ΧΡΕΙΑΖΟΝΤΑΙ ΣΥΘΕΜΕΛΕΣ ΑΛΛΑΓΕΣ ΚΑΙ ΜΕΤΑΡΡΥΘΜΙΣΕΙΣ-ΣΟΚ

Παράλληλα, μιλώντας στην εκδήλωση που οργάνωσε την περασμένη Κυριακή η «Πρωτοβουλία για τον εκσυγχρονισμό του κοινωνικού κράτους» με θέμα «Η πολιτική διαχείριση της οικονομίας», ξεκαθάρισε τα σενάρια που εφημερίδες και γενικά τα ΜΜΕ, αλλά και οικονομικά και επιχειρηματικά συμφέροντα, ακόμα και βουλευτές του ΠΑΣΟΚ, στηρίζουν ως λύση ανάγκης περί οικουμενικής κυβέρνησης ή κυβέρνησης προσωπικοτήτων, τονίζοντας:

«Δεν υπάρχουν “επτασφράγιστα μυστικά” που θα γιατρέψουν την οικονομία, ούτε εδώ ούτε στο εξωτερικό για να τ’ αναζητήσουμε. Ούτε σωτήρες υπάρχουν για ν’ ανακληθούν εκ της εφεδρείας. Ούτε πιστεύω ότι τα οικουμενικά σχήματα σωτηρίας ή τα σχήματα εκτάκτων αναγκών θα μας βγάλουν από την κρίση. Στην αποτελεσματική εφαρμογή στέρεων αποφάσεων πιστεύω μόνο».

Αντίθετα:

«Απαιτούνται συθέμελες αλλαγές για να απελευθερωθούν οι σχολάζουσες δυνάμεις της οικονομίας αλλά και η ίδια η κοινωνία από τα στερεότυπα που τη διατηρούν καθηλωμένη. Δεν είναι καιρός για δισταγμούς και καιροσκοπισμούς. Δεν συμφωνώ μ’ όσους προτείνουν, προφανώς από πολιτική αδυναμία, τον δρόμο των χαμηλών και σταδιακών μεταρρυθμίσεων. Κατά τη γνώμη μου οι βραδείες μεταρρυθμίσεις σπανίως επιτυγχάνουν τον σκοπό τους, γιατί στην πορεία εκφυλίζονται».

Ο φόβος του Παγετώνα…

Και σ’ άλλο σημείο ο Αλέκος Παπαδόπουλος έγινε πιο συγκεκριμένος για να μην τρέφει κανένας μας αυταπάτες:

«Χρειαζόμαστε, αυτήν τη μεταβατική περίοδο, να προχωρήσουμε σε συθέμελες μεταρρυθμίσεις-σοκ για έναν πολύ σοβαρό λόγο. Είναι ο φόβος του μακροχρόνιου οικονομικού παγετώνα, που είναι πιθανόν να επικαθίσει στη χώρα. Και εξηγούμαι: Είναι σχετικά εύκολο να απομειώσεις το έλλειμμά σου από το 14% π.χ. που είναι σήμερα στο 9% μέσα σ’ έναν χρόνο. Το να το πας όμως από το 9% στο 5% και χαμηλότερα είναι πιο δύσκολο. Κι αν η οικονομία σου είναι σε ύφεση είναι ακόμα δυσκολότερο. Αν, ακόμη χειρότερα, τα μέτρα που θα λάβεις είναι σχετικά ήπιας μορφής, τότε είναι απολύτως βέβαιο ότι ούτε σε θετικό δημοσιονομικό αποτέλεσμα θα οδηγηθείς, ούτε κι από την ύφεση θα εξέλθεις, ούτε ανάπτυξη θα οικοδομήσεις. Ακριβώς εκεί κρύβεται ο μεγάλος κίνδυνος να σχηματιστεί ο γνωστός ως παγετώνας της οικονομίας, που θα καθηλώσει τη χώρα στη φτώχεια για πάρα πολλά χρόνια. Γι’ αυτό η γνώμη μου είναι, αν θέλουμε πραγματικά να θέσουμε τη χώρα μας σε αναπτυξιακή τροχιά, να προχωρήσουμε τώρα σε ένα σοβαρό πενταετές Πρόγραμμα Εθνικής Ανασυγκρότησης, που θα οδηγήσει τη χώρα συντεταγμένα σε υγιή πεδία οικονομικής ανάπτυξης. Είναι αναγκαίο πρώτον για να έχει συγκεκριμένο προορισμό και πλεύση η χώρα, και δεύτερον για να γνωρίζουν, συγκεκριμένα και δεσμευτικά και όχι με γενικόλογους στόχους, τόσο η ελληνική κοινωνία όσο και οι εταίροι μας και οι διεθνείς κεφαλαιαγορές ότι η χώρα ξέρει πλέον τι πρέπει να κάνει και κυρίως πώς».

