Να ανοίξουμε μόνοι μας το θέμα του καμποτάζ πριν μας το ανοίξουν άλλοι…
Αυτή είναι η πρώτη καταγραφή, γιατί στην όλη υπόθεση υπάρχει αρκετό παρασκήνιο, αλλά και συγκεκριμένες ευθύνες. Και «βγήκε» μια εικόνα προς τα έξω της χώρας που ήρθε… γάντι με εκείνη που ήδη έχουν δημιουργήσει οι Γερμανοί εξαιτίας της οικονομικής κρίσης.
Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή. Το κρουαζιερόπλοιο «Ζενίθ», που ανήκει στην πολυεθνική RCI η οποία δραστηριοποιείται στις κρουαζιέρες και στον διεθνή χώρο των χρονομεριστικών μισθώσεων ενώ στα πλοία της απασχολεί πάνω από 1.100 έλληνες ναυτικούς, εκτελεί ένα δρομολόγιο την εβδομάδα στον Πειραιά και φέρνει στη χώρα μας για μονοήμερη επίσκεψη περίπου 2.000 άτομα υψηλού συνήθως εισοδήματος. Η εταιρεία είχε σχεδιάσει να παρατείνει το καλοκαίρι κατά μία μέρα την παραμονή του πλοίου της στον Πειραιά για να έχουν περισσότερο χρόνο οι επισκέπτες να παραμείνουν στην Αθήνα, αλλά και στον Πειραιά, βάσει ειδικού προγράμματος το οποίο θα εκπονούσε από κοινού με τον δήμο.
Το πλοίο έφτασε την περασμένη Τρίτη τα ξημερώματα στον Πειραιά και το βράδυ θα έφευγε. Ο κόσμος με 26 πούλμαν αναχώρησε κανονικά για την προγραμματισμένη του βόλτα στην Αθήνα.
Επειδή την ημέρα εκείνη είχε κηρύξει απεργία η ΠΝΟ κατά της άρσης του καμποτάζ στα κρουαζιερόπλοια, όλοι στο λιμάνι συζητούσαν ότι «κάτι» θα ετοίμαζε το ΠΑΜΕ. Όλοι εκτός των λιμενικών, οι οποίοι είτε αιφνιδιάστηκαν είτε δεν είχαν καθόλου πληροφόρηση.
Έτσι το απόγευμα, την ώρα που θα γύριζαν τα πούλμαν, αντί να κλείσουν οι δύο είσοδοι που οδηγούν στον χώρο των κρουαζιερόπλοιων, έμειναν ορθάνοιχτες, με αποτέλεσμα περίπου 150 μέλη του ΠΑΜΕ να μπουν ανενόχλητα και να περιμένουν. Μόλις βέβαια έφτασαν τα πούλμαν, τα περικύκλωσαν και κραδαίνοντας ξύλα και πανό απειλούσαν τους τουρίστες για να μην κατέβουν! Τελικά οι τουρίστες, έντρομοι, φιλοξενήθηκαν σε ξενοδοχεία της πόλης και το πρωί αναχώρησαν κανονικά, αφού οι διαδηλωτές τους το «επέτρεψαν», μετά τη συμφωνία να δημιουργηθεί επιτροπή υπό τον Γ. Ανωμερίτη και να εξετάσει από μηδενική βάση το θέμα του καμποτάζ.
Το Λιμενικό δεν είχε πάρει μέτρα…
Τα περίεργα εδώ είναι πολλά:
= Κατʼ αρχάς γιατί δεν είχε ληφθεί μέριμνα για να φυλάσσεται επαρκώς το λιμάνι.
= Όταν άρχισαν τα επεισόδια γιατί δεν υπήρχε επαρκής δύναμη του Λιμενικού για να προφυλάξει τους τουρίστες, οι οποίοι μέσα στα πούλμαν νόμιζαν ότι είχαν πέσει στα χέρια… Ταλιμπάν που θα τους κακοποιούσαν. Γιατί το Λιμενικό δεν πήρε κανένα μέτρο ούτε πρόληψης ούτε καταστολής; Κάποιοι λένε ότι ήθελαν με τον τρόπο αυτόν να δείξουν ότι υπό την ηγεσία του υπουργείου Προστασίας του Πολίτη δεν μπορούν να λειτουργήσουν…
Στον χώρο δίπλα από τα επεισόδια, εκτός λιμανιού, υπήρχε αστυνομική δύναμη (αυτό χρεώνεται στα συν του νέου αστυνομικού διευθυντή Πειραιά), η οποία όμως δεν μπορούσε να επέμβει! Χαρακτηριστικά αναφέρουμε ότι ακούσαμε τους επικεφαλής της δύναμης να συζητούν μεταξύ τους αν επιτρεπόταν να επέμβουν, μια και τα επεισόδια γίνονταν σε λιμενικό χώρο!
