Σας δανείζουμε, δεν σας χαρίζουμε

Είναι βέβαιο ότι κάθε Έλληνας πάνω από τα τριάντα έχει προσωπική άποψη τόσο για τον Κωνσταντίνο Καραμανλή όσο και για τον Ανδρέα Παπανδρέου. Είναι οι πολιτικοί που δημιούργησαν στον κόσμο τα πλέον αντίθετα συναισθήματα. Ένα πάντως είναι βέβαιο, ότι δεν πέρασαν αδιάφοροι.
Η αναφορά της στήλης στα πρόσωπά τους γίνεται εξαιτίας του γεγονότος ότι όλο και πιο συχνά τελευταία ο κόσμος αναζητά την παρουσία τους στις κρίσιμες αυτές ώρες. Στον μέσο Έλληνα έχει μείνει ως καταστάλαγμα όχι ενημέρωσης ή γνώσης, αλλά ως διαίσθηση και εμπειρία, ότι σε περιόδους βαριάς κρίσης όπως η σημερινή οι τεχνοκρατικές προσεγγίσεις και οι καθωσπρέπει συμπεριφορές προσφέρουν περιορισμένες δυνατότητες.
Σήμερα γίνεται περισσότερο αντιληπτό από ποτέ ότι είμαστε μόνοι μας και ότι δεν υπάρχει ευρωπαϊκή αλληλεγγύη και άλλες παρεμφερείς έννοιες. Σήμερα, μετά την εξευτελιστική για τη χώρα συμπεριφορά των αγορών, αλλά και της Γερμανίας, ο μέσος Έλληνας νιώθει θυμό όχι μόνο για τα μέτρα αλλά κυρίως για τις προσβολές που εισπράττει κάθε βράδυ από διάφορες κατευθύνσεις. Ας μην αυταπατώμεθα. Οποιαδήποτε βοήθεια δοθεί, είτε είναι 100 είτε 120 δισ. ευρώ, θα δοθεί όχι γιατί οι Ευρωπαίοι φοβήθηκαν μόνο για μας, αλλά για τους ίδιους και τις τράπεζές τους. Και εν πάση περιπτώσει, χωρίς να υποβαθμίζουμε τις δικές μας τεράστιες ευθύνες, είναι και οι ίδιοι συνυπεύθυνοι όταν επί μήνες αυτοαναιρούνται με διάφορες δηλώσεις που κρύβουν μικροπολιτικές σκοπιμότητες.
Είναι η κατάλληλη στιγμή στη Σύνοδο Κορυφής της 10ης Μαΐου ο πρωθυπουργός να θέσει ορισμένα ζητήματα όπως:
α) Είναι ευρωπαϊκή αλληλεγγύη οι εταίροι να δανείζονται με 3% και να μας δανείζουν με 5%; Η κ. Μέρκελ, για να μη μείνει καμία αμφιβολία, δήλωσε ότι «σας δανείζουμε, δεν σας χαρίζουμε». Σύμφωνοι, αλλά με τι όρους;
β) Είναι χωρίς σημασία να μπαίνουν οι τοπικές εκλογές και τα αποτελέσματά τους πάνω από την ευρωπαϊκή διάσταση της Ένωσης;
γ) Είναι δυνατόν να συνεχίσουν να ανέχονται τεράστια funds να ποντάρουν στην καταστροφή λαών και κρατών χρησιμοποιώντας τα CDS, χωρίς μάλιστα να είναι κάτοχοι ομολόγων των χωρών αυτών; Αν αυτό δεν είναι η χειρότερη μορφή τζόγου και αλητείας με λευκό κολάρο, τότε τι είναι;
δ) Είναι δυνατόν να δέχονται οι αξιολογήσεις των διαφόρων οίκων (Fitch, S&P, Moody’s κ.λπ.) να καθορίζουν τη μοίρα του ευρώ; Αυτοί δεν είναι που αξιολογούσαν με άριστα τη Lehman Brothers λίγο πριν από την κατάρρευσή της; Δεν πρέπει να μπει κάποιος φραγμός στην ύποπτη δραστηριότητα όταν ακόμη και η Αμερική εγκαλεί την Goldman Sachs για παράνομες
ενέργειες;
Θα μπορούσαν να τεθούν και άλλα θέματα, όμως στόχος της στήλης δεν είναι αυτός.
Όσοι ζήσαμε την πρόσφατη ιστορία του τόπου, θυμόμαστε αποφάσεις όπως η έξοδος της χώρας από το ΝΑΤΟ ή η επιβολή από τον μακαρίτη τον Ανδρέα, σχεδόν με εκβιαστικό τρόπο, των Μεσογειακών Ολοκληρωμένων Προγραμμάτων στους τότε και νυν βορείους εταίρους μας, απειλώντας να τινάξει την Ένωση στον αέρα. Ανάλογες αποφάσεις και προς το εξωτερικό, αλλά ίσως και προς το εσωτερικό, ενδεχομένως να χρειαστεί να πάρει και ο σημερινός πρωθυπουργός. Τέτοιες αποφάσεις όμως χρειάζονται ευρεία λαϊκή αποδοχή, ουσιαστική ενημέρωση του κόσμου και πάνω απ’ όλα γερά νεύρα.

e-mail: [email protected]