Και αδειάζοντας τον σημερινό ομόλογό του ο προκάτοχός του στέλνει στον κάδο των αχρήστων το ισχύον Πρόγραμμα Σταθερότητας, τονίζοντας ότι: «Είναι αδύναμο για να θεωρείται πλαίσιο πορείας. Είναι πλέον μικρότερο των περιστάσεων»!

Τι πρέπει να γίνει

Έχει πρόταση; Υπάρχει η εναλλακτική λύση; Μπορούμε να πούμε όχι στο ΔΝΤ; Να τους πετάξουμε έξω από την πόρτα; Έχει απάντηση ο Αλέκος Παπαδόπουλος:

«Ας συνειδητοποιήσουμε ότι για τουλάχιστον πέντε χρόνια θα συμβιώσουμε με το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο και τους μηχανισμούς του Eurogroup και της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας. Θεωρώ λοιπόν ότι είναι επωφελέστερο τόσο για την αξιοπιστία της χώρας όσο και για την ταχύτερη έξοδό μας από την κρίση, τις μεταρρυθμίσεις-σοκ να τις προτείνουμε πρώτοι και να τις καθοδηγήσουμε εμείς οι ίδιοι. Το Πρόγραμμα Εθνικής Ανασυγκρότησης θα πρέπει να περιλαμβάνει συγκροτημένες και πειθαρχημένες πολιτικές ανατροπής σε όλες τις λειτουργίες της χώρας. Να περιλαμβάνει εξειδικευμένα, εκτεταμένα και επώδυνα μέτρα ουσιαστικής ανάταξης της οικονομίας και της διοίκησης της χώρας. Τα μέτρα που μέχρι σήμερα έχουν ληφθεί ή έρχονται στο φως της δημοσιότητας είναι αλυσιτελή ημίμετρα που δεν οδηγούν σε σταθερά αποτελέσματα. Το πλέγμα των μεταρρυθμίσεων-σοκ που θα πρέπει να προβλεφθούν, και που θα τελούν είτε το θέλουμε είτε όχι υπό τον “Διεθνή Οικονομικό Έλεγχο”, θα περιλαμβάνει ενδεικτικά:

Πρώτον, εκτεταμένες παρεμβάσεις στα πεδία του Ασφαλιστικού και της αγοράς εργασίας, καθολικές αποκρατικοποιήσεις, δραστικό περιορισμό των μισθοδοτούμενων υπαλλήλων στο στενό και ευρύτερο Δημόσιο, στα Νομικά Πρόσωπα και στους ΟΤΑ, καθώς και ολιστικά μέτρα διαρθρωτικών αλλαγών για την ανάταξη των ευτελισθέντων χώρων της Παιδείας, της Υγείας, της Κοινωνικής Προστασίας και της Δικαιοσύνης.

Δεύτερον, θα πρέπει οι ελληνικές τράπεζες να συμπτυχθούν σε δύο τραπεζικούς πόλους, προκειμένου να αντεπεξέλθουν στον διεθνή ανταγωνισμό.