= Μια ομάδα 50 διαδηλωτών προχώρησε ανενόχλητη μέσα σε χώρο των κρουαζιερόπλοιων κοντά στο Παλατάκι, χωρίς να την ενοχλήσει κανένας. Αν γινόταν κάποια δολιοφθορά σε κάποιο κρουαζιερόπλοιο τι θα γινόταν; Γιατί έμειναν όλοι οι χώροι αφύλακτοι και ανοικτοί μια τόση «περίεργη» ημέρα; Ας πάμε τώρα στο πρόβλημα αυτό καθαυτό: Ουσιαστικά το καμποτάζ έχει «ανοίξει» λίγο πριν από το 2004, όταν λόγω Ολυμπιακών Αγώνων είχαν μειωθεί οι θέσεις ελλήνων ναυτικών στα κρουαζιερόπλοια. Το μέτρο, αν και είχε πολλά τρωτά, ευνόησε την κρουαζιέρα, που εμφάνισε αξιόλογη ανάπτυξη στη συνέχεια, παρά τα σοβαρά ατυχήματα που υπήρξαν, με κορυφαίο του «Sea Diamond» στη Σαντορίνη. Τώρα επιχειρείται το εξής: Να μείνουν μόνο οι αξιωματικοί έλληνες και το υπόλοιπο πλήρωμα να είναι αλλοδαποί. Ουσιαστικά είναι μικρό το κακό. Όμως οι ναυτικοί φοβούνται ότι το μέτρο θα επεκταθεί και στην ακτοπλοΐα και ανησυχούν. Στις μέρες της άκρατης κρίσης που ζούμε όμως οι προστατευτισμοί θεωρούνται υπερβολική πολυτέλεια, για τις χειμαζόμενες οικονομίες.
Δεν έρχονται οι καλύτερες μέρες για τους ναυτικούς, όπως δεν έρχονται για όλους τους Έλληνες. Οι ναυτικοί όμως έχουν μια ευκαιρία περισσότερη από τον καθέναν. Γιατί τα πλοία -τώρα που ανοίγουν οι γραμμές της ακτοπλοΐας και οι κρουαζιέρες- είναι αρκετά και κάθε σοβαρή εταιρεία επιζητά καλούς ναυτικούς. Οπότε εκείνοι που θέλουν να δουλέψουν, έστω για 6-7 μήνες, θα βρουν δουλειά εκεί που ο οικοδόμος π.χ. δεν θα βρίσκει και θα κάθεται…
Οπότε η κινητοποίηση ήταν άστοχη. Όχι ως ένδειξη διαμαρτυρίας, γιατί ο κάθε εργαζόμενος δικαιούται και πρέπει να διεκδικεί. Ήταν άστοχη γιατί χρησιμοποίησε ως «πολιορκητικό κριό» εκείνους που θα «κρατούσαν» ναυτικούς στα πλοία. Η εταιρεία που έχει το «Ζενίθ» απασχολεί 1.100 έλληνες ναυτικούς. Οι 150 που τους δημιούργησαν πρόβλημα θα αναλάβουν να τους… συντηρούν αν τους απολύσει; Ήδη η εταιρεία ανακοίνωσε ότι βγάζει από τους προορισμούς της τον Πειραιά. Αυτό θα έχει αποτέλεσμα, σύμφωνα με τον Σύνδεσμο Ελληνικών Τουριστικών Επιχειρήσεων, 400 απολύσεις μέχρι το καλοκαίρι και απώλεια 10 εκατ. ευρώ για τη χώρα μας μέχρι το τέλος του χρόνου, σε μια εποχή που έχει ανάγκη και το τελευταίο ευρώ! Χαμένοι είναι η χώρα, ο τουρισμός, η οικονομία και οι ναυτικοί. Το θέμα της κρουαζιέρας και της ακτοπλοΐας δεν είναι ούτε απλό ούτε πρόχειρο. Είναι πολύπλοκο και καθοριστικό γιατί πέραν του ότι απασχολούνται χιλιάδες ναυτικοί σε συνθήκες ανθρώπινες (κοντά στο σπίτι τους, ωράριο κ.λπ.) έχει σημαντικότατο ρόλο στην οικονομική ανάπτυξη της χώρας, γιατί με τα ακτοπλοϊκά σκάφη διακινούνται άνθρωποι και εμπορεύματα σε όλο τον ελλαδικό χώρο.
Ίσως τώρα, με την επιτροπή που έγινε για την κρουαζιέρα, είναι ώρα να ανοίξει γενικότερα το θέμα του καμποτάζ στα επιβατηγά πλοία, πριν μας το ανοίξουν άλλοι και δεν μπορέσουμε να βγάλουμε άχνα!
Να γίνει ευρύς και τίμιος διάλογος υπό το πρίσμα των νέων δεδομένων για να επιλεγεί η λιγότερο ζημιογόνος λύση για τους ναυτικούς μας. Γιατί κι αυτοί, όπως όλοι οι έλληνες εργαζόμενοι, θα περάσουν –ή ήδη περνάνε– δύσκολες ώρες. Τουλάχιστον ας παρθούν μέτρα για να μη γίνουν δυσκολότερες.
Το καμποτάζ κάποια στιγμή –και μάλιστα σύντομα– θα αρθεί. Ας αντιμετωπίσουμε αυτό το ενδεχόμενο πριν μας το επιβάλουν για να έχουμε το λιγότερο δυνατόν κόστος. Ψυχραιμία χρειάζεται και όχι κραυγές. Όσο για τα δύσκολα που έρχονται για την ακτοπλοΐα και την κρουαζιέρα, δεν θα είναι τόσο τραγικά αν παρθούν τα σωστά μέτρα.