΤ με είχε γεμίσει ελπίδα. Προτιμώ να με κυβερνά ένας ψυχρός Δανός παρά αυτοί οι περίεργοι τύποι που συγκροτούν την παρέα του Γιώργου. Γιατί φάνηκε πλέον πόσο ανεπαρκείς είναι. Τι τους ζητήθηκε να κάνουν τώρα; Την πιο δημιουργική δουλειά του κόσμου: να προσθέσουν λίγο χρώμα στον εφιάλτη, ελάχιστο όραμα στο σκοτάδι. Φαντασία χρειαζόμασταν και δεν την έχουν. Όλο το ΠΑΣΟΚ είναι στο πρόσωπο της Διαμαντοπούλου. Κάποτε ήταν σχετικά συμπαθές, τώρα έχει ξινίσει λίγο, στράβωσε.
•••
Τώρα θα μου πείτε να σοβαρευτώ. Σε αυτά τα πράγματα δεν υπάρχει στασιμότητα, κάτι θα συμβεί. Δεν ξέρω. Αυτό που βλέπω είναι ότι βρισκόμαστε σε σημείο χειρότερο από την κατάσταση που οδήγησε στο πραξικόπημα του ’67. Και τότε είχαμε τον εφιάλτη του Παπαδόπουλου. Τώρα δεν πρόκειται να έχουμε απολύτως τίποτα. Μάτια κλειστά και σε κώμα. Διότι δεν υπάρχει ούτε ένας να καβαλήσει αυτό το κύμα της οργής. Να πιάσει την ευκαιρία, ρε παιδί μου, και να οδηγήσει κάπου τη χώρα. Δεν υπάρχει κανείς. Μα δεν τους βλέπετε; Αμήχανοι, φοβισμένοι, τρέχουν να κρυφτούν πίσω από τα φουστάνια της χώρας. Επίσης μην ανησυχείτε, ούτε ο φασισμός θα βγάλει κεφάλι στην πολιτική. Ο φασισμός είναι το μαύρο λουλούδι που θα ανθίσει μέσα μας και θα απλωθεί στην κοινωνία. Θα ζούμε σε μια χώρα κατ’ ευφημισμόν δημοκρατική, με μια κοινωνία ανείπωτης φασιστικής αγριότητας. Θεέ μου, δεν είμαι η Κανέλλη, πώς τα γράφω έτσι; Είναι δυνατόν να βρίσκεται η Κανέλλη μονίμως στη ροκ κατάσταση που είμαι τώρα εγώ; Λοιπόν βγαίνω από το παραλήρημα, εντάξει; Άλλωστε σήμερα φαντάζομαι όλοι σε όλες τις σελίδες παραληρούν με τον τρόπο τους.
•••
Δεν έχω βρει σοβαρό οικονομολόγο (μεταξύ μας, δεν γνωρίζω και κανέναν αστείο) που να πιστεύει ότι η χώρα μπορεί να το ξεπεράσει αυτό που της συμβαίνει. Ένας μου είπε ότι το νέο χρέος μας προς την ανθρωπότητα είναι να δείξουμε ότι αυτού του είδους τα προγράμματα έχουν μόνο μια θεωρητική βάση, αλλά στην πράξη συνθλίβονται από τη ζωή την ίδια. Επίσης μου εξήγησε ότι σε δύο με τρία χρόνια θα έχουν σκάσει όλοι οι σωλήνες της πίεσης, η χώρα δεν θα αντέχει να σηκώνει τόσο μεγάλο χρέος, ενώ παράλληλα θα υπάρξουν ανάγκες χρηματοδότησης των άλλων προβληματικών οικονομιών. Τι θα γίνει τότε; Αυτό που γίνεται εδώ και δύο αιώνες. Η Ευρώπη θα επιλέξει τον πληθωρισμό έναντι του χρέους. Θα κόψει νόμισμα και θα δώσει πληθωριστική ώθηση στην οικονομία της. Θεωρητικά το επόμενο βήμα είναι ο πόλεμος. Καλό και αυτό, δεν πειράζει, ας αραιώσουμε και λίγο γιατί στριμωχτήκαμε και υπάρχει ένταση ανάμεσά μας.
