Από την Ιουλία (Τζούλια), στον… Ιούλιο Βερν

Καλά, ούτε μυθιστόρημα επιστημονικής φαντασίας να ήταν. Η Τζούλια στη… Βουλή. Έστω και εκτός της αιθούσης των 300. Παρακαλώντας, μάλιστα, τον πρωθυπουργό να… σκύψει (!) –ούτε καν να… ενσκήψει– στο πρόβλημά της, εν όψει και του γεγονότος ότι… προάγει (!) τον πολιτισμό και μάλιστα κάτω από… αντίξοες (!) συνθήκες.
– Ρε, ήμαρτον κατά Γ. Γεωργίου (γενικώς).
Και όχι μόνο, αφού –εξερχομένη του Κοινοβουλίου– εξέφρασε την προτίμησή της για τη θέση της υπουργού Οικονομικών, σε μελλοντικό κυβερνητικό σχήμα…
Και μη χειρότερα, δηλαδή, φίλτατε και αγαπητέ κ. Παπαδημούλη (και ας μην την κατονομάσατε).
Θα ήταν, ωστόσο, χρήσιμη η ενδεχόμενη άρση της ασυλίας σας!
Θα έρθουμε στο δικαστήριο οι… πάντες όλοι!
Ως μάρτυρες υπεράσπισης, ασφαλώς!