Τρίτον, επειδή είμαστε στη ζώνη του ευρώ και αδυνατούμε να προχωρήσουμε σε νομισματική υποτίμηση προκειμένου να ενισχύσουμε την ανταγωνιστικότητά της, θα οδηγηθούμε αντ’ αυτού στη δημοσιονομική και εισοδηματική υποτίμηση, με τον περιορισμό της διαθέσιμης καταναλωτικής δυνατότητας των μισθωτών τόσο του δημόσιου όσο και του ιδιωτικού τομέα, καθώς και στον αποπληθωρισμό των τιμών. Θα καταργηθεί ο διοικητικός καθορισμός από το κράτος των τιμολογίων ελεύθερων επαγγελμάτων.

Τέταρτον, θα πρέπει να γίνουν άμεσα επιμέρους δραστικές παρεμβάσεις στους τομείς διευκόλυνσης των ξένων επενδύσεων, στη λειτουργία του ανταγωνισμού, στην απελευθέρωση των αγορών κ.λπ.

Τέλος, απαιτείται αποκεντρωμένη διοικητική συγκρότηση της χώρας στη βάση 6 αυτοδιοικούμενων περιφερειών, έναντι των σημερινών 13 που προτείνονται, με κεντρική ευθύνη την ενδογενή τοπική ανάπτυξη. Σε αυτές θα μεταταχθούν όλοι οι πλεονάζοντες διοικητικοί υπάλληλοι των υπουργείων και των κεντρικών οργανισμών. Τα νέα επιτελικά υπουργεία εφεξής θα στελεχώνονται σταδιακά μόνο από ολιγάριθμους νέους υπαλλήλους ειδικών προσόντων».

Που πήγε λάθος το ΠΑΣΟΚ

Σε λάθος κατεύθυνση είναι το ΠΑΣΟΚ, είπε ο Αλέκος Παπαδόπουλος κάνοντας κριτική στην παράταξη όπου ανήκει. Και τα είπε χωρίς υπεκφυγές:

«Ανήκω κι εγώ σ’ έναν πολιτικό χώρο και δικαιούμαι και θέλω να μιλήσω για λίγο μόνο γι’ αυτόν.

Το ΠΑΣΟΚ, η μεγάλη προοδευτική και δημοκρατική παράταξη, η οποία παρήγαγε έργα αξιομνημόνευτα σε ορισμένες περιόδους, έχει κάνει, σε όλη τη διαδρομή της, ακόμη και μέχρι σήμερα, και μεγάλα λάθη. Έχει προχωρήσει σε λάθος κατεύθυνση. Να πάψουμε αυτό να το κρύβουμε, να σταματήσουμε να το δικαιολογούμε ή να το υποβαθμίζουμε. Έχουμε προχωρήσει σε λάθος επιλογές και πρέπει να το αναγνωρίσουμε. Πρέπει όλοι οι φορείς και οι εκφραστές της δημοκρατικής παράταξης, από τον πολίτη έως τον βουλευτή, από τους κορυφαίους της πολιτικής έως τους ανθρώπους της διανόησης και των επιχειρήσεων, να αρθούμε στο ύψος των περιστάσεων. Θέλει και η παράταξή μας τη δική της αυτογνωσία. Πρέπει εμείς να απαντήσουμε στο ερώτημα: “Πού πήγε η παράταξη λάθος τα τελευταία χρόνια;” Στην απάντηση που πρέπει να δώσουμε θα το αναγνωρίσουμε εύκολα: συμβιβασμοί, λάθος πολιτικό πρότυπο, έλλειψη τόλμης και ανάλυσης των συμφερόντων της χώρας, απουσία σχεδίου και σταθερών προσανατολισμών, παράδοση στον παραδοσιακό και στον νεωτερικό λαϊκισμό, ρηχότητα, εξοβελισμός του πνεύματος του εκσυγχρονισμού, πολιτικές επιλογές ευκολίας κ.λπ.».