•••
Γύρω στο 2013. Με τους στόχους του προγράμματος ανέφικτους και την κοινωνική ένταση να σπάει θερμόμετρα. Πάμε για αναδιάρθρωση του χρέους. Ίσως και μόνο η απειλή στην οποία θα εκθέσει τα κέρδη γερμανικών και γαλλικών τραπεζών να πετύχει κάποιους καλύτερους όρους και να μας κρατήσουν στο ευρώ. Αλλά το πιθανότερο είναι να φύγουμε εμείς. Με καινούργιο νόμισμα γινόμαστε πιο ευέλικτοι. Και αξιοποιούμε εμείς τα πλεονεκτήματα της χώρας, όχι αυτοί που θα την αγοράσουν λίγη λίγη. Ξέρετε πως λατρεύω τη Δύση, αλλά αν ήμουν Γιώργος θα πουλούσα τη χώρα στους Κινέζους ή στη Ρωσία, προσπαθώντας πρώτα να τη σπρώξω σε Αμερικανούς. Τι θέλω να σου πω; Ότι μπορείς να φέρεις πίσω τα λεφτά σου τώρα, αλλά να είσαι έτοιμος να τα πάρεις ύστερα από δύο χρόνια, εντάξει; Και, απ’ ό,τι διαπιστώνω, αυτήν τη στιγμή δεν υπάρχει ΟΥΤΕ ΜΙΑ μελέτη και ανάλυση που να ισχυρίζεται ότι η Ελλάδα θα τα καταφέρει. Ούτε μία.
•••
Εμείς εννοείται ότι θα στηρίξουμε τη μετάβαση σε νέο νόμισμα, που θα μας κάτσει ακόμα καλύτερα έτσι και είναι πάλι η δραχμή. Διότι θα μπορούμε πάλι να τιμήσουμε την Ιστορία μας. Με τόσα κέρματα και τόσα χαρτονομίσματα, έχει για όλους! Να δω αρθρογραφία του εκδότη για την τοποθέτηση της κεφαλής (δεν χωράει ολόκληρος) του μακαριστού στο νέο δεκαχίλιαρο και μετά δεν θα του πάρω ούτε ένα ισοβίως. Το δε πεντοχίλιαρο θα είναι κάπως πιο περίεργο. Θα έχει κανονικά τον Κολοκοτρώνη, αλλά αν το γυρίσεις κάπως πλάγια η ίδια εικόνα θα μετατρέπεται σε Τάσσο.
•••
Διαβάζω ότι οι λιγοστοί τουρίστες στην
Ακρόπολη χειροκροτούσαν τα μέλη του ΚΚΕ που άπλωσαν τα πανό. Λογικό είναι, είδαν και δωρεάν θέαμα από βαριετέ, γιατί να μη μας χαρίσουν και ένα χειροκρότημα; Επίσης όλοι είδαμε αυτούς τους τύπους που έκαναν έφοδο στη ΝΕΤ διαβάζοντας τις θέσεις τους. Όλη αυτή η αηδία, η λαϊκίστικη χυδαιότητα, έγινε δεκτή από τους νέους νταβατζήδες της επικοινωνίας (κοινώς ορισμένα δημοφιλή μπλογκ) ως κάτι όμορφο, αυθόρμητο και απλό. Λένε ότι σε τελική ανάλυση η ΕΡΤ είναι ιδιοκτησία του λαού και ο λαός δικαιούται να έχει πρόσβαση. Γουστάρω να μπουκάρει τώρα η Χρυσή Αυγή, καμιά παραχριστιανική οργάνωση (μπα, αυτοί θα τους αρέσουν), οι φίλοι του Συλλόγου για την προστασία της Ρούπα, οι Ανώνυμοι Νυμφομανείς. Πιστεύω ότι μέχρι να τελειώσουν όλα αυτά το ΚΚΕ θα έχει βγει στην παρανομία. Είναι κάτι που ήδη επιδιώκει μήπως και γίνει κάπως γκλάμουρους. Κατά βάθος το ΚΚΕ θέλει να γίνει σαν τη φούντα: Καπνίζουν πολλοί, αλλά τυπικώς
απαγορεύεται.