Αφετηρία διαρκούς αναμέτρησης συνδικάτων – κυβέρνησης η φετινή Πρωτομαγιά!

Με δύο συγκεντρώσεις (και πάλι) στην Αθήνα, αλλά και σε άλλες μεγάλες πόλεις, παρά τις πρωτοβουλίες τόσο σε επίπεδο ΓΣΕΕ όσο και εκ μέρους του προέδρου της ΚΟ του ΣΥΡΙΖΑ Αλ. Τσίπρα για ενωτικά συλλαλητήρια διαμαρτυρίας, οι εργαζόμενοι γιορτάζουν την εργατική επέτειο.
Σε απεργιακό κλοιό όμως θα βρεθεί και την Τετάρτη η χώρα, εξαιτίας γενικής απεργίας που κήρυξαν ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ στον ιδιωτικό και τον δημόσιο τομέα, που προβλέπεται να παραλύσει κάθε οικονομική δραστηριότητα σε πανελλαδικό επίπεδο.
• Η κεντρική απεργιακή συγκέντρωση από ΓΣΕΕ – ΑΔΕΔΥ θα πραγματοποιηθεί την Τετάρτη στις 12 το μεσημέρι στο Πεδίον του Άρεως, ενώ
• Ξεχωριστή συγκέντρωση θα πραγματοποιήσει το ΠΑΜΕ στις 11 το πρωί στην πλατεία Ομονοίας.
Η γενική απεργία στηρίζεται από το σύνολο των συνδικαλιστικών δυνάμεων (ΠΑΣΚΕ – ΔΑΚΕ – ΠΑΜΕ – Αυτόνομη Παρέμβαση) που προειδοποιούν ότι τόσο η ΓΣΕΕ όσο και η
ΑΔΕΔΥ θα κλιμακώσουν τις κινητοποιήσεις τους για την υπεράσπιση και διασφάλιση των δικαιωμάτων των εργαζόμενων. Παρά τις «πιέσεις» που δέχθηκε το ΠΑΜΕ για κοινές κινητοποιήσεις και με πλήρη ελευθερία κάθε παράταξης να προβάλει το διεκδικητικό και ιδεολογικό της πλαίσιο, κάτι τέτοιο δεν έγινε κατορθωτό. Οι εκπρόσωποι του ΠΑΜΕ στο μέτωπο της αντιπαράθεσής τους συμπεριλαμβάνουν, ως γνωστόν, και τις τρεις άλλες συνδικαλιστικές παρατάξεις που χαρακτηρίζουν φιλοκυβερνητικές, εργοδοτικές κ.λπ.
Η Πρωτομαγιά 2010 βρίσκει την ΠΑΣΚΕ, αλλά και την ΠΑΣΚ/ΔΥ, σε πλήρη διάσταση με τις κυβερνητικές επιλογές, ενώ έγκυρες πληροφορίες μας φέρουν τόσο την ηγεσία της ΠΑΣΚΕ (Γ. Παναγόπουλο, Στ. Ανέστη, Βαγγ. Μουτάφη, Φίλ. Θωμά) όσο και της ΠΑΣΚ/ΔΥ (Σπ. Παπασπύρο και Κ. Παπαντωνίου) να έχουν διακόψει κάθε σχέση και επαφή με το ηγετικό κλιμάκιο του ΠΑΣΟΚ, «το οποίο συστηματικά απαξιώνει το συνδικαλιστικό κίνημα» και τις θέσεις του και συμπεριφέρεται με πρωτοφανή αλαζονεία στον χώρο που έδωσε μάχη για την ανάδειξη του κ. Γ. Παπανδρέου στην προεδρία του Κινήματος. Από τη μεταπολίτευση έως σήμερα, τέτοια απόσταση μεταξύ συνδικαλιστικής παράταξης και πολιτικού φορέα στον οποίο ανήκει, δεν έχει υπάρξει ξανά και ουδείς μπορεί να προβλέψει την εξέλιξη αυτής της «σχέσης εχθρότητας» που επικρατεί μεταξύ των δύο πλευρών.